Test | Gonso Sitivo Bib: Fietsbroek met een concept

Tekst: Mark Klompenhouwer // Foto’s: Arjan Kruik

Gonso is iets anders dan Gonzo

Alhoewel fietsbroeken voor het ongeoefende oog allemaal hetzelfde zijn, weten veelfietsers wel beter. Pasvorm, elasticiteit, afwerking en uiteraard de gebruikte zeem: ze kunnen een bib maken of breken. Hoe langer de afstanden, hoe hoger de eisen. Een zondagochtendrondje kom je met iédere fietsbroek ongeschonden door. Maar het wordt anders als je uren op het zadel zit. Goede bibs worden door mij gekoesterd. En net als de meeste andere kilometervreters heb ik inmiddels m’n favorieten. Want wees eerlijk, als je eenmaal een goede bib te pakken hebt, dan heb je geen zin meer om te experimenteren met andere merken of modellen.

De Gonso Sitivo was voor mij zo’n experiment. Natuurlijk, ik had wel eens gehoord van Gonso. Maar ik associeerde het niet de kwaliteit waarnaar ik op zoek ben. Eerder met de figuur Gonzo uit de Muppet Show. Beetje naïef, want als ik me na het ontvangen van een testbroek een beetje verdiep in de achtergrond van deze Duitse fabrikant, blijken ze nota bene de uitvinder zijn van de kunststof fietsbroekenzeem. In 1980 was dat. Voor die tijd reed iedere wielrenner met een lap leer in z’n broek. En die naam heeft ook een verhaal; die komt van de oprichter Johannes Gonser, die in 1926 een fabriek in ondergoed begon.

Gonso Sitivo: fietsbroekensysteem met drie verschillende zemen

Zo, dat is dus helder: Gonso draait al een tijdje mee en weet waar Abraham de mosterd haalt. De testbib waarmee ik heb gereden staat niet op zich, maar is onderdeel van een totaalconcept dat Gonso heeft ontwikkeld om de keuze voor de juiste bib te vergemakkelijken. Van het woord ‘concept’ krijg ik altijd een beetje jeuk, álles is tegenwoordig een concept, maar Gonso houdt het gelukkig simpel.

Het merk onderscheidt drie fietshoudingen: rechtop, schuin voorover en diep voorover. En voor elk van die houdingen brengen ze een aparte zeem, duidelijk te onderscheiden door respectievelijk de kleuren blauw, groen en rood. Bovendien maken ze ook onderscheid tussen zemen voor mannen en voor vrouwen. De blauwe zeem is de dikste en de zachtste van de drie, de rode de de dunste en stevigste. Het groene model valt daar precies tussenin. Dat is ook het model waarvoor ik gegaan ben, want ik heb de testkilometers voornamelijk op een gravelfiets afgelegd. En daarop zit ik aanmerkelijk minder diep dan op m’n racefiets.

Los van de verschillende zemen voor verschillende zitposities zijn de Sitivo-bibs van Gonso nog om een andere reden interessant. De polyamide garens waarmee de stof is geweven zijn namelijk gemaakt van oude, gerecyclede visnetten. Wat in mijn ploegje natuurlijk resulteerde in flauwe grappen over de visgeur die ik met me mee zou dragen. Laat ze maar; ik vind het een pluspunt als bedrijven de moeite doen om hun omgeving minder te belasten.

De Gonso Sitivo-bib in de praktijk

Ik zal gelijk maar met de deur in huis vallen: de Gonso Sitivo heeft me in positieve zin enorm verrast. De pasvorm is super, de stof voelt prettig aan en de afwerking en de kwaliteit zijn boven elke twijfel verheven. En dan is er nog de prijs. Gonso vraagt 120 euro voor de Sitivo-bib. Nee, daarmee is het zeker geen weggevertje. Maar desondanks is deze prijs zeer concurrerend. Bij veel andere merken moet je voor dezelfde kwaliteit veel meer betalen. Tweehonderd euro of meer voor een premium bib? In mijn fietsploegje kijken ze er niet meer van op. Wat dat betreft zijn ze bij Gonso niet doorgeslagen; de kwaliteit is weliswaar premium, maar met een middenklasse prijs.

En het zitcomfort van die Sitivo-zeem? Daar ben ik nog niet helemaal uit. Ik heb inmiddels zo’n vijftienhonderd kilometer mee gereden. Ritten tot zo’n honderd kilometer verlopen probleemloos. Als dat de afstand is die jij normaal gesproken rijdt, dan kan ik je zeker aanraden eens een Gonso Sitivo-bib te proberen met de middeldikke en middelstevige groene zeem. Maar bij ritten van meer dan honderd kilometer ervaar ik sommige van mijn eigen bibs – voor de goede orde: dat zijn allemaal bibs die veel duurder zijn dan de Gonso Sitivo – als aangenamer. Ik bedoel daarmee dat er bij de Gonso Sitivo toch wat drukpuntjes ontstaan rond de zitbotjes. Drukpuntjes die op mijn eigen fietsbroeken achterwege blijven.

Wat daar de reden is weet ik eigenlijk niet. Ik vermoed dat ik uiteindelijk toch wat te diep zit voor de groene Sitivo-zeem en dat de dunnere en stevigere rode Sitivo-zeem beter bij me past. Helaas heb ik daar niet mee gereden. Ik heb wel even een balletje opgegooid bij Gonso, dus als er nog een Sitivo-bib met rode zeem mijn kant op komt breng ik je zeker even op de hoogte van mijn ervaringen.

Conclusie

Jaarlijks rijd ik zo’n acht- tot tienduizend kilometer. En m’n ritten zijn regelmatig langer dan honderd kilometer. Het zal je dus niks verbazen dat ik hoge eisen stel aan de kwaliteit en het comfort van mijn fietsbroeken. De Gonso Sitivo-bib stelt ondanks die hoge eisen niet teleur. De pasvorm is super, de stof voelt prettig aan en de afwerking en de kwaliteit zijn ronduit goed. En dat voor een concurrerende prijs van 120 euro.

M’n enige kritiekpunt is het ontstaan van drukpuntjes rond m’n zitbotjes bij ritten van meer dan honderd kilometer. Niet echt storend en zeker niet pijnlijk, maar ze zijn er wel. Ik vermoed dat achteraf gezien de dunnere en stevigere rode Sitivo-zeem beter bij mij had gepast. Mocht ik nog in de gelegenheid zijn om een Gonso Sitivo-bib met deze zeem te proberen, dan breng ik je uiteraard op de hoogte van m’n ervaringen.