Test | Trek Roscoe 7 2022: Happy hardcore hardtail

Tekst en foto's: Arjan Kruik

Met speciale dank aan Klein Tweewielers voor het leveren van de testfiets.

Trek Roscoe: minder gedoe, meer plezier?

“Hij is compleet nieuw ontwikkeld om zoveel mogelijk fietsplezier te hebben in ruw terrein. Je vliegt net zo makkelijk over vette trails als op een fully. Maar omdat hij geen achterdemper heeft, heb je veel minder onderhoud. Om nog maar te zwijgen van het trailgevoel dat simpelweg onverslaanbaar is. Minder gedoe, meer plezier - dat is de Roscoe in een notedop”, zo introduceert Trek z’n nieuwe Roscoe. Kan dat, de fun en functionaliteit van een fully voor de prijs van een hardtail? Of heeft de copywriter van Trek zich in zijn enthousiasme een klein beetje laten meeslepen?

“De knikkerbanen van Amerongen en Leersum heb ik trouwens ook niet overgeslagen. Want alhoewel je daar keien noch wortels vindt, is het er wel heel erg leuk rollen op de Roscoe…”

Om dat uit te vinden ben ik op pad geweest met de Roscoe 7. En omdat “ruw terrein” zoals Trek dat bedoelt hier ten lande niet bepaald voor het oprapen ligt, heb ik een beetje moeten improviseren om deze Amerikaanse trailhardtail een passende habitat te bieden. Zoals de spannende paadjes rond het Limburgse Drielandenpunt, maar ook het bikepark van Roosendaal. Daar vind je op een heel klein oppervlak heel wat uitdagende secties. Steile rotsafdalingen en -beklimmingen, snelle kuipbochten, een paar northshores; er valt daar genoeg te beleven. De knikkerbanen van Amerongen en Leersum heb ik trouwens ook niet overgeslagen. Want alhoewel je daar keien noch wortels vindt, is het er wel heel erg leuk rollen op de Roscoe…

Langer, lager en luier

De Trek Roscoe was voor mij nieuw, ook op de vorige generatie heb ik nog nooit gereden. Maar met het type mountainbike, de zogenaamde long travel hardtail of kortweg LTHT, ben ik wel bekend. Zo was ik ook al eens een seizoen in de Alpen onderweg met een Kona Honzo ST. Die vervolgens plaats maakte voor een Ghost Asket. Want minder zwaar. Inmiddels zijn we weer drie jaar verder en zijn de geometrieën ook in dit segment geëvolueerd. Oftewel: de 2022 Trek Roscoe is nog weer langer, lager en luier dan z’n voorganger. Zo is in framemaat L de wielbasis 1.215 mm lang. Dat is bijna tien centimeter meer dan de wielbasis van Treks aluminium xc-hardtail, de X-Caliber!

“De achterbrug van de Roscoe is met 430 mm zelfs nog iets korter dan die van de X-Caliber. Dat komt de wendbaarheid ten goede, maar neemt niet weg dat je met flink wat fiets onderweg bent.”

Ook de andere maten van de Roscoe wijken flink af van wat bij een conventionele hardtail gangbaar is. Om te laten zien hoé anders, zet ik ook de andere geometriecijfers van de Roscoe en de X-Caliber even tegenover elkaar. Zitbuislengte: 435 versus 470 mm. Bovenbuislengte: 646 versus 637 mm. Reach: 470 versus 450 mm. Balhoofdbuishoek: 65 versus 69,5 graden. Zitbuishoek: 75 versus 73 graden. Trapaspositie ten opzichte van de wielashoogte: 61 versus 58 mm. Alles is dus langer, lager en luier. Behalve de zitbuis, die staat juist meer rechtop. En de achterbrug van de Roscoe is met 430 mm zelfs nog iets korter dan die van de X-Caliber. Dat komt de wendbaarheid ten goede, maar neemt niet weg dat je met flink wat fiets onderweg bent.

Dikke voorvork

Is de geometrie van de X-Caliber gericht op het creëren van een wendbare, levendige crosscountrybike, de maten van de Roscoe staan in dienst van de afdaalkwaliteiten op spannende trails. Om die reden is er ook een voorvork met 140 mm veerweg in de balhoofdbuis gestoken. Dat is veel veerweg, maar niet té veel. Immers, het is uiteindelijk de énige vering die je hebt. Mijn ervaring is dat je dit soort fietsen meer over het voorwiel rijdt dan een fully. De achterkant hobbelt er gewoon achteraan. Vandaar ook dat brede stuur op de Roscoe; dat heb je nodig om de bike ferm op koers te houden.

“Het over-de-kop gevoel – dat veel xc-hardtails in lastige afdalingen kenmerkt – blijft bij de Roscoe geheel achterwege.”

Die 140 mm veerweg relativeert ook de op het oog radicale geometrie van de Roscoe. Immers, bij 25% negatieve veerweg – dat is de mate waarin de vork inzakt als je op het zadel gaat zitten – wordt de balhoofdbuishoek al snel anderhalve graad steiler. Hierdoor is de Roscoe wendbaarder dan je op grond van de kale cijfers zou verwachten. Zonder overigens in te leveren op zekerheid: het over-de-kop gevoel – dat veel xc-hardtails in lastige afdalingen kenmerkt – blijft bij de Roscoe geheel achterwege. Dat brengt me alweer bij de rijeigenschappen. Maar voordat ik daar wat over vertel, loop ik hieronder eerst even de uitrusting van de Roscoe 7 met je door.

Onderdelen: sommige erg goed, andere met beperkingen

Dat een bike als de Roscoe meer weegt dan een gewone xc-hardtail is logisch. Immers, ook in de Alpen of in het bikepark moet-ie heel blijven. Maar ondanks dat heeft de Roscoe 7 wel heel veel vlees op z’n botten: 14,58 kg weegt-ie! Met 5,32 kg komt een flink deel daarvan op het conto van de wielen en banden. Maar ook veel andere onderdelen blinken op het vlak van gewicht niet echt uit. Zo drukt ook de RockShox Recon Silver-voorvork – met zware stalen glijpoten – de weegschaal tot ruim 2 kg in. En waar wél gewicht bespaard is, ik heb het hier nu over de voorrem, daar had ik het liever anders gezien. Zeker in de grotere framematen zou een potente bike als de Roscoe aan de voorkant geen tweezuiger-, maar een vierzuigerrem moeten hebben. En dan liefst nog in combinatie met een 203 mm remschijf. Dat Trek dat zelf ook wel weet blijkt uit de specificaties van de duurdere Roscoe’s, die allemaal voorzien zijn van passende stoppers en remschijven. Waarom die niet op de Roscoe 7 zitten is dus nogal raadselachtig.

“Dus nee, een sexy gespreksonderwerp tijdens een rit met je fietsmaten is Shimano Deore niet. Maar ondertussen is het gewoon wel hartstikke goed spul.”

Wel boven iedere twijfel verheven is de aandrijflijn van de Trek Roscoe 7: Shimano Deore. Natuurlijk, SLX- en XT-onderdelen zijn lichter. Maar als het gaat om de functionaliteit is Deore gewoonweg net zo goed en gebruiksvriendelijk als z’n duurdere familieleden. Sterker: Shimano Deore is óók beter dan de Sram GX/NX-combinatie die je op de duurdere Roscoe 8 vindt. Beter als in meer versnellingsbandbreedte, soepeler schakelen en een langere levensduur van ketting en cassette. Dus nee, een sexy gespreksonderwerp tijdens een rit met je fietsmaten is Shimano Deore niet. Maar ondertussen is het gewoon wel hartstikke goed spul.

Rijden met de Roscoe

De Roscoe heeft een fijne zit. Sportief, maar ondanks de lengte van de fiets niet te sportief. Dat heeft vooral te maken met de relatief steile zitbuishoek en de korte stuurpen, die het zadel en het stuur dichterbij elkaar brengen. Klimmen doet de Roscoe als een malle, vooral als je dat staand in de pedalen doet. De grote noppenbanden en de korte achterbrug zorgen voor een ongekende hoeveelheid grip, zeker als je die banden niet te hard oppompt. Maar ook zittend op het zadel is de Roscoe een goede klimmer. Okay, vanwege de hoge massa en de bepaald niet geringe rolweerstand van de banden zal je op Strava geen potjes breken. Maar wie geen haast heeft, komt dankzij de efficiënte zitpositie altijd boven. En dat veel comfortabeler dan je van een hardtail verwacht; ook hier spelen de dikke banden hun troefkaart.

“Eenmaal boven vallen alle puzzelstukje in elkaar. Dankzij de lange wielbasis, de centrale zitpositie, de laag geplaatste trapas en de dikke banden gaat deze Trek echt als een malle naar beneden.”

Eenmaal boven vallen alle puzzelstukje in elkaar. Dankzij de lange wielbasis, de centrale zitpositie, de laag geplaatste trapas en de dikke banden gaat deze Trek echt als een als een malle naar beneden, onverstoorbaar als monstertruck. Niet alleen in kuipbochten, ook in schuin aflopende off-camber-bochten is de grip indrukwekkend. Een actieve rijstijl wel een pré. Met gewoon lui laten rollen kom je er ook, maar de echte fun begint pas als je er vol voor gaat. "Je moet de bike echt met nadruk insturen", vindt collega Frank. Frank, die naast mountainbiker ook professioneel boardercrosstrainer is, vergelijkt de Roscoe met een boardercrossboard. “Op dat soort snowboards is het echt werken geblazen. Maar alle energie die je erin instopt, krijg je wel dubbel en dwars weer terug. En dat is bij de Roscoe niet anders.”

Eerder moe

Maar ook als je actief rijdt moet je alert zijn; het achterwiel heeft bij dikke keien of wortels zo nu en dan de neiging als een boemerang terug te slaan. De volumineuze achterband vangt een hoop op, maar compenseert het ontbreken van achtervering niet. Gelukkig til je, met dank aan de korte achtertrein en het hoog geplaatste stuur, bij dwarsgeulen of kleine drops het voorwiel makkelijk even op, zodat je deze obstakels al manuallend kunt nemen. Daarbij fungeren de benen als alternatieve – en verrassend functionele – schokdemper. Dat alles kost natuurlijk wel kracht. Naarmate het terrein ruwer wordt, ben je op de Roscoe dus eerder vermoeid dan op een vergelijkbare fully.

Conclusie

“Je vliegt met de Roscoe net zo makkelijk over vette trails als op een fully.” Maakt Trek met de Roscoe deze claim waar? Natuurlijk niet. Want hoeveel absorptievermogen en tractie de dikke achterband ook heeft, een geveerde achterkant is op die punten altijd beter. En, ook niet onbelangrijk, beduidend minder vermoeiend. Maar voor een hardtail is de Roscoe in ruig terrein wel héél erg goed. En dat voor een flink lager bedrag dan een fully. Ga maar na: de Roscoe 7 haal je voor € 1.549,- in huis, Treks vergelijkbare fullsuspension, de nagenoeg identiek afgemonteerde Fuel EX 5, kost maar liefst € 2.499,-. En die weegt ook nog ’s een dikke kilo meer dan de Roscoe 7!

“Als je budget relatief beperkt is en je wil toch een bike waarmee je in het buitenland spannende paadjes en zelfs een bikepark niet uit we weg hoeft te gaan, dan is de Roscoe 7 zeker een aanrader.”

Dus ja, als je budget relatief beperkt is en je wil toch een bike waarmee je in het buitenland spannende paadjes en zelfs een bikepark niet uit we weg hoeft te gaan, dan is de Trek Roscoe 7 zeker een aanrader. Maar ook als je de Roscoe primair in Nederland gebruikt is het een goede koop, vooral als je regelmatig routes á Amerongen, Rhenen of Groesbeek rijdt. De Roscoe biedt dankzij z’n progressieve geometrie namelijk veel meer controle dan een standaard xc-hardtail. En meer controle is in mijn beleving ook meer fun. Ik zou dan wel, alhoewel het afdalen met de standaard gemonteerde monstertrucksloffen verslavend is, een setje lichter rollend rubber omleggen. Daarmee muteert de Roscoe overigens óók in een perfecte beginnersbike. Immers, juist voor wie begint met mountainbiken is stabiliteit essentieel. En stabiliteit, daar grossiert de Trek Roscoe in.