Test | Raaw Jibb 2022: Heavy-duty trailbike

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Raaw Jibb: Duitse trailbike met een Nederlands randje

De weg die geleid heeft tot deze test is wat langer dan normaal. Het begon afgelopen voorjaar namelijk met een doos die bij de redactie van Velozine werd afgeleverd. In die doos de nieuwe Lyrik Ultimate-voorvork van RockShox. Of we die wilden proberen. Graag natuurlijk, maar met welke bike? Op mijn eigen trailbike is een 140 mm voorvork eigenlijk de max. En testbikes waar we deze 150 mm vork in konden hangen, bleken als gevolg van de coronatekorten niet beschikbaar. Dus wat nu?

Ruben Torenbeek had het antwoord. Ruben is een Duitse mountainbikeontwerper van Nederlandse komaf, die ik heb leren kennen toen hij bij Ghost Bikes werkte en die in 2016 met zijn eigen merk Raaw is begonnen. Z’n eerste model onder die merknaam was de Madonna, een dikke enduro met 160 millimeter veerweg aan de achterkant. En in 2021 volgde de Jibb, een trailbike met 135 millimeter veerweg achteraan en 150 millimeter aan de voorkant. Precies goed voor ‘onze’ RockShox Lyrik testvork. En nóg beter: Raaw heeft de Jibb gewoon op voorraad.

Maar met een frame en een vork heb je nog geen complete bike. Voor de demper zorgt RockShox. Na overleg met Raaw sturen ze een exact op het veersysteem van de Jibb afgestelde Super Deluxe Ultimate. En omdat ze bij Sram graag meedenken, bevat de doos ook een 12-speed achterderailleur, een crankstel, een ketting en een set remmen. Eind mei zit de Jibb helemaal in elkaar, half juni krijgt-ie z’n vuurdoop op de trails van het Oostenrijkse Kaprun en daarna ben ik ermee blijven rijden. Lago di Como, Kronplatz, Sexten, Latemar. Hoe dat is bevallen lees je in m’n testverslag hieronder.

Frame

Uitsluitend en alleen in aluminium

Raaw brengt z’n frames uitsluitend in aluminium. Volgens Raaws Ruben Torenbeek levert dat een sterker en duurzamer frame op. Dat het daarnaast meer weegt dan carbon erkent Torenbeek onomwonden, maar hij meent dat gewicht van minder belang is op het soort bikes dat Raaw brengt. En daar heeft hij wel een punt; in het totaalplaatje van bike plus rijder plus rugzak speelt een kilo meer of minder niet zo’n grote rol als vaak gezegd wordt. Althans, bij klassieke Alpenroutes, waar je eerst lang omhoog gaat en dan weer lang omlaag. Een efficiënt onderstel en een dito zitpositie zijn dan minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker. Maar goed, dat neemt niet weg dat de Jibb geen lichtgewicht is. Ik heb verzuimd het frame te wegen, maar Raaw geeft aan dat het in maat small 3,9 kilo weegt, inclusief steekas en de bouten en moeren voor de dempermontage. En da’s niet niks.

“In het grote geheel van bike plus rijder plus rugzak speelt een kilo meer of minder niet zo’n grote rol als vaak gezegd wordt. Althans, bij klassieke Alpenroutes, waar je eerst heel lang omhoog gaat en dan weer heel lang omlaag. Een efficiënt onderstel en een dito zitpositie zijn dan minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker.”

Goed, de Jibb is dus van aluminium. En hoe! Naar wulpse welvingen moet je lang zoeken, alle buizen lopen snaarrecht. Alleen de zitbuis is geknikt, waarbij de knik zo laag zit dat je er probleemloos een dropper van 170 mm in kunt steken. Op strategische plaatsen is het frame versterkt met gussets en waar je ook kijkt vindt je brede, platte en zeer regelmatig gelegde lasrupsen. Vakwerk. Dat geldt overigens ook voor de freesdelen. Check bijvoorbeeld de centrale sectie waarin demper, achterbrug en trapas gelagerd zijn. Hou je van een industriële look, dan kan ik me voorstellen dat je hier keihard voor valt. Ik wel in ieder geval.

Geometrie: modern maar niet overdreven

De geometrie van de Raaw Jibb is progressief zonder door te slaan. Zo is de reach met 470 mm in maat large tamelijk doorsnee, maar de stack is met 636 millimeter iets hoger dan gemiddeld. De balhoofdbuishoek is met 65,5 graden behoorlijk vlak, de zitbuis staat met 77,5 graden juist tamelijk rechtop. Nog wat andere maten: de zitbuis is met 445 millimeter prettig kort, wielbasis is 1.240 millimeter lang, de trapas staat 35 millimeter lager dan de wielassen en de liggende achtervork meet 445 millimeter. Dat laatste is best lang, toch een centimeter meer dan in het trailbike-segment gebruikelijk is. Volgens Raaw is de Jibb dankzij die lange achterbrug beter in balans. En balans vinden ze bij Raaw erg belangrijk; hoe groter het frame, hoe langer de liggende achtervork is. Dat klinkt logisch. Behoefte aan meer cijfers? Helemaal onderin deze test staat een overzicht van alle relevante maten.

Vering

Achter: Horst-link en RockShox Super Deluxe Ultimate

Als het gaat om het veersysteem kiest Raaw voor de klassieke Horst-link in de liggende achtervork, waarbij de beweging van het achterwiel via een wip wordt overgebracht op een rechtop staande demper. Nou is het toepassen van zo’n beproefde configuratie natuurlijk geen garantie voor een goed functionerend onderstel, maar Raaw heeft het gewoon goed voor elkaar. Ik loop nu een beetje op de zaken vooruit, maar ik verklap je vast dat de Jibb een zéér goede klimmer is. Daarin speelt overigens niet alleen de efficiënte achtervering een rol, maar ook de uitgebalanceerde zitpositie. En, laat ik dat zeker niet vergeten, de extreem goede RockShox Super Deluxe Ultimate-demper. Ik heb redelijk wat ervaring met dempers van zowel RockShox als concurrent Fox, maar wat RockShox met de nieuwe Super Deluxe heeft gedaan is echt next level. Ook hierover straks meer.

Voor: RockShox Lyrik

Aan de voorkant het onderdeel waarmee dit hele verhaal begon: de nieuwe RockShox Lyrik. In mijn eerdere review was ik er al erg enthousiast en gedurende de rest van de zomer ben ik alleen maar enthousiaster geworden. In de eerste plaats omdat de 2023 Lyrik Ultimate makkelijk is in te stellen. Okay, je bent nog steeds niet in vijf minuten klaar, maar de knoppen zijn duidelijk en iedere klik doet echt wat. Plus: als je de ene instelling verandert, hoef je niet óók gelijk de andere te veranderen. En dat maakt het instelproces overzichtelijk. Ook de keuze voor de middenpositie als startpunt is een gouden greep. In de tweede plaats overtreft de nieuwe Lyrik Ultimate ook qua rijden z’n voorganger. Veert beter, dempt beter, stuurt beter. Kortom: het is een topvork, die wat mij betreft niet onderdoet voor de veelgeprezen Fox 36 Factory. En dat voor ruim driehonderd euro minder.

Onderdelen

Aangezien de Raaw Jibb alleen als los frame verkrijgbaar is, zijn de gebruikte componenten wat minder relevant. Dus als onze afmontage jou niet boeit, dan kun je hier doorklikken naar de rijimpressie verderop in dit artikel. En vind je de gekozen onderdelen wel interessant, lees dan gewoon verder.

Transmissie

Vanwege de coronatekorten zijn de onderdelen een beetje een samengeraapt zooitje. Maar wel een goéd samengeraapt zooitje. Een Sram X01-derailleur verzorgt samen met dito schakelaar en ketting het schakelgebeuren. Het is mijn ervaring dat X01-onderdelen erg lang meegaan. Dat mag ook wel voor wat ze kosten, vooral de cassette is prijzig. Maar goed, omdat die niet leverbaar was, ben ik sowieso teruggevallen op een alternatief: een 12-speed cassette van Garbaruk. Die is ook grotendeels uit één stuk staal gefreesd, ook uitgevoerd met 10/52-vertanding en net zo licht, maar minder duur; zeker zo’n honderd euro.

En hij doet het prima, want ik merk eerlijk gezegd maar weinig verschil met een originele X01-cassette. Misschien iets minder soepel en iets minder stil, maar zeker goed genoeg om ‘m helemaal op te rijden. En als de kwaliteit van het staal net zo goed is als bij Sram, dan gaat dat nog een hele tijd duren. Dat geldt trouwens ook voor het voorblad; een ovalen 30-tands kettingblad van gehard roestvast staal van Wolf Tooth, dat al een tijdje in de werkplaats rondslingerde. Gewichtsrecords ga ik met dat ding niet breken, maar dat-ie lang mee zal gaan staat buiten kijf. Ook al omdat het kettingblad vastzit aan een spider annex bashguard, die voorblad en ketting beschermt tegen een eventuele confrontatie met een rots.

Remmen

De remmen op de Jibb zijn Code’s van Sram. Dat zijn krachtige, maar tegelijkertijd goed te doseren stoppers. Ik heb echter niet Srams nieuwe, 2 millimeter dikke HS2-remschrijven gebruikt. Reden: de achterste remklauwadapter op de Jibb is alleen geschikt voor schijven van 203 millimeter, terwijl de Sram-schijven een diameter van 200 millimeter hebben. Ik weet het, de bike-industrie is gek. Maar als je zelf een bike opbouwt, heb je er wel mee te dealen. Ik heb daarom 203 millimeter remschijven van Galfer gemonteerd, die zijn net als de HS2’s dikker dan gebruikelijk. En ze doen het goed. Je leest er meer over in het testverslag dat we hier onlangs publiceerden. Nog even over de schijven: de Jibb komt dus standaard met een 203 millimeter achterremschijfadapter. Wil je een kleinere schijf, dan moet je de optionele 180 millimeter adapter bestellen. Maar waarom zou je kleiner gaan als groot ook past?

Wielen

Net als het eerdergenoemde voorblad stonden ook de wielen, een paar Mavic Crossmax XL S-en, al een tijdje ongebruikt in de werkplaats te wachten op een passende bestemming. Die Crossmax XL S is Mavics duurste aluminium trailbikewielset; 850 euro kost-ie. De wielen wegen samen wegen zo’n 1.800 gram, hebben een binnenbreedte van 30 millimeter en zijn – typisch Mavic – zonder velglint al tubeless ready. Waarom geen carbon wielen? Waarom wel? Ik was over Mavics aluminium xc-wielen Crossmax SL S ook al erg enthousiast en dus nieuwsgierig naar hoe deze bredere uitvoering zich zou houden.

Ik geef je het antwoord gelijk maar even: het zijn prima wielen. Na meerdere duizenden hoogtemeters afdalen – ik ben op een gegeven moment de tel een beetje kwijtgeraakt, dus het kunnen er zo goed 6.000 als 8.000 zijn – zijn de wielen nog even recht als toen ze uit de doos kwamen. En de flanken van de velgen zijn geheel deukvrij, ondanks dat ik toch wel een paar keer met een luide “kloenk” een rots getoucheerd heb. En nu ik het toch over geluid heb: in heftige rotssecties laten sommige spaken zo nu en dan flink van zich horen. “Pling!” Is dat zingen van vreugde? Iets anders zou ik niet weten, want het geluid lijkt geen weerslag te zijn van schade of andere malheur.

Banden

Net als de wielen lagen ook de banden ergens achterin in de werkplaats te wachten op een testfiets. Nou is het net alsof we bij Velozine omkomen in de testbanden, maar dat is het niet. Het is eerder zo dat we voornamelijk xc-spul testen. En zo nu en dan iets downcountry-achtigs. Want wees eerlijk, dikke trailbanden gaan in Nederland nou niet bepaald als warme broodjes over de toonbank. En de banden waarover ik het hier heb zijn precies dát: dikke trailbanden. Een Michelin Force AM² 2.40 inch voor achter, een grover genopte Michelin Wild AM² 2.40 inch voor rond het voorwiel. De weegschaal wordt er niet blij van, ze wegen elk rond een kilo, maar rijden doet dit setje ronduit goed.

De Force AM² achteraan rolt redelijk licht, maar grossiert vanwege de kleinere noppen niet in grip. De Wild AM² rolt (veel) zwaarder, maar heeft vanwege z’n grove noppen juist heel erg veel grip. En opvallend aan beide banden: de demping. Die is zó goed, dat ik in eerste instantie dacht dat ik de rebound van de vering te traag had ingesteld. Halverwege de zomer heb ik overigens óók rond het achterwiel een Wild AM² gelegd. Daarmee haal je in de beklimmingen weliswaar wat snelheid uit de fiets, maar word je in de afdalingen gecompenseerd met veel meer grip en controle.

Hoe rijdt de Raaw Jibb?

Kennismaken in Kaprun

M’n eerste ritten op de Raaw Jibb rij ik aan het begin van de zomer op de Kitzsteinhorn boven het Oostenrijkse Kaprun. Veel klimmen doe ik daar niet, want de trails zijn bereikbaar per gondel. Maar de kleine stukjes die ik desondanks omhoog trap, gaan verrassend makkelijk. Ja, de Jibb is zwaar. Maar het onderstel is efficiënt en de zitpositie effectief, waardoor je toch soepel boven komt. De demper heeft een klimstand, maar die lijkt overbodig. Desondanks ga je met de Jibb op Strava geen potjes breken. Maar waarom zou je dat überhaupt willen? Daar zijn andere bikes voor. Als het puur om het maken van hoogtemeters gaat, is de Jibb veel beter dan je op grond van zijn gewicht zou verwachten.

Omlaag doe ik veel nieuwe indrukken op. Niet alleen is de bike voor mij nieuw, maar dat geldt ook voor de veerelementen en de banden. Het kost dus even tijd om te wennen. En natuurlijk om alles goed af te stellen. Wat me opvalt: de Jibb is véél wendbaarder dan je op basis van zijn lengte zou verwachten. Maar wat ik óók merk is dat ik de bike minder makkelijk op z’n achterwiel trek dan ik gewend ben. En dat is met name lastig op de vele afwateringsgeulen die de trails op de Kitzsteinhorn met name onderin kenmerken. Plus: in de steile, hoogalpine secties bovenop de berg ervaar ik de positie van m’n handen als te laag, waardoor het vertrouwen ontbreekt om de Jibb écht te laten gaan.

Vertrouwd raken bij het Lago di Como

Als ik na thuiskomst m’n indrukken met Ruben Torenbeek deel, stel ik voor de achterbrug met behulp van de bussen die Raaw daartoe kan leveren iets korter te maken. Zijn reactie: “Zou ik niet doen. Met de chainstays in de standaard lengte is de Jibb beter in balans. Voor manuals moet je gewoon meer je best doen.” Tsja, wie ben ik om dat tegen te spreken? Wel steek ik een ander stuur in de stuurpen; de SQlab 30X met 15 millimeter verhoging gaat eruit, een exemplaar met 45 millimeter verhoging erin. En als ik in augustus de bergen rond het Italiaanse Lago di Como aan het doorkruisen ben, blijkt dat een perfecte keuze te zijn. Met dat hogere stuur is klimpositie nauwelijks minder effectief, maar de controle omlaag is beter. Plus: nu het stuur hoger staat trek ik de Jibb ook iets makkelijker op z’n achterwiel.

“De Raaw Jibb is een trailbike die met het gevoel geeft dat ik een betere biker ben dan ik ben. En dat voelt goed.”

Op die Como-trails wordt nog duidelijker dat de Jibb over een geheel eigen karakter beschikt. Bij veel trailbikes moet je je lijnen zorgvuldig kiezen, de veerweg is immers beperkt. Het positieve daaraan is dat je vanwege de tegendruk die de vering geeft, makkelijk overal overheen hopt. Ondanks dat ook de Raaw Jibb een relatief beperkte veerweg heeft, rijdt-ie toch anders. Het is veel meer een mini-enduro dan een poppy trailbike. Voor mij persoonlijk is dat een plus; je kunt met deze Raaw namelijk echt ongenadig hard naar beneden, zónder afgestraft te worden. Niet solide, maar supersolide. Ja, je moet er dan wel écht voor gaan. Maar doe je dat, dan kun je met deze bike boven jezelf uitstijgen. Althans, dat gevoel heb ik op de Jibb. Dat ik een betere biker ben dan ik ben. En dat voelt goed.

Verliefd in Südtirol

Als ik vervolgens in september de Jibb voor de derde keer meeneem naar de Alpen is het Zuid-Tirol de bestemming. Eerst een dag trails rijden op de Kronplatz, daarna een paar tochten: de hoogalpine Demuth-trail boven Sexten en de omronding van de Latemar in het Eggental. Hier worden de indrukken van m’n eerdere Alpentrips weer bevestigd. Niet snel, maar wel effectief en comfortabel klimmen, met veel grip in steile, technische secties. En snel en vooral heel erg gecontroleerd afdalen. Of het nu gaat om de nagenoeg perfecte gevormde kuipbochten van de Furcia-trail op de Kronplatz of juist de ongepolijste hoogalpine secties van de Demuth-passage op de grens met Oostenrijk, op de Raaw Jibb het ik voortdurend het gevoel dat ik volledig in control ben.

Secties waar ik op andere trailbikes zou aarzelen, neem ik nu op snelheid, zoveel vertrouwen geeft de Jibb me inmiddels. De vering absorbeert, de banden vinden grip en voor je het weet is het ergste weer achter de rug en sta je je fietsmaten te high-fiven. Maar het is natuurlijk niet allemaal hosanna. Want terwijl ik hierboven het gewicht van de Jibb wegrationaliseer, heb je er in looppassages waar je de bike over je schouders moet gooien, wel degelijk een flinke kluif aan. En die lange achterbrug, dat blijft voor mij toch een dingetje als ik een manual wil maken. Maar goed, gezien al het goede dat de Jibb in huis heeft zijn dat twee nadelen waarmee ik prima kan leven.

Conclusie

Bijzondere bike, die Raaw Jibb. En dan doel ik niet zozeer op het feit dat deze boutique-bike alleen maar met een aluminium frame te verkrijgen is, maar vooral op hoe-ie rijdt. Voor een bike met maar 135 millimeter veerweg aan de achterkant is-ie namelijk ongekend capabel in de afdaling. Meer een mini-enduro dan een trailbike, maar dan zónder in te leveren op eigenschappen die voor trailbikes van belang zijn. Zo peddel je ‘m ondanks z’n hoge gewicht efficiënt en comfortabel omhoog. En ondanks z’n lengte is-ie ook in smalle kronkelpassages wendbaar genoeg. Het enige dat voor mij lastig blijft is het uitvoeren van manuals. Een kortere achterbrug zou dat makkelijker maken, maar tevens de balans verstoren tussen voor- en achterwiel. Terwijl het juist deze balans is waardoor de Jibb zo schandalig lekker door snelle bochten gaat.

“Voor een bike met maar 135 millimeter veerweg aan de achterkant is de Raaw Jibb ongekend capabel in de afdaling. Meer een mini-enduro dan een trailbike, maar dan zónder in te leveren op eigenschappen die voor trailbikes van belang zijn.”

Los van de rijeigenschappen is ook het frame op zich een plaatje, met strak laswerk, een robuuste constructie, solide lagering en doordachte details. En dan is er nog dat kale, onbewerkte aluminium. Fraai! En als je daar anders over denkt, dan is er natuurlijk altijd nog de zwarte uitvoering. Wat je natuurlijk niét ziet is het hoge gewicht. Soit, dat is nou eenmaal wat het is. Ik heb er zelf geen problemen mee, de invloed van het gewicht op de rijeigenschappen is echt veel geringer dan je zou denken. Okay, behalve als je de fiets moet dragen, dan is het wel even slikken. Dan de prijs: 2.390 euro voor een los aluminium frame is niet niks. Maar of het teveel is? Ik denk van niet. Gezien de kwaliteit krijg je er vele jaren mountainbikeplezier voor terug.

Raaw Jibb 2022 | Prijs, specificaties en geometrie

Onderdelen, gewicht en prijs

Frame	Aluminium
Vork	RockShox Lyrik Ultimate, 150 mm veerweg
Achterdemper	RockShox Super Deluxe Ultimate, 135 mm veerweg
Achterderailleur	Sram X01 Eagle, 12-speed
Schakelaar	Sram X01 Eagle, 12-speed
Crankset	Sram X01 Eagle, 30t
Cassette	Garbaruk, 10/52t
Remmen	Sram Code RSC
Remschijven	Galfer Wave, 203/203 mm (v/a)
Wielen	Mavic Crossmax XL S 29
Voorband	Michelin Wild AM2, 29×2.40″
Achterband	Michelin Force AM2, 29×2.40″
Stuur	SQlab 30X Carbon 12° High , 780 mm breed
Stuurpen	Newmen Evolution, 50 mm
Zadel	SQlab 60X Infinity, 15 cm breed
Zadelpen	Bike Yoke Revive, 160 mm drop
Gewicht compleet	15,45 kg (framemaat L, met onderdelen zoals getest)
Prijs	€ 2.390,- (los frame)
Garantie	5 jaar garantie voor 1e en 2e eigenaar, 35% crash replacement-korting

Geometrie

Website fabrikant: raawmtb.com