Test | Merida Silex 8000: Progressieve en potente carbon gravelbike

Tekst: Jeroen van den Brand // Foto’s: Arjan Kruik & Jeroen van den Brand

Tweede generatie Merida Silex

Merida is één van de grootste fietsproducten ter wereld. Zelden is zo’n definitie te associëren met uitgesproken producten; je wordt namelijk niet één van de grootsten als je voor een niche-publiek producten maakt. Behouden is dan ook een term die bij veel van Merida’s producten past. Of paste, want bij z’n eerste gravelbike, de Silex van de vorige generatie, week Merida al behoorlijk af van het gemiddelde. En met de nieuwste generatie zijn ze nog een stapje verder gegaan.

Die tweede generatie introduceerde Merida in 2023. De eerste generatie van de Silex dateerde al weer uit 2018. En in graveltermen is dat een eeuwigheid. Want het gaat met de evolutie van de racefiets met dikke banden behoorlijk rap. Enerzijds zien we het hele genre verbreden naar alles tussen endurance-racefietsen en hardtail-mountainbikes. Anderzijds wordt breder rubber stilaan de norm en wordt er flink gesleuteld aan de geometrie.

Nieuw frame: nog altijd progressief

Na vijf jaar werd het voor Merida dus hoog tijd om de Silex een verjongingskuur te geven. Qua bandbreedte rolden de meeste Silex-modellen van de eerste generatie de showroom uit op maximaal 38 millimeter breed – of zeg maar gerust smal – rubber. Maar buiten de trend naar breder rubber, hoefde Merida opvallend genoeg geen grote inhaalslag te maken. Want die eerste generatie van de Silex was al behoorlijk, of in de context van z’n tijd, zelfs een extreem progressieve gravelbike. Het frame was behoorlijk lang, de voorkant behoorlijk hoog en de bovenbuis liep behoorlijk af.

Bij de introductie van de nieuwe Silex-generatie waren de geometrische veranderingen dan ook niet extreem. Op de balhoofdhoek na. Want de vork staat nu onder een flauwe 69,5 graden. Daarbij is de balhoofdbuis aan beide zijden ingekort voor een iets lagere stack en om ruimte te bieden aan een geveerde voorvork. En de Silex wordt nu standaard voorzien van 45 millimeter breed schoeisel. Ik verklap je alvast dat de Silex daarmee beter uit de verf komt.

Volledig nieuw carbon frame

In plaats van ‘simpelweg’ te voorzien in wat meer bandenvrijheid in de voor- en achtervork, koos Merida ervoor om voor de Silex een compleet nieuw frame te ontwikkelen. Het frame van de Silex 8000 waarmee ik op pad ging, is – net als bij het topmodel – gemaakt van Merida’s CFII carbonsamenstelling. Dat is volgens Merida niet hun meest high-end carbon; dat is de CF5, dat je onder meer tegen komt bij de duurdere Big.Nine-hardtails en de Reacto-racefietsen. Met een geclaimd gewicht van 1.220 gram voor het frame (maat onbekend) en 580 gram voor de voorvork is het niet het lichtste gravelframe op de markt, maar een modderfiguur slaat de Silex allerminst.

Er is maar weinig aan het ontwerp dat over is genomen van de vorige Silex. Die oogde met z’n extreem lange balhoofdbuis en aflopende bovenbuis meer als een toerhybride. Doordat de balhoofdbuis met name aan de onderzijde is ingekort voor de langere voorvork, oogt de jongste generatie voorzijde minder toerderig, zover die term iets zegt. De nieuwe Silex strookt iets meer met standaard voorkomen van een sportieve gravelbike en mijn inschatting is dat dat bij een breder publiek in de smaak valt.

Montagepunten té over

Het frame is rondom voorzien van allerlei montageposities. Boven- én onderop bovenbuis én onderbuis, op de zitbuis en op de voorvork. Als je op de Silex montagepunten te kort komt, dan moet je je echt eens gaan afvragen of je niet beter met een bakfiets op pad moet. In de onderbuis past Merida een Fidlock-houder toe. Dit is een soort magnetische direct mount voor Fidlock-bidons. Vind je dat niets, dan kun je de Fidlock-houder uitnemen en gewoon met twee boutjes een bidonhouder monteren.

Opbergruimte ín het frame is er niet. Verder is het opvallend dat op de Silex een UDH-frameuitvaleinde ontbreekt, dus de nieuwe XPLR-groep van Sram kun je niet monteren. O ja, en die ruimte voor banden? Er is nu ruimte voor banden tot 45 millimeter brede 700c banden. Monteer je spatborden dan kan dat volgens Merida nog steeds in combinatie met 42 millimeter rubber.

Nog steeds een progressieve geometrie

Dat de geometrie in hoofdlijnen niet extreem anders lijkt, wil niet zeggen dat er niets noemenswaardig is veranderd. Op de eerste plaats is het aantal framematen bij de introductie vergroot maar vijf. Dat wordt straks zes, maar daarover later meer. De oude L valt nu tussen de nieuwe L en XL framematen in. De kleinere maten zijn allemaal een plekje opgeschoven, waarbij de vorige S en M nu dus als respectievelijk XS en S in de geometrietabel staan.

De stack, dus de voorzijde van het frame, is verlaagd. Bij de XS 13 millimeter en bij de XL zelfs 20 millimeter. Niettemin blijven de Silex-modellen vrij hoog aan de voorkant. Nagenoeg onveranderd is de lengte; de Silex was namelijk al behoorlijk lang, maar Merida heeft de voorvork bij z’n gravelbike nu maar liefst anderhalve graad vlakker gezet. En met 69,5 graden doet de balhoofdhoek van de Silex nauwelijks onder voor sommige hedendaagse mountainbikes. Die hoek resulteert in een behoorlijk genereuze naloop van ruim 87 millimeter.

Merida levert, ten tijde van deze test, de Silex in alle maten met een stuurpen van 80 millimeter. Mijn test-Silex 8000 is een XS-frame, op het moment van testen de kleinste uit het programma. Samen met de zadelpen mét setback is de zit op de Silex ‘zo uit de doos’ voor mij véél te lang. Met 1,67 meter ben ik niet extreem groot, maar ook niet extreem klein. Volgens mijn moeder ‘precies goed,’ maar genoeg over mijn jeugdtrauma’s. En dat is eigenlijk wel opvallend, want nogmaals; dit is vooralsnog het kleinste frame dat Merida levert. Met het zadel volgens de aanduidingen maximaal naar voren geschoven én het monteren van een 50 millimeter korte stuurpen is de zithouding voor mij te behappen, zonder dat ik vóór vertrek een yogasessie moet doen.

Mohoričiaanse afweging

Merida zal ongetwijfeld volop marktdata hebben liggen om hun aanbod in framematen op te baseren, maar toch vraag ik me af of ze niet kansen laten liggen voor de Silex. Want zó klein ben ik dus niet (blijf ik mezelf maar voorspiegelen), maar meer nog: door de nog steeds relatief hoge voorkant is écht diep zitten best een uitdaging. Op de Silex 8000 staat het stuur voor mij prima, maar de zithouding op de nieuwste versie van deze Merida-gravelbike is nog altijd te classificeren als relaxt. Voor het betere beukwerk met wind op kop kun je natuurlijk het stuur onderin vastpakken, maar dat is nog altijd niet extreem diep. Ik denk daarom dat een korter en vooraan lager XXS-frame zeker niet in het programma zou misstaan.

Maar nog voor ik deze test kan publiceren koppelt de distributeur me terug dat Merida dit inzicht inmiddels óók heeft. Oftewel: het aanbod in framematen wordt dus binnenkort uitgebreid naar zes stuks, met onder de door mij geteste XS dus nog een XXS. Je vindt de gegevens van de XXS dan ook onderaan dit artikel in het geometrie-overzicht. Opvallend daarbij is dat Merida de 80 millimeter stuurpen bij XS en S verwisselt met een 70 exemplaar. De XXS komt met een 60 millimeter stuurpen, terwijl de M, L en XL-frames met een 80 millimeter stuurpen komen.

“Het idee dat je je framemaat uiteindelijk mede kunt kiezen op basis van de gewenste rijeigenschappen is overigens ook niet vreemd.”

En met zo’n XXS zou ik dan óók een Mohoričiaanse afweging kunnen maken. Matej Mohorič reed vorig jaar op de toen nog nét niet onthulde Silex naar de WK Gravel-titel op een twee maten ‘te klein’ frame. Om z’n zit goed te krijgen reed de Sloveen met een gigantische lange stuurpen van 140 millimeter en stond z’n zadelpen op of toch in elk geval kort bij de maximale uitsteeklengte. Het blijven rare vogels, die profs. Voor Mohorič rijdt de Silex op die manier niet als een extreem lange fiets en is dus in verhouding juist een meer wendbare gravelbike. Iets dat meer profs doen, overigens.

Het idee dat je je framemaat uiteindelijk mede kunt kiezen op basis van de gewenste rijeigenschappen is overigens ook niet vreemd. Merida predikt dit zelfs actief bij z’n mountainbikes onder de titel ‘agilometer’. Niet dat ze dat bij de Silex zo benaderen, maar het is écht geen gek idee. Zeker niet wanneer je er een redelijk uitgesproken geometrie op na houdt.

Rijden zoals op een moderne mountainbike

Voor mij is de Silex 8000 in maat XS dus een lange fiets. En een lange fiets is in de regel een stabiele fiets. Maar ook als je de Silex wat kleiner kiest, blijft het een relatief stabiele gravelbike. Want met een stuurhoek van 69,5 graden heeft-ie een naloop van zo’n 87 millimeter. En dat is echt flink. Het effect van die grote naloop is extra rechtuit-stabiliteit. Onze oosterburen hebben daar een mooie term voor: laufruhe. En ja, die term is hier gepast, want Merida’s ontwikkelkantoor zit in Duitsland. Wat dat aangaat is Merida minstens zo Duits als dat het Taiwanees is. Maar goed; het gaat hier niet over Duits of Taiwanees. De Silex heeft, vrij vertaald, een mooie rustige loop… en daar zit geen woord Duits of Taiwanees bij. En niet dat er geen snelheid in zit; in tegendeel. Het frame van de Silex is door z’n stijfheid lekker direct en snelheid maken op het onverharde gaat betrekkelijk gemakkelijk. Op oneffen ondergrond is de Silex niet snel van de wijs, waardoor de snelheid er ook goed in blijft.

Ik kan tijdens mijn ‘gravelrondjes’ de mountainbiker in me maar moeilijk onderdrukken. Om die reden zet ik de term gravelrondjes ook tussen aanhalingstekens. Want hoewel ik beslist brede gravel- en – vooral hier in het Brabantse – zandpaden aan doe tijdens mijn ritten, zodra ik een singletrack zie, stuur ik er automatisch naar toe. En als dat dan een krappe, technische singletrack is, dan gaat dat al snel gepaard met minstens één keer een pedaal de grond in boren en minstens even zo vaak een bocht missen. Vervolgens gevolgd door de gedachte: ‘Oh ja, daarom had ik ook nog een mountainbike…’

“De Merida Silex 8000 gaat desondanks met méér gemak dan een gemiddelde gravelbike over Nederlandse mtb-routes. Dat is juist de verdienste van die laufruhe.”

De Merida Silex 8000 gaat desondanks met méér gemak over Nederlandse mtb-routes dan de gemiddelde gravelbike. Dat is juist de verdienste van die laufruhe. Je stuitert veel minder als een pingpongbal op en neer tussen kuipbochten of (de inmiddels zeldzame) boomwortels. Tenminste, als je je rijstijl erop hebt aangepast. De Silex is namelijk gebaat bij een actieve rijstijl. Door de combinatie van lange wielbasis, relatief luie stuurhoek én met 87 millimeter betrekkelijk lange naloop heeft de Silex de neiging onderstuurd te zijn. Maar precies zoals op een moderne mountainbike, kun je hard een bocht door als je bij het sturen je gewicht nadrukkelijk meer naar voren verplaatst, waardoor het voorwiel méér grip kan pakken. Ja, die 50 millimeter stuurpen die ik nodig heb, versterkt dat (benodigde) effect nog iets. Maar het initiële tragere stuurgevoel dat de grote naloop geeft, wordt juist gecorrigeerd door de kortere stuurpen. En daarbij werkt dat 50 millimeter exemplaar nóg meer in het voordeel dan de originele 80 millimeter versie. Ook als je wél uitkomt met de standaard 80 millimeter stuurpen moet je je bewust zijn van het verplaatsen van je gewicht naar het voorwiel om bochten op snelheid te kunnen nemen.

Voor gravelbikers die een gravelracer met racefietsachtig (lees: korte) wielbasis gewend zijn, zal dat beslist wennen zijn. Want een korte gravelbike is juist snel overstuurd, waarbij je juist gebaat bent met het omgekeerde: gewicht naar achteren verplaatsen om druk van het voorwiel te halen. Voor mountainbikers die modern spul gewend zijn, valt de Silex waarschijnlijk sneller op z’n plek.

Extra troeven

De keuze van Merida om de Silex relatief lang te maken en een grote naloop te geven, geeft deze gravelbike nog wat extra troeven. Zo is het één van de meest capabele afdalers in het gravelgenre. Op de lokale vuilnisbelt met 60 hoogtemeters betrap ik me er op dat ik de Silex 8000 met speels gemak snelheid laat maken over het gravel zonder me passagier te voelen. En tijdens afdalingen in Zuid-Limburg over paden met een mix van vettige löss, keien en boomwortels is het weliswaar opletten, maar de Silex is veel minder de rodeostier die klassieke gravelbikes in dit soort scenario’s al snel worden.

In eigen achtertuin gooit de Silex 8000 nóg een troef op tafel, die eveneens volledig voor rekening komt van de geometrie. Nu het dan toch eindelijk wat opgedroogd is, hebben diverse karrensporen hun zomerse tenue. Oftewel: veel paden zijn zandstroken die niet zouden misstaan bij een gemiddelde Superprestige. De Merida Silex doorklieft zandstroken extreem goed. Het voorwiel blijft dankzij z’n grote naloop gemakkelijk neutraal rechtuit gaan zonder dat je nadrukkelijk naar achteren moet hangen. En dus blijft de snelheid hoger en is de kans op een gedwongen strandwandeling een stuk kleiner. Ik heb een paar stroken hier vlak bij huis waar ik redelijk goed van weet hoever ik kom en met met welke moeite. Niet dat ik een scorelijstje met tijden bij hou, maar zou ik dat lijstje wél hebben, dan zou de Silex 8000 ongetwijfeld bovenaan staan.

Stabiel en snel, maar niet de comfortabelste

Oké, het punt mag inmiddels duidelijk zijn dat de Merida Silex 8000 een stabiele, vrij rappe gravelbike is. Onder trapkracht reageert de Silex door z’n stijve frame erg direct. Die stijfheid maakt in dit geval ook dat de Silex niet de meest comfortabele carbon gravelbike is. Een blik op de buizen van het frame laat daarin ook weinig te raden over. Alle buizen zijn vrij genereus in omvang en met name de achtervork is in vergelijk met veel andere gravelbikes best fors vormgegeven.

De Silex 8000 komt standaard met een carbon zadelpen uit eigen fabriek. De Merida Team SL-zadelpen is in dwarsdoorsnede iets verjongd om wat te kunnen buigen en daarmee trillingen te dempen. Daarin werkt de zadelpen redelijk, maar kan desondanks niet verhullen dat het frame behoorlijk hard is. Wat ook niet bijdraagt aan het comfort is het stuurlint dat Merida deze Silex 8000 meegeeft. Dat is zó homeopathisch dat het haast voelt alsof je het stuur rechtstreeks zónder stuurlint vastpakt. Wat dat aangaat zou ik de Merida-dealer vriendelijk verzoeken dat meteen te vervangen. Er zijn echt talloze opties op de markt die het leven voor je handen een stuk comfortabeler maken.

Nóg breder rubber?

Merida begon onder meer aan de nieuwe Silex om méér bandbreedte te kunnen toelaten. Standaard rollen alle modellen nu op 45 millimeter breed rubber. Ik ben redelijk overtuigd dat op dit moment 45 millimeter bij veruit de meeste bandenfabrikanten de goldilocks-afmeting is voor wat betreft het compromis tussen rolweerstand en comfort. Toch zou ik bij de Silex 8000 overwegen om nóg een maatje breder te gaan. Dat kost misschien wat gevoel van snelheid op asfalt, maar asfalt zie ik sowieso als ‘noodzakelijk kwaad’ op weg naar leukere paadjes. Met nog wat breder rubber is gemakkelijker wat comfort te winnen. Maar kijkende naar de huidige Maxxis Rambler 45ers op de Silex 8000 geeft me de indruk dat je niet veel van moddervrijheid moet verwachten wanneer je breder monteert; zo ontzettend ruim heeft Merida de Silex toch niet bedeeld.

Onderdelen

Shimano GRX 2×12 Di2

Frame en banden maken veruit het meeste van een fiets, maar daarmee is-ie nog niet compleet. De Silex 8000 was één van de eerste gravelbikes op de markt met de nieuwe Shimano Di2 2×12-groep. Sterker; wij gebruikte de Merida bij de lancering van die groep als testezel juist vanwege die groep. Daarover heb ik mijn zegje al uitgebreid gedaan. In een notendop schakelt GRX zoals je van Shimano kunt verwachten: consistent en degelijk. Los van het elektronische, draagt de 2×12-set-up bij aan de veelzijdigheid van de Merida Silex 8000. De verzetten bieden redelijk egale stappen om je cadans netjes te houden. Met de 48/31-tands kettingbladen op de crankset en de 11/36t-cassette achteraan heb je 506 procent bereik. Een breed bereik voor zowel kruip-door-sluip-door-paadjes als rechtuit op snelheid.

De Shimano GRX-remmen zijn inmiddels klassiekers wat remkracht en doseerbaarheid betreft. Bovendien lopen de remklauwen mooi vrij in de modder. Merida monteert rondom overigens standaard 180 millimeter remschijven! Chapeau Merida, want onze ervaring is dat het in de bergen zelfs op gravelbikes met rondom 160 millimeter exemplaren soms nog best spannend kan worden. Leuk detail is overigens dat de adapters die Merida tussen frame en remklauw monteert, fungeren als extra koelvinnen. Of ze werkelijk extra koelen; geen idee, ik heb niet kunnen meten. Maar het ziet er in elk geval wel cool (…) uit.

Easton EC70 AX-wielen

De Merida Silex 8000 rolt op een setje carbon wielen van Easton. De EC70 AX-wielen hebben carbon velgen met een hoogte van 21 millimeter. Het zijn daarmee beschaafde, verder niet extreem opvallende wielen. Met een prima gewicht van 1.515 gram dragen ze bij aan het vlotte karakter van de Silex 8000. Lichte wielen accelereren nu eenmaal gemakkelijker. Ondanks het relatief compacte velgprofiel en de 28 double butted Sapim-spaken voelen ze onder traplast vrij strak aan. In hoogte zijn ze zeker niet bokhard, maar comfort-wonderen zijn het ook niet. De Easton X5CL-naven draaien soepel en het vrijloopgeluid van het achterwiel is beschaafd. Onze testsessie met de Merida Silex 8000 was echter té kort om iets te kunnen zeggen over de duurzaamheid van het lagerwerk.

Easton EC70 AX-stuur

Merida heeft bij Easton óók een carbon stuur uit het rek getrokken. Het stuur is na z’n introductie heel wat jaren terug niet veranderd. Ik heb er ook een op mijn eigen gravelracer zitten en dat bevalt prima. De verhoudingen tussen reach en drop (80 / 120 millimeter) werkt voor mij ook goed op de Silex. Het stuur is diep genoeg om een stuk meer in de attack-houding te zitten dan de Silex van nature door z’n hoge voorkant je opdringt met de handen boven op de grepen.

Het stuur heeft een flare van 16 graden. Dat klinkt als best wel wat, maar de wijze waarop Easton dat in z’n stuur verwerkt, betekent dat de uiteinden niet eens zo extreem ver naar buiten staan. Ook de grepen staan nog behoorlijk recht op en wat dat aangaat is het eerder een klassieke stuurvorm dan sommige andere gravelsturen.

Het Easton EC70 AX-stuur is betrekkelijk stijf, zonder bokhard te zijn. Er lijkt dus wel enige mate van trillingsdemping te zijn, maar veel moet je er niet van voorstellen. Tegelijkertijd; alles telt op en zeker op lange ritten kunnen dit soort zaken veel uit maken.

Maxxis Rambler-gravelbanden

Voor de Maxxis Rambler 700x45c Exo Tubeless Ready-banden gaat hetzelfde op als het Easton EC70 AX-stuur. Ik heb geen duurtest kunnen doen op de Merida, maar heb er ruime ervaring mee omdat ik ze op een van m’n eigen fietsen heb zitten. De Ramblers zijn voor mij van die banden die je monteert en vergeet. En geloof me, dat zijn de beste banden. Banden moeten voorspelbaar zijn en vooral geen gedoe geven. Niet bij monteren en ook niet nadien doordat ze sneller hun sap verliezen dan een incontinente bejaarde, of flatulentie hebben.

Qua profiel vind ik de Maxxis Ramblers in de Nederlandse context boven hun nophoogte boksen. Bovenop zijn het misschien maar kleine nopjes, maar het is een profiel waar ik eigenlijk het hele jaar prima mee uit de voeten kan op gravel- en zandpaden. De schoudernoppen geven bovendien nog best wel wat houvast wanneer je verder wegzakt in de modder. Ten aanzien van rolweerstand op asfalt zijn het echter niet de meest lichtlopende rubbers. Het karkas is verder solide genoeg om op de 24 millimeter Easton EC70 AX-velgen voldoende ondersteuning te bieden bij drukken zo laag als 1,6 bar (bij mijn eigen gewicht van 71 kilogram).

Conclusie

De geometrische verandering die Merida heeft doorgevoerd bij de Silex kun je zien als het rijp worden van het concept. Want het lange frame en de nu meer flauwe stuurhoek en dus lange naloop, leveren ook vandaag de dag een uitgesproken gravelbike op. De Silex laat zich op oneffen terrein niet snel overrompelen. Afdalen doet-ie als een van de beste en zandstroken doorklief je aan boord van de Silex met speels gemak.

Het lange frame kun je ook omdenken. Hou je toch van een meer kwieke gravelbike, pak je simpelweg een framemaat kleiner. Dat zal voor menig racefietser met het adagium ‘ik rij al jaren op een 56 centimeter’ wat extra flexibiliteit vragen, maar vertrouw me: die vrijheid is er én kan prima werken. En met de toevoeging van een XXS-frame ontstaat er voor de compactere mensen onder ons óók meer keuzemogelijkheid.

“De Silex laat zich op oneffen terrein niet snel overrompelen. Afdalen doet-ie als een van de beste en zandstroken doorklief je aan boord van de Silex met speels gemak.”

Deze Silex 8000 met de Shimano Di2 2×12-schakelgroep staat voor 5.699 euro bij de Merida-dealer. Dat is een flinke prijs. Maar is-ie ’t waard? Tja; dat hangt vooral af of je die groep per se wilt. Gravelbikes van andere merken met dezelfde groep kosten ongeveer hetzelfde. Het komt dus vooral neer op de principiële keuze voor de carbon Silex. Merida heeft met de Silex een behoorlijk breed inzetbare gravelbike neergezet. Z’n geometrie is uitgesproken en vraagt waarschijnlijk om een aanpassing van je rijstijl. Hij is – zelfs in een eventueel bewust kleinere gekozen maat – stabiel en kan zodoende prima uit de voeten als avonturenfiets voor KOM-loze toertjes, of pakezel met flink wat tassen er op of aan. Maar een trage toerder is het zeker niet. Als je de klik met de geometrie eenmaal maakt, is-ie potent genoeg om ook als gravelracer te fungeren en er wereldkampioen mee te worden.

Het is echter niet de meest comfortabele gravelbike op de markt. Dus welke uitvoering je ook kiest, overweeg op z’n minst een meer comfortabel stuurlintje en pomp je banden niet te hard op. Het belangrijkste is vooral het kiezen van de juiste maat. Rij dus zéker proef en als je tussen twee maten invalt en twijfelt: laat je rijstijl de doorslag geven.

Merida Silex 8000 2024 | Prijs, specificaties en geometrie

Onderdelen, gewicht en prijs

Frame	CF2 II-carbon
Vork	CF2 II-carbon
Achterderailleur	Shimano GRX 825 Di2, 12-speed
Voorderailleur	Shimano GRX 825 Di2, 2-speed
Schakelaar	Shimano GRX 825 Di2, 2×12-speed
Crankset	Shimano GRX 820, 48/31t, 170 mm
Cassette	Shimano HG710, 12-speed, 11/36t
Ketting	Shimano Ultegra/Deore XT M8100
Remmen	Shimano GRX 820
Remschijven	Shimano RT64, 180/180 mm (v/a)
Wielen	Easton EC70 AX, carbon velgen (21 mm hoog, 24 mm breed intern), Easton X5CL naven, 28 Sapim spaken per wiel
Banden	Maxxis Rambler 700x45c Exo Tubeless Ready
Stuur	Easton EC70 AX, 400 mm breed
Stuurpen	Merida Team CC II, 80 mm
Zadel	Prologo Scratch met AGX V-Mount en Multitool
Zadelpen	Merida Team SL Carbon S-Flex, Ø 27,2 mm, 15 mm setback
Gewicht	9,0 kg (framemaat XS, gewogen zonder pedalen)
Prijs	€ 5.699,00
Garantie	Levenslange op het frame

Geometrie

Opmerking: ten tijde van deze test was de XS het kleinste frame dat Merida van de Silex in carbon én aluminium biedt. Merida liet ons weten dat ze het maatprogramma uitbreiden met een XXS, die in onderstaande overzicht ook is opgenomen. De XXS komt standaard met een stuurpenlengte van 60 millimeter. De XS en SM zijn voorzien van een 70 millimeter exemplaar. Zowel de M, L als XL komen met een 80 millimeter stuurpen.