Een semislick zou energie sparen op de superlange enduro wedstrijddagen*…. Mavic begon ermee, Schwalbe en Maxxis volgde. Nu e*thirteen op zowat alle vlakken haar assortiment uitbreidt, kan de ruige semislick ook in dat assortiment niet onbreken.
*: Wat trappen betreft én zolang je grip houdt… veel corrigeren kost óók energie…
De e*thirteen S/S is in maar liefst in 12 varianten te krijgen, waarvan de enige gemene deler de breedte is: een ‘ware’ 2,35″. Vervolgens is er keuze uit twee wieldiameters, twee rubbersoorten en zelfs drie soorten karkas. Met dat laatste beginnend: De single-ply (één laag weefsel) TRS uitvoering is het lichtst en bedoeld voor trail/all-mountain fietsen. Het LG1EN (enduro) karkas is eveneens single-ply maar krijgt ‘Apex’ rubberen inserts in de zijkanten om tegen stootlek en veldschade te beschermen. Tenslotte is er de LG1DH dual-ply versie voor de EWS coureurs en downhillers, eveneens voorzien van Apex inserts. Qua rubbersoorten kan je kiezen tussen Race (zachter dual-compound rubber, met aramide versterkt) of Plus (ietsje harder single-compound rubber). Daarna blijft nog keuzestress over wielmaat, 27,5″ of 29″, over. Gewichten liggen tussen 870 g voor een 27,5″ TRS model en 1135 g voor een 29″ LG1DH variant. Ben je het spoor nu volledig bijster? Dan deze tip: kies gewoon het karkas dat hoort bij het type fiets dat je hebt, en neem Race rubber als je nog wat nattigheid verwacht…
Omdat ik mijn paar testbanden midden in de winter kreeg, heb ik ze eerst op mijn 130 mm bak gemonteerd om er thuis mee te rijden. Natuurlijk is de e*thirteen S/S bedoeld als semislick om het achterwiel van je trail/enduro/DH fiets… De zijnoppen zijn echter flink en het loopvlak laat zich qua profieldiepte met menig XC band vergelijken. Precies daarom kon ik het niet laten een paar S/S uit te proberen in eigen bos, met de zachtere Race compound om het voorwiel. In de praktijk werkte dit ook prima: op zand, grind en bosgrond, al dan niet droog, is de S/S verrassend voorspelbaar. In echte klei of in de koffiedrab die na 30 mm regen op mijn plaatselijke paden ligt gaan grip en tractie uiteindelijk – en logischerwijs – aardig achteruit. Zijdelingse grip blijft door de hoge zijnoppen echter ruim voldoende.
Zoals gezegd is de S/S een enduro/DH semislick maar zijn de noppen midden op het loopvlak niet echt kleiner dan een XC noppenband. Enerzijds leidt dit ertoe dat je op typisch Nederlandse ondergrond buiten de barste omstandigheden voldoende grip en tractie hebt. Gecombineerd met een wat stugger karkas (waardoor je geneigd bent met lagere druk te rijden) en wat zachter rubber is de rolweerstand natuurlijk wel wat hoger dan een (sub-)600 g band. Het grootste verschil is de overgang van loopvlak naar zijnoppen. Die is bij de S/S nogal abrupt en de grip is – als je fiets eenmaal plat ligt – véél hoger. Nee, de S/S is geen XC band, maar wie voor een dikke fiets toch al een setje ging kopen kan er prima in Nederland mee rond komen.
Het beoogde terrein van de S/S – de LG1EN en LG1DH versies al helemaal – is natuurlijk wat ruiger dan het gemiddelde Nederlandse rondje. Vergeleken met een typische serieuze noppenband als een Schwalbe Hans Dampf of een Maxxis Minion DHR II voelt de rolweerstand een stuk lager. Dat is natuurlijk ook het hele idee. Desondanks is het verschil in tractie en grip in typisch terrein niet aanmerkelijk minder. Voor all-mountain-/endurogebruik heb ik de S/S enkel om het achterwiel gelegd. Ondanks dat de noppen op het loopvlak vergeleken met mijn gemiddelde voorband aardig klein zijn, blijft de S/S op diverse ondergrond het nog erg goed doen. Steenplaten, wortels, droge bosgrond – het verschil met een volle moppenband is nauwelijks te merken, zeker niet als je tegen de zijnoppen indrukt. Het uiteindelijke uitbreken is grotendeels voorspelbaar, zolang je niet met de hoge druk rijdt. In dit opzicht lijkt de S/S lijkt wel wat gevoelig, meer dan een gemiddelde ‘gewone’ band. De grens van de S/S komt in zich als de erg los of erg glad wordt. Ik moet even denken aan m’n eerste run op de kurkdroge, losse Narach Trail in Riva, waar ik regelmatig bijna ingehaald werd door mijn eigen achterwiel. Met een flinke verlaging van de druk – zachter dan ik zelf zou willen maar niet idioot laag – bleef de S/S magisch het gekozen spoor volgen. Op velden natte wortels en stenen, zeker die met een laagje algen, is een volle moppenband met kauwgomtachtig rubber natuurlijk de enige keuze.
Qua slijtage is de LG1EN S/S in Race compound na 10.000 hoogtemeters afdalen wat gehavend – ik schat dat zo’n 25-30% van de levensduur er inmiddels af is geremd.. De LG1EN S/S Plus houdt het ietsje langer vol. Prima verklaarbaar die slijtage: kleine noppen hebben nou eenmaal minder materiaal om op te gummen. Ondanks het vele draaien en keren op harde ondergrond, lijken de zijnoppen nog goed vast te zitten aan het karkas, dát wel. Qua lekbestendigheid ben ik overigens erg verrast. Stenen, wortels, een paar foute landingen en hier en daar een restant versplinterde bierfles hebben geen effect gehad. Ook het op lager dan gewenste druk rijden leidde nooit tot problemen Verrassend genoeg blijkt de LG1EN ook beter bestand tegen doorns dan diverse andere dual-ply banden met een vol dek noppen. Wellicht is dit een kwestie van hoe strak het weefsel van het karkas is geweven.
Enduro/downhill semislicks zijn wel vaker de revue gepasseerd en hoewel menig rijder er lacherig over doet hebben ze zeker hun plek. Grip en tractie blijven vaak verrassend lang behouden en dat geldt voor de e*thriteen S/S des te meer. De S/S is verrassend veelzijdig, behoorlijk lekbestendig en rol héél veel beter dan een 2,3-2,5″ band met serieuze noppen. Voor iedereen behalve slechtweerfietsers is de S/S te overwegen als standaard achterband.
*: Wat trappen betreft én zolang je grip houdt… veel corrigeren kost óók energie…
Prijs: €59,90-69,90
Meer info: https://bythehive.com/products/semi-slick-tire
