Test | Sidi MTB Frost Gore 2 winterschoenen

Introductie

De waterdichte MTB Frost Gore 2, die voor € 270 in de catalogus staat, heeft volgens Sidi’s persbericht een nieuwe ‘SR17’ buitenzool met meer grip, en een verbeterde hielcup. Als ik echter de buitenzool van mijn schoenen vergelijk met die onder zijn voorloper, de MTB Frost Gore, dan zie ik op de kleur na géén verschil. Sterker, hoe langer ik kijk, hoe meer ik er van overtuigd raak dat de hele schoen niks meer is dan een kleurupdate. De zool, de materialen, de vorm van de panelen, de sluiting: ‘ik eet hem op’ als hij op de kleur na niet identiek is aan de MTB Frost Gore die hij vervangt. En wat blijkt na navraag: de veranderingen zijn inderdaad enkel cosmetisch. Technisch is de MTB Frost Gore 2 dus voor 100% gelijk aan zijn voorganger. Maar dat doet uiteraard niks af aan de kwaliteit van de schoenen, dus laat ik me daar op concentreren.

Pasvorm

De Sidi’s zijn aan de smalle kant, vergeleken met de concurrentie. Maar dat is wel érg kortaf. Een kledingreview verdient wat mij betreft uitgebreide informatie over pasvorm en maatvoering. Kleding moet immers goed passen, en dat geldt niet alléén voor mensen met zo’n gek lichaam als ik. Uitgebreide informatie daarover vind je daarom in het uitklapkader hieronder. Edoch, heb je schoenmaat 38 of kleiner, dan kun je beter gelijk stoppen met lezen. Sidi levert de Frost Gore 2 namelijk pas vanaf maat 39 en laat daarmee een hoop dames letterlijk in de kou staan…

Klik open voor meer verdieping: maatvoering van de Sidi Frost Gore 2

Maatvoering

Je hoort vaak dat Sidi’s klein uitvallen in de lengte. Dát klopt wel een beetje. Zeker ten opzichte van mijn burgerschoenen; daar kom ik vaak weg met 44. Ik heb mijn maat 45 Sidi’s ook 1-op-1 vergeleken met Mavic’s Crossmax SL Pro Thermo in maat 45 1/3. De Sidi’s voelen grofweg even lang of wellicht nét iets korter.

Die 45 is voor mij in de lengte wel wat krap. Dat wil zeggen: de rechter schoen. Het was echter de enige maat die op dat moment leverbaar was, plus… naast extreem smalle voeten heb ik ook nog eens een serieus voetlengteverschil: 28,5 cm rechts, links een kleine centimeter minder. Vanwege de breedte kies ik meestal voor “eigenlijk nét te klein voor rechts.” Zo ook dit keer.

De rechter krijgt het wat eerder koud dan de linker. Eigen schuld!

D-Leest

Sidi bouwt haar schoenen om een zogenaamde D-leest (ik vermoed volgens het Amerikaanse systeem, wáárom moet het altijd zo moeilijk in de kledingindustrie?) en dat is smaller dan veel andere fabrikanten. Dat is ook de reden dat ik al 25 jaar (op één gedwongen “Shit, schoenen vergeten!” vakantie-aankoop na) enkel Sidi’s draag. En waar sommige merken hun winterschoenen nóg wat wijder maken om dikkere sokken te kunnen dragen, doet Sidi dat niet. Dus ook deze Frost Gore 2 en de race-pendant Zero Gore 2 hebben een D-leest. Beide modellen zijn ook niet verkrijgbaar in Sidi’s bredere ‘Mega’ leest (overeenkomend met EE of EEE), noch in hun eigen damesleest.

De maatvoering van de Frost in maat 45 is iets smaller en platter dan de genoemde Mavic’s. Die krijg ik vooral op de voorvoet niet goed op spanning. Heb je brede, hoge voeten, dan kan het zijn dat de Sidi’s te krap voor je zijn. Kan het je niet smal genoeg zijn, dan betwijfel ik of je een betere schoen kan vinden dan de Frost.

Persoonlijk

Voor mij blijft het alsnog krap-an… of eigenlijk breed-an. Met mijn op maat gemaakte fiets-steunzolen met serieuze ondersteuning onder de voetboog bovenop de (dunne) standaard binnenzool en wat dikkere sokken, krijg ik de boel net genoeg op spanning. Dit is voor mij persoonlijk wel een puntje: winterschoenen moet je niet té vast snoeren. Liever laat je ze wat losser, want dan isoleren ze beter en knellen ze de toevoer van (warm!) bloed niet af. Maar té los zorgt er bij mij voor dat ik al snel wat ‘heel lift’ krijg. Precies zoals bij mijn SD15 ‘enduroschoenen’ met dezelfde sluiting. Het blijft voor mij een beetje zoeken dus, maar het is werkbaar. Gezien het feit dat mijn voeten en enkels extreem smal en dun zijn, is dat heel lift probleem waarschijnlijk vooral mijn probleem: met wat meer volume in de voet zal hij ook zonder al te hard vastsnoeren goed grip houden om je voet, verwacht ik.

De sluiting

Je sluit de Sidi’s met klittenband aan de voorzijde en één ‘Tecno-3’ snoersluiting voor het midden en de bovenzijde. Die gaat ver genoeg open voor een makkelijke instap.

Op een mountainbikeschoen, zéker een winterschoen had ik echter liever een wat groter uitgevoerde sluiting gehad. Want zowel het lipje dat de draaiknop omhoog flipt als de unlock-knopjes zijn klein. Zeker als je ze met koude vingers en/of dikke handschoenen wilt bedienen. En omdat het mechanisme aan de binnenzijde open is, gaat het loshalen van de snoertjes merkbaar lastiger als de sluiting vies of ‘ingepekeld’ is. Goed schoonmaken en af en toe wat siliconenspray erin is dus noodzakelijk. In onderstaand filmpje zie je hoe de sluiting werkt, en dat het loshalen van de snoertjes niet héél soepel gaat als het mechanisme wat vervuild is.

Isolatie

De Frost is niet echt warmte-geïsoleerd, maar de Gore-Tex laag is aan de binnenzijde wel voorzien van een dunne, zachte, viltachtige laag. De uitneembare binnenzool heeft dat ook. Dus: dikke sokken aan, en rijden maar. Vanwege mijn maatverschil (zie uitklaptekst over de pasvorm) merk ik soms een klein verschil tussen links en rechts: de rechter grote teen zit zo’n beetje tegen de neus aan en wordt daarom eerder koud dan de linker. Wat nog maar eens onderstreept dat winterschoenen warmer zijn als ze iets ruimte hebben.

• Racefiets: 1,5 tot 2,5 u bij 1 tot 6 ºC. Droog maar ook met regen, soms veel wind;
• Mountainbike: 1,5 tot 4 uur, bij 1 tot 4 ºC, merendeels droog, maar soms ook wat modder en een beetje regen.

Mijn overschoenen – die altijd bij de neus opkruipen – heb ik gelukkig nog niet echt gemist. Ook de tenen bleven over het algemeen goed warm, zelfs tijdens die rit waarin we de foto’s maakten. Rond het vriespunt waren we zo’n vier uur buiten. Heel prettig. Gaat het kwik serieus onder de 0, dan kon het nog wel eens zijn dat ik er stiekem toch de overschoenen overheen doe. We gaan zien of dat ooit nog eens nodig is…

‘Waterdicht’!?

In de Frost Gore 2 zit een wind- en waterdichte Gore-Tex ‘sok’ genaaid. Op de foto zie je tot hoever die naar boven doorloopt. Maar wat is ‘waterdicht’? Ik begon daarom maar met een test: tijdens het thuiswerken lekker met de schoenen in een waterbak zitten. Met het waterniveau tot de onderkant van de sluitingsknop drong er ook na een Teams-meeting van 15 minuten géén water in de schoen door. Zelfs de collega’s waren onder de indruk. Bij modderritten op de mountainbike was de nattigheid dan ook geen partij voor de Frost’s: géén lekkage in het Gore-Tex-gebied. Wat mij betreft is dat dan ook dik in orde.

Extremere ‘labtest’

Wat me in eerste instantie verbaasde, is dat de Gore-Tex op de tong niet helemaal doorloopt tot bovenaan, en de tong zit niet tot helemaal bovenaan vast aan de schacht. Als je de schoen vastmaakt, dan vouwt links en rechts van de tong een flap naar binnen dubbel en ontstaat er een miniem, samengedrukt ‘gootje’. Zodra het waterniveau grofweg het niveau van het centrum van de sluitknop bereikt zal er, héél langzaam, water door dat gootje gaan doorsijpelen. Daar kwam ik achter na een diepere waterbaktest.

Praktijk

In de praktijk echter, zorgt de waterwetende neopreen-flap aan de voorkant van de schacht er voor dat de spatwaterdichtheid van dat deel van de schoen in orde is. De meerderheid van de waterdichte schoenen is zo gebouwd. Er zijn enkele uitzonderingen zonder losse tong en flap, maar met een ééndelige ‘sok’. Daarbij kan de Gore-Tex tot bovenaan doorlopen.

Die hebben echter het nadeel dat je de schacht niet, zoals met de flap op de Sidi’s strak om je enkel kan trekken om inregenen van boven te verminderen. Geen enkele schoen is overigens 100% dicht voor water wat er van bovenaf inloopt. Om je voeten alsnog zo droog mogelijk te houden in de meest extreme regen, draag je sowieso bij voorkeur een lange, waterdichte regenbroek die over de schoenen valt.

De zool

Dan die nieuwe nylon SR17 buitenzool. Die is volgens Sidi lichter dan de Competition zool die Sidi vroeger gebruikte (let op, niet onder de ‘Frost Gore 1’, want diens zool is dus ogenschijnlijk identiek aan de nieuwe) en die ik ken van mijn XC-schoenen. Qua stijfheid merk ik geen verschil met die zool; die is ook nu voor mij dus prima. Maar ik merk wel verschil op een ander vlak: het loopvlak. De SR17 heeft weliswaar ook relatief smalle noppen, maar ze zijn nu wél van zacht rubber. En dat is pure winst, want de Competion zool was namelijk erg glad en onstabiel. Ook fijn is dat de voorste noppen goedkoop vervangbaar zijn. Op dezelfde plek kun je zelfs nog een setje spikes plaatsen, mocht je echt in de modder willen dansen.

Gedachtes tot zover

De MTB Frost Gore 2 werd eind 2020 gepresenteerd als een vernieuwde schoen, maar is op de kleuren na identiek is aan de MTB Frost Gore die hij vervangt. En ergens is dat toch een beetje jammer: ‘Ze waren tóch aan het werk’, hadden ze die relatief kleine sluiting niet gelijk een update kunnen geven? Want € 270 voor een paar fietsschoenen is een hoop geld, zeker omdat je ze koopt als éxtra paar voor specifieke omstandigheden. Ze kunnen daarom maar beter goed zijn!

En in grote lijnen ben ik ook daadwerkelijk erg blij met de MTB Frost Gore 2: hun belangrijkste functie vervullen ze goed. Tijdens koude mountainbike- en wegritten houden ze mijn voeten lekker warm en droog, óók als die vier uur duren. Uiteraard is het wel weersafhankelijk: in de koude wind is het anders dan in het bos. Maar gecombineerd met een paar goede, dikke sokken kom je een heel eind! Daarbij vind ik de stijfheid en de loopgrip van de zool prima passen bij een XC-(winter)schoen als deze.

De lange termijn

Omdat de schoenen pas rond kerstavond binnen waren, en we wilden voorkomen dat je dit verhaal pas in de lente zou kunnen lezen, is dit een korte-termijn- review. Hoe de schoenen zich op de lange termijn houden, weet ik dus nog niet. Wat ik wel weet: Mijn Sidi XC-schoenen gaan al ‘eeuwen’ mee, en ook mijn SD15 ‘enduroschoenen’ doen het goed: sluitingen, snoertjes, zool: alles is intact. Wat dat betreft heb ik er alle vertrouwen in dat ook de Frosts lang bruikbaar blijven. De Gore-Tex laag vraagt daarbij wel bijzondere aandacht. Wil je weten hoe?

Tekst: Lars Vogelenzang
Foto’s: Sander van der Sluis, Lars Vogelenzang