Test | Schwalbe Wicked Will en Nobby Nic: Betrouwbaar duo voor lichtgewicht trailbikes

Tekst: Sebastiaan Kruik // Foto’s: Arjan Kruik

Wicked Will en Nobby Nic: welke uitvoering neem je?

Breedte

Toen Schwalbe me vroeg of ik de combinatie van Wicked Will als achterband en Nobby Nic als voorband wilde proberen, viel het nog niet mee een keuze te maken. Beide modellen worden door Schwalbe in een grote verscheidenheid aan breedtematen, karkassen en rubber-compounds aangeboden. Dat het 29 inch wordt staat buiten kijf, dat is de wieldiameter van mijn Giant Trance, de beoogde testfiets. En dat de breedte 2.4 inch wordt is ook geen punt van discussie: bij wielen met een binnenbreedte van rond de dertig millimeter moet je niet veel smaller rubber gaan rijden. De extra brede 2.6 inch uitvoering, die Schwalbe ook in z’n assortiment heeft, sla ik ook graag over. Dergelijk brede rubbers vind ik vanwege hun grote volume op een spierfiets iets te ongedefinieerd aanvoelen, zo heb ik eerder ervaren.

Karkas

Maar goed, met het kiezen van de wieldiameter en de breedte sta ik nog maar aan het begin van de beslisboom. Want nu dienen zich de volgende vragen aan: welk karkas en welke rubbersamenstelling? De karkasvraag probeer ik als eerste te beantwoorden. Ik ben van plan de banden te gebruiken bij het Noord-Italiaanse Comomeer. De stenige paden daar doen me in eerste instantie neigen naar het stevige Super Trail-karkas. Maar de vele hoogtemeters die er overwonnen moeten worden, vragen eigenlijk om het lichtere Super Ground-karkas. Omdat ik al eerder ervaring met de Nobby Nick met Super Trail-karkas heb opgedaan, besluit ik om deze keer het Super Ground-karkas te proberen. Bij de Nobby Nick is het verschil in gewicht tussen Super Ground en Super Trail 130 gram, bij de Wicked Will is dat 90 gram.

Rubbersamenstelling

Als het gaat om de samenstelling van het rubber heeft Schwalbe voor de Wicked Will en de Nobby Nic twee smaken: Speedgrip en Soft. Omdat ik aan de achterkant een lage rolweerstand prioriteer, kies ik een Wicked Will met Speedgrip-rubber. Vanwege de hardere compound is-ie bovendien slijtvaster, wat gezien de steile en stenige trails rond het Comomeer geen overbodige luxe is. En omdat ik aan de voorkant beslist niet wil wegglijden, neem ik een Nobby Nick met het iets zachtere, meer gripvast Soft-rubber. Daarmee is de definitieve keuze gemaakt. De Wicked Will komt in de gekozen configuratie op 829 gram, de Nobby Nick doet 858 gram.

Soepel omleggen

Het omleggen van de beide Schwalbe-banden kost weinig moeite. Oké, zonder hulp van bandenlichters gaat in deze tubeless-tijd bijna geen enkele band meer rond de velg. Maar bij het Schwalbe-duo is dat geen gevecht. Daarna is het een kwestie van oppompen, laten ploppen en klaar. Ik heb beide banden rond de WTB CZR i30-wielen van mijn Giant Trance getrokken. Behalve dat de velgen een goede passing bieden, zijn ze ook lekker breed; 30 millimeter intern, zodat de banden vallen zoals Schwalbe dat bedoeld heeft. Wie 2.4’s gaat rijden, moet bij voorkeur geen velgen nemen die intern veel smaller zijn dan 30 millimeter. Wat mij betreft is 26 millimeter wel de ondergrens.

Nog even dit: wie op de actiefoto’s hieronder geen Giant Trance-spierfiets denkt te zien, maar een Specialized Turbo Levo SL e-mountainbike, die heeft gelijk. Dat zit zo: vlak voor vertrek naar Italië kwam een langverwachte e-mountainbike van Merida de redactie binnenrollen. En die moést ook mee. Maar omdat de Velozine-bus al vol zat, hadden we met die Merida erbij een fiets teveel. Je snapt het al: mijn geliefde Trance moest thuisblijven. Ik heb daarom de wielset met de Wicked Will en de Nobby Nick maar in de bus gezet en in Italië in de Turbo Levo SL gestoken.

Hoe rijdt het Duitse duo?

De overstap van een Giant Trance naar een Specialized Turbo Levo SL blijkt in de praktijk geen probleem. Sterker: áls er al een e-mountainbike is waar de Wicked Will en de Nobby Nic op hun plaats zijn , dan is het wel deze superlichte e-mountainbike van slechts 17,54 kilo schoon aan de haak. Bovendien: concurrent Cube monteert op zijn lichtgewicht e-mountainbike AMS Hybrid One44 niet voor niets al af fabriek de Wicked Will en Nobby Nic, nota bene met exact dezelfde specificaties als onze testset. En dat blijkt niet voor niets.

Het setje rolt verrassend vlot, voor zover dat bij een e-mountainbike een belangrijk punt is. Ik denk zelf van wel, want hoe lichter een band rolt, hoe verder je op een acculading komt. En dat licht rollende banden op een spierfiets fijn zijn hoef ik je natuurlijk niet uit te leggen. Naast de rubbersamenstelling en het noppenpatroon doet ook het relatief soepele Super Ground-karkas op dit vlak een duit in het zakje.

Maar het Super Ground-karkas heeft meer voordelen. Vooral in langzame, technische secties, zowel omhoog als omlaag, ervaar ik veel grip en controle. Alleen bij volle-bak-afdalingen over grove keienpaden valt me op dat het karkas van met name de achterband, de Wicked Will dus, misschien iets stugger zou mogen zijn, om meer tegendruk te genereren. Vergeet niet dat de Specialized Turbo Levo SL weliswaar veel lichter dan een full-power e-mountainbike, maar altijd nog zwaarder dan motorloze trailbikes. Toch heb ik geen enkele keer een stootlek gehad, ondanks een paar akoestische indicaties van velg-op-rots-contact.

Alles hangt met alles samen

Omdat in een band altijd alles met elkaar samenhangt, is het lastig de rijeigenschappen te herleiden tot een specifiek constructiekenmerk. Ik noemde het relatief soepele karkas al, waardoor de Schwalbe-banden zich goed plooien naar de ondergrond. Bij de Nobby Nic aan de voorkant resulteert dat, gecombineerd met de wat grovere noppen en het relatief zachte rubber, in volop grip in de bocht. Oké, het is niet het gevoel dat er lijm aan je banden zit, zoals bij bijvoorbeeld Schwalbe’s eigen Magic Mary waarmee ik eerder reed. Maar hey, met Super Trail-karkas weegt zo’n ‘Mary’ ruim 1.200 gram! Het stuurgedrag van de Nobby Nic is bovendien aangenaam neutraal en voorspelbaar; de band voelt niet te rond, maar zéker ook niet te hoekig.

Bij de Wicked Will achteraan is de tractie vanwege het wat hardere rubber en het minder uitgesproken profiel minder, maar desondanks nog ruim voldoende. Sterker: de band heeft méér grip dan ik op basis van het profiel verwacht had. En meer ook dan van de Specialized Purgatory die oorspronkelijk rond het achterwiel van de Specialized Turbo Levo SL lag. Het is best verbazingwekkend als je ziet waar de Wicked Will nog tractie weet te pakken, zeker als je bedenkt dat je met een e-mountainbike veel steilere hellingen kunt overmeesteren en je bovendien veel meer vermogen wegtrapt.

Het enige waar de Wicked Will steken laat vallen, relatief gesproken, is de grip bij remmen. Hier bereiken het profiel en de rubbersamenstelling sneller hun grenzen dan banden met grovere noppen en zachter rubber. Daar staat tegenover dat de slijtage van de Wicked Will, gezien het soort trails dat ik gereden heb, erg meevalt.

Droog versus nat

Het voorgaande geldt voor droge paden. Op natte trails verandert het beeld enigszins. Om te beginnen wordt dan het verschil tussen het Speedgrip-rubber op het loopvlak van de Wicked Will en de Soft-compound van de Nobby Nic uitvergroot. Ik bedoel daarmee dat het Soft-rubber van de Nobby Nic onder natte omstandigheden aanmerkelijk minder moeite heeft met natte stenen en wortels dan het hardere Speedgrip-rubber van de Wicked Will.

Uiteraard spelen ook het formaat en de spatiëring van de noppen onder natte omstandigheden een belangrijke rol. En gezien de verschillen op dat vlak tussen de Wicked Will en de Nobby Nic, is het niet verrassend dat deze laatste ook op natte paden beter scoort. Modderspecialisten zijn het echter geen van beide. Daarvoor zijn de noppen eenvoudigweg te laag, ook op de Nobby Nic. Alhoewel, dat moet gezegd, beide banden dankzij hun relatief forse zijnoppen zich in blubber kranig weren, wat met name bij schuin aflopende bochten en traverses een fijne kwaliteit is.

Conclusie

Het begrip allround als aanduiding van de eigenschappen en kwaliteiten van een mountainbikeband is natuurlijk relatief; voor een xc-piloot betekent dit woord iets anders dan voor een trailtijger. Toch denk ik dat het Schwalbe-duo Wicked Will en Nobby Nic deze kwalificatie zeker verdient. Want ja, er zijn banden die minder wegen en lichter rollen. En er zijn absoluut ook banden die meer grip genereren, stabieler zijn en beter bestand zijn tegen stootlek. Maar de Will en Nic weten als duo wel de spagaat tussen beide uitersten op overtuigende wijze te maken. Overtuigend in die zin, dat ik maar zelden het gevoel hebt op een paar compromisrubbers onderweg te zijn.

“Alhoewel het begrip allround als aanduiding van de eigenschappen en kwaliteiten van een mountainbikeband natuurlijk relatief is, denk ik dat het Schwalbe-duo Wicked Will en Nobby Nic deze kwalificatie zeker verdiend.”

Dat wil zeggen; mits gebruikt onder de juiste fiets. Denk aan lichtgewicht trailbikes met een veerweg tussen de 120 en 140 millimeter. Of een zogenaamde downcountry-bike. Of, zoals in deze test, een lichtgewicht e-mountainbike die je ook daadwerkelijk licht wilt houden. Vanwege de relatief geringe rolweerstand brengen de Wicked Will en Nobby Nic me vlot naar boven. Terwijl het karkas, het profiel en de rubbersamenstelling in de afdaling geen steken laten vallen. Oprecht niet; ik heb me tijdens de afdalingen op geen enkele manier ingehouden – niet qua lijnkeuze en niet qua snelheid – en de banden hebben dat probleemloos doorstaan.

Eén kanttekening: als de Wicked Will versleten is, vervang ik ‘m wel voor een uitvoering met het stuggere Trail-karkas. Die karkasvariant weegt weliswaar zo’n honderd gram meer, maar biedt de mogelijkheid de druk nog wat verder te laten zakken, zonder dat ik angst hoef te hebben voor lekrijden. Plus: zo’n stugger karkas biedt meer ondersteuning in snelle bochten. Aan de voorkant mag het Super Ground-karkas wat mij betreft blijven. Ik vind het gevoel dat de band zich goed plooit naar de ondergrond persoonlijk erg prettig.