Tekst: Jeroen van den Brand // Foto’s: Arjan Kruik
Afgelopen april lanceerde Thule z’n nieuwste fietsendrager Epos. Verkrijgbaar als Epos 2 voor twee en Epos 3 voor drie fietsen kost-ie respectievelijk 1.119,95 euro en 1.219,95 euro. Een flinke smak geld voor een achterdrager, maar het is dan ook Thule’s vlaggenschip. Zeg maar de S-Works onder de fietsdragers. Daarbij hoort niet alleen een strak en modern uiterlijk, maar ook de hoogste mate van gebruiksgemak, functionaliteit en degelijkheid. Thule claimt dat de Epos z’n meest veelzijdige drager tot dusver is, met een nieuw bevestigingsconcept met telescopisch armen. Stabieler en gemakkelijker voor allerlei fietstypen, zo is de belofte. Tijd om uit te vinden of die beloftes wat waard zijn aan de hand van de Epos 2.
Robuste en opklapbare drager
Als je bekend bent met Thule’s EasyFold, dan zul je bij de Epos wel enige gelijkenissen zien. Net als de EasyFold is de nieuwe Epos óók opklapbaar en gemaakt met aluminium profielen, stalen buizen en kunststof vormdelen. De Epos komt beslist robuust over met constructief goed doordachte details en een flinke vleug Zweedse designsaus er overheen. Met ruim 17 kilogram is het geen lichtgewicht. Maar dankzij de handvatten aan de uiteinden van de opgeklapte wielgoten, til je hem relatief gemakkelijk met één hand op. Je hebt dan de andere hand vrij om de hendel dicht te duwen die de drager op de trekhaak fixeert.
Die trekhaakkoppeling is overigens een mooi stukje technisch vernuft. Niet dat-ie nieuw is; Thule past ‘m al een tijdje toe. Maar toegegeven; voor mij is het de eerste keer dat ik er mee in aanraking kom. De kracht die je moet uitoefen op de hendel is vrij fors – de handleiding spreekt van 47 kilogram, wat ergens akelig specifiek is. Hoe dan ook; het valt bij mij in de categorie ‘flink duwen’. En in de praktijk gaat dat prima, zelfs al heb ik nog nooit een sportschool van binnen gezien en ken ik geen andere push-ups dan bh’s. De bewegingsvrijheid van de koppeling voor dat je hem sluit is gering. Dat maakt dat je Epos nooit extreem schuin op je trekhaak kunt zetten. Netjes haaks en horizontaal uitlijnen is – terwijl je de drager nog vasthoudt en de koppeling weer lost – snel gepiept.
Thule Epos: niet knijpen maar snoeren
De Epos werkt met een heel ander bevestigingsconcept dan Thule tot dusver op z’n dragers toepaste. In plaats van één verticale beugel met daar op twee of drie armen die je horizontaal naar de fietsen dirigeert, heeft de Epos een telescopisch arm naast elke goot. Dus voor elke fiets op de drager is er een eigen arm. Dat betekent dat je verschillende soorten en formaten fietsen nu gemakkelijker naast elkaar kunt vervoeren, zonder dat de eerste fiets die je plaatst het vastzetten van de tweede (en derde in het geval de Epos 3) fiets bemoeilijkt. Bovenop die telescopische armen vind je bovendien geen grote klauwen meer, maar een constructie met een kunststof bandje met een roestvaststalen kern en een ratelspanner. Het geheel is draaibaar, beslist niet ondermaats uitgevoerd én flink voorzien van extra (dik) rubber.
De telescopische armen trek je tot maximaal zo’n 70 cm boven de wielgoten uit. Verder gaat niet. Dat is dus bij grotere frames niet voldoende om de klem ter hoogte van de zadelpen uit te laten komen. Thule beveelt vooral aan om de klem vast te zetten op de onder-, boven- of zitbuis van het frame. Alternatief kun je de riem ook nog rond de achterband vasttrekken.
Snoeren: beter voor je carbon frame
Hoewel Thule er niet echt over rept op z’n website – maar dat wél zou mogen wat mij betreft – is dat de bandjes voor carbon frames veiliger zijn. Met een klauw is het risico op puntbelastingen op je carbon frame best groot. En dat kan funest zijn voor je frame. Met het bandje verdeel je juist de druk meer rondom. Vervolgens zorgen de vervormbare lamellen in het blok van de klem dat ook daar de druk beter wordt verdeeld. Het gewoon goed aan spannen van de de bandjes voelt dan ook een stuk comfortabeler dan het aandraaien van de klemmen op de vorige generatie Thule-dragers. Met klauwen ben ik al namelijk snel genegen uiterst voorzichtig te werk te gaan. En bij gevolg kijk ik bovengemiddeld vaak in de spiegel om te zien of er niet te veel beweging ontstaat.
“Met een klauw is het risico op puntbelastingen op je carbon frame best groot. Met het bandje verdeel je juist de druk meer rondom. Vervolgens zorgen de vervormbare lamellen in het blok van de klem dat ook daar de druk beter wordt verdeeld. Het gewoon goed aan spannen van de de bandjes voelt dan ook een stuk comfortabeler dan het aandraaien van de klemmen op de vorige generatie Thule-dragers.”
Met twee mountainbikes in mijn maat – beide in maat S – kan ik overigens de zadelpen nog wél bereiken. Maar, zoals je op onderstaande foto ziet, de bandjes aanspannen rond de binnenschacht van de dropper-zadelpen zie ik niet zo zitten. En ook al zijn de bandjes constructief beter voor je carbon frame, het idee om een carbon buis vast te snoeren blijf ik niet erg fijn vinden met oog op de lak. Zeker wanneer mijn fiets vies is – wat vaker wél dan niet het geval is. Het feit dat Thule beschermers voor carbonframe verkoopt, geeft aan dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Voor mij werkt het prima om bij mijn mountainbikes de zadelpenklem vast te snoeren. Onze trekkingbikes met aluminium frames die de voorbije zomervakantie meegingen, zette ik zonder enige aarzeling gewoon vast rond de zitbuis.
Stabiliteit
Ik heb de Thule Epos fietsendrager de voorbije maanden flink gebruikt in binnen- en buitenland. En met name in het buitenland heb ik de Epos flink op de proef gesteld. Kilometers snelweg waarbij je afvraagt of de Romeinen hem nog hebben aangelegd, tot kansloze smalle B-wegen die zonder twijfel zéker uit de tijd van de Romeinen stammen. Oftewel: rijden over gaten met een beetje weg er omheen. Ritten waarbij je weet dat als dat ene rammeltje in je auto in eens ophoudt, je zeker weet dat je een onderdeel kwijt bent… Ritten waarbij mijn ega zich afvroeg of het allemaal wel zo ruw en lomp moet? “Ja, ik ben aan het werk schat.” Het zijn precies dit soort omstandigheden waar je vaak in de spiegel kijkt om te zien of alles nog vaststaat en zich enigszins in hetzelfde ritme als de auto beweegt…
“…het dwangmatig vaak in de binnenspiegel kijken nam in rap tempo af. Dusdanig dat ik nu de Epos op de trekhaak monteer en fietsen in een handomdraai vastzet en zonder dwangneurose op pad ga.”
Onze trekkingfietsen, met wat smallere en harder opgepompte banden hadden wel extra aandacht nodig. Ik merk dat het aanspannen van de ratelbandjes rond de voorwielen niet altijd voldoende is om het voorwiel écht slingervrij vast te krijgen. De fietsen staan écht wel goed en vooral veilig vast, maar voor mijn gemoedsrust is minder beweging beter – opdat niets zich los kan werken. Om dit op te lossen trek ik dan nog een elastiek tussen het voorwiel van de ene fiets en het achterwiel van de andere fiets op de meest buitenste punt. Een andere optie is een spanbandje rond de voorremhendel. Door de voorrem aan te trekken haal je meteen al veel beweging uit de fiets. En hoe zwaarder de fiets, hoe effectiever.
Gravel- en mountainbikes met wat dikkere en vooral minder hard opgepompte banden staan, zo is mijn ervaring, meteen stabiel op de Epos zonder extra handelingen. In beide gevallen nam het dwangmatig vaak in de binnenspiegel kijken in rap tempo af. Dusdanig dat ik nu de Epos op de trekhaak monteer en fietsen in een handomdraai vastzet en zonder dwangneurose op pad ga.
Veiligheid
In feite zeggen voorgaande twee paragrafen alles wat je moet weten over de Thule Epos-fietsendrager ten aanzien van veiligheid onderweg. Zowel voor het netjes houden van je fiets als het zorgen dat je tweewieler(s) niet op de motorkap van medeweggebruikers terecht komt. Maar wat als je eenmaal op bestemming bent of nog snel een boodschap doet of toch nog behoefte hebt aan een herstelpannenkoek en/of -drankje? Je tweewieler trekt al snel de aandacht van mensen die graag lenen zonder terugbrengen. Hetzelfde geldt voor de hele drager. Want met een beetje pech is je hele drager ineens weg.
De Thule Epos is vrij fors qua formaat en gewicht, dus het is niet altijd even praktisch om ‘m in de kofferbak te leggen terwijl je aan het biken bent. Thule levert de Epos echter met een hele hoop sloten. De hendel van de trekhaakkoppeling zet je met een klein sleuteltje eenvoudig op slot. Het afnemen van de Epos is voor hen die daartoe niet bevoegd zijn daarmee uitgesloten. En ook in elk van de klemkoppen op de telescopische armen vind je een slot. Met hetzelfde sleuteltje vergrendel je daarmee de bandjes. Toegegeven; zichtbaar zijn ze niet, dus het sluit niet uit dat gespuis toch een en ander probeert. Een alarm op/in je fiets monteren kan natuurlijk, maar een meer opzichtig slot vind ik zinvoller omdat dat óók echt zichtbaar is. Optioneel levert Thule een kabelslot van Abus en een vergrendeling die je ín het frame van de Epos monteert. De kabel is vervolgens lang genoeg om door alle fietsen te rijgen en te beveiligen.
Praktisch
De eenvoudige montage van de Epos op de trekhaak en de fietsen óp de Epos zijn niet de enige praktische kanten die Thule deze fietsendrager meegeeft. Door onder de kentekenhouder op het voetpedaal te duwen, kun je de hele drager achterover kantelen. En qua kantelhoek kennen we weinig dragers die zóver achterover kantelen als deze Epos. Zo kun je niet alleen je kofferbak nog open doen, je kunt er ook nog erg gemakkelijk bij.
Accessoires
Naast het al eerder aangehaalde Abus-kabelslot heeft Thule voor de Epos nog andere accessoires. Zo is er een opvouwbare oprijgoot. Daarmee kun je zonder echt te moeten tillen (zware) e-bike(s) de Epos op rollen. Verder is er nog een stang verkrijgbaar die de telescopische arm dichtstbij de auto omtovert tot een werkstandaard. Met het hele rek voorover gekanteld gebruik je de stang om de telescopische arm te vergrendelen. De spanband aan het uiteinde van de telescopische arm trek je vervolgens rond je bovenbuis. Je achterwiel komt zo gemakkelijk van de grond. En zo kun je gemakkelijk ketting smeren of je derailleurafstelling controleren. Je kan het – net als ikzelf in het begin – afdoen als een gimmick, maar ik vind het eigenlijk toch wel verdraait handig!
Conclusie
Het aanbod aan fietsendragers voor op de trekhaak is niet gering. En toegegeven, je kunt ook al voor ruim minder dan de helft van wat Thule voor de Epos-fietsendrager vraagt op pad met fietsen achterop je auto. Uiteindelijk gaat het erom of je gemakkelijk veilig je bikes kunt vervoeren. En in die primaire taken vind ik Thule’s nieuwe Epos drager erg geslaagd. Hij is robuust en zéér gemakkelijk in de omgang. Je hoeft niet veel moeite te doen om allerlei formaat fietsen snel stabiel vast te zetten. Als je er tenminste mee kunt leven dat je je frame insnoert. Het bereik van de telescopische armen is namelijk beperkt waardoor je in feite ook niets anders kunt. Maar met dat (bewust) beperkte bereik, komt dus ook de stabiliteit.
“Goedkoop is de Thule Epos allerminst. Is-ie het waard? Het feit dat ik nu in minder dan 5 minuten zowel de drager als twee fietsen robuust en veilig achterop de trekhaak van m’n auto heb staan spreken absoluut in het voordeel van deze robuuste Zweed.”
Waar de grote klauwen die Thule op z’n andere dragers gebruikt erg groot zijn en niet altijd even gemakkelijk rond de zitbuis van een frame kan klemmen, is dat met de het nieuwe klemsysteem met band en ratelspanner geen enkel probleem. Zeker met oog op hedendaagse carbon frames met dunne buizen, die daarnaast vaak ook niet rond zijn. Bovendien – en nóg crucialer – verkleint het klemsysteem met band op de Epos het risico op puntbelasting aanzienlijk. Je carbon frame is je dankbaar.
Goedkoop is de Thule Epos allerminst. Is-ie het waard? Het feit dat ik nu in minder dan 5 minuten zowel de drager als twee fietsen robuust en veilig achterop de trekhaak van m’n auto heb staan, zonder gedoe of assistentie van een tweede paar handen spreken absoluut in het voordeel van deze robuuste Zweed. Tel daarbij op dat je alle onderdelen tot in lengte der dagen los kunt nabestellen bij Thule en je bent er zeker van dat de Epos fietsendrager beduidend langer courant blijft dan de gemiddelde trapasstandaard in de fietsindustrie…
prachtig geschreven niet alleen met al de nodige technische zaken en detail foto’s maar ook met leuke humor, top !
Ik vraag me wel eens af of een fietsendrager ook ooit “op” is. Ik heb mijn Stinger al 20 jaar ofzo…
Mooi geschreven review, daar heb je als potentiële koper wat aan!
Ik overweeg deze drager voor mijn racefiets en misschien soms een e-bike erbij. Waar ik twijfel is bij je opmerking over smallere banden… “met wat smallere en harder opgepompte banden hadden wel extra aandacht nodig”. Zijn de wielgoten dan mogelijk te breed voor smalle racebandjes om een racefiets stabiel te vervoeren?
Dag Dirk, bij dunnere banden is de kans dat de fiets wat wiebelt iets groter. Ik verhelp dat door iets hogerop de wielen nog een extra riempje te monteren en zo de wielen naar de goot toe extra op te spannen.
Dank voor je reactie Jeroen. Misschien begrijp ik je niet helemaal goed…. wat bedoel je met iets hogerop de wielen? En is dat een Thule spanband of zo? En waar/hoe maak je die dan vast?
Ik heb losse riempjes die ik ook bij andere dragers gebruikte. Bij smalle banden zet ik die bij de Thule dus als extra bandjes rond de band en de goot, maar dan wat verder naar de zijkant tov de riem van de Thule zelf. Dus op het deel van het wiel dat niet meer in de goot staat. Door de afstand tot de Thule-riem, staat het wiel bij het aanspannen dan vrij snel zeer stabiel.
Zal deze drager ook op een 4×4 auto met reservewiel op de achterklep passen. En dan enkel de buitenste 2 dragers van een Epos 3 gebruiken?
Dat is natuurlijk lastig te zeggen zonder te weten hoe dik je reservewiel is en hoever je trekhaak ónder de auto hangt. Op de site van Thule staan volgens mij wel de afmetingen, dus het moet daarmee wel grof te bepalen zijn.