Test | Specialized S-Works Stumpjumper 15: de beste Stumpjumper ooit

Tekst: Sebastiaan Kruik. Foto’s: Arjan Kruik

Specialized Stumpjumper 15: mountainbiken sinds 1981

Door aan de naam van de nieuwste uitvoering van de Stumpjumper het getal ‘15’ toe te voegen, koketteert Specialized nadrukkelijk met de lange historie waarop deze mountainbike kan bogen. Stumpjumper 15 dus, oftewel de vijftiende generatie. Maar van mij mogen ze daar in het Californische Morgan Hill best wel een beetje over opscheppen. Immers; er zijn niet veel mountainbike-merken die kunnen zeggen dat ze een model al sinds 1981 in de collectie hebben! Ik heb afgelopen zomer een kleine twee weken op de Stumpjumper 15 kunnen rijden. De super-de-luxe S-Works-uitvoering, die maar liefst 13 duizend euro kost.

Met z’n 145 millimeter veerweg achter en 150 aan de voorkant, is de Stumpjumper 15 de alleskunner binnen het assortiment van Specialized. Hiermee vervult de ‘15’ de rol van zowel de uitgaande Stumpjumper als van de meer potente, eveneens uitgaande Stumpjumper Evo. Of, zoals ze het zelf zeggen, “the one bike to rule all trails”. Dat moet je wel relativeren, want op de Nederlandse mountainbikeroutes heb je op een Stumpjumper 15 weinig te zoeken. Daarvoor heeft-ie van alles te veel. Te veel veerweg, te veel rubber, te veel lengte, te veel massa. Dus als Specialized het heeft over “all trails”, dan bedoelen ze búitenlandse trails.

Ik heb de nieuwe Stumpy inclusief de nieuwe, volgens Specialized revolutionaire Genie-demper, daarom meegenomen naar de Zuid-Tiroolse stad Bruneck. Daar ben ik niet alleen over de befaamde Herrnsteig van de Brunecker huisberg Kronplatz afgedaald, maar heb ik tevens in gezelschap van een local een aantal uitdagende toertochten gereden. Hoe dat is bevallen, lees je hieronder. Meer weten over de achtergrond van de Stumpjumper 15 en de Genie-demper? In het bericht dat collega Jeroen over de introductie van de Stumpjumper 15 schreef, vind je alle ins & outs.

Frame

Lichtgewicht carbon

Het frame van alle Stumpjumper 15-frames, dus ook van de geteste S-Works, is gemaakt van Fact 11M-carbon, de op één na lichtste carbonconstructie die Specialized in huis heeft. Specialized claimt dat een frame in maat S4 rond 2.300 gram weegt. De complete bike komt op 13,56 kilo. Prijzenswaardig: Specialized is niét meegegaan in de trend de kabels en leidingen door het bovenste balhoofdbuislager het frame in te geleiden. Of nóg veel erger: via de stuurpen!

Bij de Stumpjumper 15 gaan de kabels en leidingen ouderwets via kabelpoorten aan de zijkant van de balhoofdbuis het frame in. Veel zijn het er overigens niet, want doordat Specialized heeft besloten bij de Stumpjumper 15 vólledig af te zien van mechanische derailleurs, zitten er maar twee doorvoeropeningen in de balhoofdbuis; links voor de remleiding, rechts voor de dropperpost. En zelfs dié opening is bij de testfiets onbenut, want de gemonteerde Rockshox Reverb AXS gaat elektrisch op en neer.

Voor wie het net even gemist heeft, herhaal ik het nog even: je kunt op de Stumpjumper 15 géén mechanische derailleur gebruiken. Of dat goed of slecht nieuws is, hangt af van in hoeverre je een fan bent van elektrisch schakelen. Mij is het eerlijk gezegd om het even, mechanisch of elektrisch. Ik zou persoonlijk geen extra geld uitgeven aan een elektronisch systeem. Maar bij de Stumpjumper 15 heb je die keuze dus niet en zit je vast aan relatief duur elektronisch schakelen. Sterker: aan elektronisch schakelen van Sram. Want aangezien er bij Shimano (nog?) geen draadloze mountainbike-schakelgroepen in het schap liggen, valt er daar niks te shoppen.

Doordacht en degelijk

Maar goed, ze zullen daar bij Specialized vast heel goed over nagedacht hebben. En waarschijnlijk ook gerekend. Want alhoewel elektronische schakelgroepen in de aanschaf duurder zijn, besparen ze een fietsfabrikant tijdens de assemblage veel geld. Immers: iedere versnellingskabel die niét door een frame getrokken hoeft te worden, is weer wat bespaard. En tijd is geld.

Daarmee wil ik Specialized zeker niet tekort doen. Want ondanks het ontbreken van een poort en geleiders voor een derailleurkabel, heeft Specialized verder wél alle puntjes nadrukkelijk op de i gezet. Zo is zowel de lengte van de liggende achtervork als de hoek van de balhoofdbuis verstelbaar. Absoluut een big deal, aangezien je met de geboden aanpassingsmogelijkheden het karakter van de Stumpjumper 15 in hoge mate kunt manipuleren.

En dan zijn er natuurlijk de vele beschermers die het frame ook bij intensief gebruik netjes houden. Op de liggende achtervork, onderop de onderbuis, achter het hoofddraaipunt. De royale garantie op het frame – Specialized geeft de eerste eigenaar levenslang – biedt extra vertrouwen. Een afmaker die je letterlijk snel over het hoofd ziet, is het vernieuwde bagageluikje in de onderbuis. Deze ‘Swat 4.0’ is in vergelijking tot z’n voorganger namelijk mooier in het frame geïntegreerd en bovendien beter en sneller toegankelijk.

Geometrie en zitpositie

Afmetingen, maatkeuze en fit

De Stumpjumper 15 laat zien dat de ontwikkelingen op het vlak van geometrie niet meer zo heftig zijn. Immers, zet er een Stumpjumper Evo van de vorige generatie naast en je ziet dat de verschillen minimaal zijn. Hetzelfde gaat op voor de lichtgewicht e-mountainbike Turbo Levo SL, die wellicht nog meer dan de Stumpjumper Evo als blauwdruk heeft gediend bij het ontwikkelen van de het frame, de vering en de geometrie van de nieuwe Stumpjumper 15. Met als noviteit dat bij de Stumpjumper 15 de liggende achtervork meegroeit met de maat van de fiets, van 430 millimeter in maat S1 tot 445 millimeter in maat S6.

Kijk maar even mee naar de rest van de maten. In onze framemaat S4 is de wielbasis 1.244 millimeter, meet de bovenbuis 624 millimeter, zijn de zit- en balhoofdbuishoek respectievelijk 76,5 en 64,5 graden en bedragen reach en stack respectievelijk 475 en 640 millimeter. De balhoofdbuis is 125 millimeter lang, de liggende achtervork meet 435 millimeter en de trapas staat 38 millimeter lager dan de denkbeeldige lijn door de wielassen. De zitbuis meet 425 millimeter, zodat er ruimte is voor droppers met een groot verstelbereik .

De aanduiding van de maten behoeft misschien wat uitleg: Specialized gebruikt niet de conventionele maataanduiding XS tot XXL, maar de aanduiding S1 tot S6. Het idee daarachter is dat je niet zozeer de maat kiest die je gewend bent, maar dat je kijkt naar een maat die over de rijeigenschappen beschikt waarnaar jij op zoek bent. Heeft een wendbaar en speels karakter voor jou prioriteit, dan kan je voor een kleinere maat gaan. Zoek je primair controle en stabiliteit, dan is een grotere maat geschikter. Met mijn lengte van 1,79 meter val ik tussen de S3 en de S4 in. Maar ondanks dat ik een liefhebber ben van speelse bikes, kies ik toch voor de grootste optie, de S4. Reden: de trails in Zuid-Tirol staan bekend om hun ruige karakter. En dan is het niet onplezierig om een bike onder je kont te hebben die wat langer is.

Verstelbare geometrie

Merk op dat de aanduidingen “wendbaar en speels” en “controleerbaar en stabiel” bij de Stumpjumper 15 min of meer relatief zijn. Immers, doordat er vanwege de verstelopties bij de liggende achtervork en bij de balhoofdbuis zes verschillende geometrieconfiguraties mogelijk zijn, kun je een gegeven maat desgewenst wendbaarder of stabieler maken. Aangezien we de testfiets geleverd hebben gekregen zónder de excentrische balhoofdlagerschalen die nodig zijn om de balhoofdbuishoek te verstellen, heb ik daar helaas niet mee kunnen experimenteren. Heb je die lagerschalen wél, dan kun je de balhoofdbuishoek een graad vlakker of juist rechter zetten ten opzichte van de neutrale stand van 64,5 graden.

De flipchip in de liggende achtervork heb ik wél gebuikt. En ondanks dat een verschil van 6 millimeter in absolute zin nogal klein lijkt, maakt het qua rijgevoel wel degelijk uit of je de liggende achtervork op 435 millimeter of op 441 millimeter lengte hebt staan. Met de liggende achtervork in de lange stand komt namelijk ook de trapas 7 millimeter lager te staan. Doordat de fiets dus niet alleen lánger wordt, maar ook láger komt te staan, neemt de stabiliteit merkbaar toe. Met name in snelle, steile secties is dat een voordeel.

Veersysteem

Klassieke Horst-link

Als het gaat om het veersysteem kiest Specialized sinds jaar en dag voor de klassieke Horst-link in de liggende achtervork, waarbij de beweging van het achterwiel via een hevel wordt overgebracht op een horizontaal geplaatste demper. Nou is het toepassen van zo’n beproefde configuratie geen garantie voor goed functionerend vering, maar hey, Specialized past dit systeem al een kleine dertig jaar toe, dus ze weten wel hoe het werkt.

Wat nadrukkelijk niet wil zeggen dat Specialized al zo lang niets aan ontwikkeling gedaan heeft. Het omgekeerde is uiteraard waar. In het geval van de Stumpjumper 15 is flink gesleuteld met de positionering en de dimensies van de hevel die de veerbeweging overbrengt op de demper. Of in dit geval: een demper met een extra grote luchtkamer. Door de overbrengingsverhoudingen te optimaliseren en met een lagere luchtdruk te werken, spreekt de demper eerder en soepeler aan.

Slimme Genie-demper

Nadeel van een dergelijk karakter is dat de demper vanwege een te geringe progressiviteit te snel door z’n veerweg kan razen. Hier komt de Genie-demper om de hoek kijken. Deze door Specialized ontwikkelde demper beschikt over twee luchtkamers; een interne luchtkamer zoals alle dempers die hebben en een externe luchtkamer. Gedurende twee derde van de ingaande slag zijn beide luchtkamers onderling met elkaar verbonden. Vanwege het relatief grote luchtvolume en de relatief lage druk spreekt de vering aan het begin van de slag soepel aan, waarna de tegendruk in de loop van de slag steeds meer toeneemt.

De truc van de Genie-demper zit in het laatste derde deel van de slag. Een brede, boven de zuiger geplaatste kunststof glijbus, door Specialized Genie-band genoemd, sluit op twee derde van de ingaande slag de externe luchtkamer af van de interne luchtkamer, waardoor het beschikbare volume afneemt. Oftewel: de luchtdruk neemt vanaf dat punt flink toe, waardoor de vering zich verhard en effectief voorkomen wordt dat de vering op het eind van de veerweg doorslaat. Deze vinding is de reden dat Specialized het beste van twee werelden durft te claimen: soepel aanspreken aan het begin van de slag en optimale ondersteuning aan het eind. Klinkt supersimpel, en dat is het in feite ook, maar je moet er nét maar opkomen. Zie je het niet helemaal voor je? Check dan dit plaatje even.

Tuning met volumereductieringen

Alhoewel de Genie-demper is bedacht (en gepatenteerd) door Specialized, wordt-ie gebouwd door Fox op basis van de bekende Float. In tegenstelling tot sommige andere fietsmerkgebonden veerelementen, vallen er bij de Genie-demper dus weinig problemen te verwachten op het vlak van levensduur en/of de beschikbaarheid van vervangingsonderdelen. Of Specialized voor de productie van z’n Genie-dempers in de toekomst ook met andere partners dan Fox in zee zal gaan, is niet bekend.

Net als die Fox Float is ook de Fox/Specialized Genie-demper te finetunen naar jouw eigen smaak, gewicht en het terrein. Sterker: vanwege de aanwezigheid van twee luchtkamers zijn de mogelijkheden de demper aan te passen veel groter. In beide luchtkamers kun je volume spacers plaatsen. Ruwweg geldt: verklein je het volume van de interne luchtkamer, dan vergroot je de progressie aan het eind van de ingaande slag. En andersom als je het volume vergroot. Bij de externe luchtkamer heeft het toevoegen of weghalen van volumereductieringen juist invloed op het mídden van de veerweg. Hoe kleiner het beschikbare volume, hoe meer tegendruk. En hoe groter het volume, hoe soepeler de vering.

Merk op: af fabriek bevat de interne luchtkamer een vulbus van 0.2 kubieke inch en is in de externe luchtkamer één vulring aangebracht. Dat betekent dat je het luchtvolume ten opzichte van de fabrieksinstelling niet alleen kunt verkleinen, maar tevens kunt vergroten.

Onderdelen

Aandrijflijn en remmen

Wie 13 duizend euro voor een fiets neertelt, verwacht natuurlijk wel wat. Gelukkig stel Specialized niet teleur: de S-Works Stumpjumper 15 is uitgerust met Srams XX SL Eagle Transmission. Alhoewel ik ook heel goed kan leven met mechanische derailleursystemen, is Sram Transmission wat mij betreft wel de referentie als het gaat om probleemloos schakelen. Naast de aandrijving verzorgt Sram met een paar Maven Ultimate-vierzuigerremmen ook de remmerij. Deze behoren zonder twijfel tot de meest krachtige stoppers in hun soort en zijn bovendien zeer goed doseerbaar. In combinatie met de grote, 200 millimeter remschijven voor en achter, ben ik geen moment stopkracht tekort gekomen, noch heb ik last gehad van een zich verplaatsend drukpunt.

Wielen, banden…

Ook de roterende massa op de S-Works Stumpjumper 15 laat niks te wensen over. De carbon Roval Traverse SL II 240-wielen wegen met 1.645 gram uitermate weinig. Desondanks zijn de velgen breed en zijn de wielen niet alleen erg betrouwbaar gebleken, maar ook prettig comfortabel. Van de hardheid die sommige andere carbon wielen met brede velgen kenmerkt, is bij deze Rovals geen sprake.

Ook de banden uit eigen huis zijn me zeer goed bevallen, met name de 2.3 inch brede Butcher aan de voorkant. Met z’n Gripton T9-rubbermix en Grid Trail-karkas lijkt die band grip en demping zonder einde te hebben. De wat minder grof genopte Eliminator aan de achterkant, die op een hardere, lichter lopende Gripton T7-rubbercompound rolt, vormt daarop een prettige aanvulling. Natuurlijk, onder moeilijke omstandigheden zou de bizarre grip van het T9-rubber ook aan de achterkant niet te versmaden zijn. Maar je trapt je met zulk zacht rubber wel het apezuur. Met z’n wat hardere T7-rubber is de Eliminator onder de meeste omstandigheden dus absoluut de beste keuze.

… en de rest

Omdat er op de testfiets de naam ‘S-Works’ staat is ook de rest van de onderdelen chic de friemel. Logisch gezien de prijs van deze bike. Maar op sommige punten is wel sprake van een ‘afnemende meeropbrengst’. Neem de draadloze Reverb AXS-dropper van Rockshox. Ja, de cockpit is dankzij de tweede pod controller mooi symmetrisch. Maar na aan paar jaar mountainbikes testen moet ik de toegevoegde waarde van draadloze dropper-bediening nog steeds ontdekken.

Ook het geprinte Specialized-zadel is zo’n typisch geval van ‘het kan, dus het wordt gemaakt’. Maar ook hier zie ik maar weinig toegevoegde waarde. Sterker: waar ik normaal gesproken een echte fan ben van zadels van Specialized – ik heb er eentje op mijn eigen trailbike geschroefd – daar lukt het me niet vrienden te worden met de Power Pro Mirror. En aangezien dit zadeltje 320 euro kost als je ‘m los koopt, voelt dat toch een beetje als zonde van het geld.

Hoe rijdt de Stumpjumper 15?

Klimmen: niks mis mee

Omdat de Stumpjumper 15 een mountainbike is in de letterlijke betekenis van het woord, is het de bedoeling dat je hoogtemeters op spierkracht overwint. No worries, de nieuwe Stumpy draait z’n hand niet om voor een lekker potje klimmen. Okay, op de grindwegen die in de Alpen meestal de toegang vormen tot de hoger gelegen trails, kan de Stumpjumper 15 kan niet tippen aan de next level klimeigenschappen van de Scott Genius (die we parallel met de Stumpjumper 15 getest hebben). En ook z’n voorganger, die ik voor het gemak maar Stumpjumper 14 zal noemen, komt vanwege z’n beperktere veerweg op dit soort wegen gevoelsmatig wat sneller en efficiënter boven.

Maar dat wil niet zeggen dat de Stumpy niet vlot omhoog komt. De zit is ontspannen en ik kan m’n trapkracht dankzij de steile zitbuis gevoelsmatig goed kwijt op de pedalen. De Genie-demper beschikt over een klimstand en die heb ik zeker gebruikt. Niet dat die stand noodzakelijk is, ook met de demper geheel open en de sag op dertig procent klimt de Stumpy nog heel behoorlijk. Maar met de klimstand geactiveerd is het rijgevoel wat straffer en de houding wat efficiënter.

Boven de boomgrens gaat de grindweg over in een smalle, steile en diep uitgesleten steig. Hier laat de Stumpjumper 15 zien dat-ie ook dit soort klimwerk niet schuwt. Ogenschijnlijk probleemloos dirigeer ik de Stumpy over het smalle pad omhoog. “Ogenschijnlijk probleemloos”, want m’n benen hebben er voelbaar veel meer moeite mee dan de bike en staan de laatste hoogtemeters op ontploffen. Au! Hier kan je je afvragen of Specialized de kracht en de fitheid van zijn klanten niet een beetje overschat. Wat mij betreft – en ik classificeer mezelf in alle bescheidenheid toch wel als bovengemiddeld fit – zou een kleiner, 30-tands kettingblad meer op z’n plaats zijn.

Dalen: extreem capabel

Vanaf het gipfelkreuz op de top van de berg gaat de weg nog maar één kant op: omlaag. Nu kan de Stumpjumper 15 laten zien wat-ie nog meer in huis heeft. En dat blijkt een heleboel. De vering is ongekend soepel en maakt genadeloos korte metten met wortel- en keiensecties. Het is een fietsjournalistencliché, maar het onderstel van de nieuwe Stumpy voelt echt aan alsof je op een endurobike met veel meer veerweg zit. Terwijl het onderstel tegelijkertijd genoeg tegendruk geeft. Zelfs een brutaal grof rotspad, met keien zo groot als watermeloenen, levert geen enkel probleem op. Wat ook opvalt: de Stumpy is volledig stil. En iedereen weet: een stille bike is een snelle bike.

Doordat de vering oneffenheden zo gretig absorbeert, ontstaat een gevoel van grenzeloze grip en controle. Wat op zijn beurt een veel hoger tempo toelaat, zonder dat het sketchy wordt. Dat blijkt eens te meer als ik de Stumpy meeneem naar het bikepark op de Kronplatz. Omdat de snelheden daar veel hoger liggen dan op natuurlijke paden die ik eerder reed, worden de vering, de wielen en de banden nog zwaarder belast. Maar ook nu: volop grip en controle. Zelfs de lastige Franz, een aftakking van de befaamde Herrnsteig aan de noordkant van de Kronplatz die normaal gesproken het domein is van endurorijders met fullface-helmen, kom ik zonder noemenswaardige problemen beneden.

Natuurlijk komen deze kwaliteiten niet uitsluitend op het conto van de vering. De rijeigenschappen van en mountainbike zijn een samenspel tussen vering, geometrie, banden en remmen. En op de S-Works Stumpjumper 15 lijkt dat plaatje perfect ingekleurd.

Stumpjumper zónder Genie?

Tot slot: de Stumpjumper 15 en de Genie-demper lijken een onlosmakelijke twee-eenheid, maar Specialized verzekert ons dat deze trailbike óók met andere dempers goed functioneert. De Stumpjumper 15 Öhlins zou het bewijs zijn: deze uitvoering is namelijk uitgerust met een spiraalveer van de Zweedse fabrikant Öhlins. Een belangrijk punt, wat mij betreft. We hebben helaas niet met die Öhlins-uitvoering gereden, maar het feit dat Specialized ook een Stumpjumper 15 zónder Genie-demper in de markt zet, betekent dat deze fiets ook heel goed op eigen benen kan staan. Je zit dus op geen enkele manier vast aan die demper van Specialized. Aan de andere kant: ik zou niet weten waarom je niét met de Genie-demper zou rijden. Het ding is namelijk echt geniaal en maakt van een zeer goede fiets een superfiets.

Het omgekeerde geldt overigens ook: de Genie-demper past tevens in andere bikes dan de Stumpjumper. Zo hebben we al een medewerker van Specialized Europe gespot, die buitengewoon tevreden rondrijdt met een Genie-demper in z’n Turbo Levo SL. En die medewerker is zo tevreden om dezelfde redenen die mij gelukkig maken op de Stumjumper 15: superieure controle en tractie en tegelijkertijd, dankzij het automatische sluiten van de externe luchtkamer, ruim voldoende eindprogressie om doorslaan te voorkomen.

Conclusie

Mountainbikes evolueren en de Specialized Stumpjumper is daarop geen uitzondering. Gaande de evolutie is de Stumpy alsmaar ‘dikker’ geworden en de nieuwe Stumpjumper 15 lijkt het voorlopige hoogtepunt van die ontwikkeling. Ja, de nieuwe Stumpy heeft met 145 millimeter aan de achterkant 5 millimeter minder veerweg dan de uitgaande Stumpjumper Evo. Maar als het gaat om de capaciteiten in het terrein, dan is de Stumpjumper 15 toch weer een slag beter. Zoals zo vaak gaat het niet om de hoeveelheid veerweg, maar om wat er mee gedaan wordt. En met de innovatieve Genie-demper haalt Specialized rijeigenschappen uit het onderstel, die de trailbike-categorie overstijgen en die deze bergfiets tot in het enduro-segment tillen. Met, en dat is van belang, zónder de nadelen die daarmee gepaard gaan.

“Ik ben echt enthousiast over de Specialized Stumpjumper 15. Z’n veelzijdigheid is ongekend en het rijplezier immens. Dit is een fiets waar je gelukkig van wordt, een fiets waarop je je een betere rijder voelt dan je misschien wel bent. Een fiets die met je meegroeit naarmate je skills beter worden en die je geen beperkingen oplegt. Dus ja, doe mij er maar eentje.”

Ik ben echt enthousiast over de Specialized Stumpjumper 15. Z’n veelzijdigheid is ongekend en het rijplezier immens. Dit is een fiets waar je gelukkig van wordt, een fiets waarop je je een betere rijder voelt dan je misschien wel bent. Een fiets die met je meegroeit naarmate je skills beter worden en die je geen beperkingen oplegt. Dus ja, doe mij er maar eentje. En nee, niet de kneiterdure S-Works uitvoering waarmee ik rond Bruneck gereden heb.

Natuurlijk, die S-Works Stumpy is misschien wel de ultieme trailbike. Maar ook een bike die vol zit met bling die in de praktijk maar weinig toegevoegde waarde heeft. Dure Fox Factory-vering? Topspul, maar de veel minder dure Fox Performance Elite-veerelementen zijn nauwelijks minder goed. Dito voor de extreem dure Sram XX Eagle SL Transmission, de draadloze dropperpost en het geprinte zadel. Leuk spul, maar met een twijfelachtige meerwaarde ten opzichte van meer betaalbare alternatieven.

Lang verhaal kort: doe mij maar de Stumpjumper 15 Expert. Met een prijs van 7.500 euro is die 5.500 euro goedkoper dan de S-Works-uitvoering, zónder dat je serieuze concessies hoeft te doen ten aanzien van het gewicht of de functionaliteit. En met het geld dat ik bespaar kan ik twee maanden op vakantie. Nu alleen mijn baas nog even vertellen dat ik er even niet ben…

Specialized S-Works Stumpjumper 15 | Prijs, specificaties en geometrie

Onderdelen, gewicht en prijs

Frame	Fact 11M-carbon
Vork	Fox 36 Float Factory Grip2, 150 mm veerweg
Achterdemper	Fox Genie Factory, 145 mm veerweg
Achterderailleur	Sram XX Eagle Transmisison, 12-speed
Schakelaar	AXS Pod Controller
Crankset	XX Eagle SL Transmission, 32t, 170 mm
Cassette	XX Eagle SL Transmission, 10/52t
Ketting	XX Eagle SL Transmission
Remmen	Sram Maven Ultimate
Remschijven (v/a)	Sram HS2, 200/200 mm
Wielen	Roval Traverse SL II, 30 mm binnenbreedte, 28 spaken
Voorband	Specialized Butcher, Grid Trail-karkas, Gripton T9, 29 x 2.3
Achterband	Specialized Eliminator, Grid Trail-karkas, Gripton T7, 29 x 2.3
Stuur	Roval Traverse SL Carbon, 800 mm breed, 35 mm hoog
Stuurpen	Deity Copperhead, 35 mm
Zadel	Specialized Power Pro Mirror, 143 mm breed
Zadelpen	Rockshox Reverb AXS, 170 mm verstelbereik
Gewicht compleet	13,06 kg (framemaat S4)
Prijs	€ 13.000,-
Garantie	Levenslang op het frame
Extra	Twee jaar garantie voor tweede eigenaar (vanaf de datum van aankoop door de oorspronkelijke koper)

Geometrie

Website fabrikant: specialized.com