Test | Wolf Tooth Ripsaw: Platformpedaal voor voetboogbikers

Tekst & foto’s: Arjan Kruik

Wolf Tooth Ripsaw-platformpedalen: niet concaaf maar convex

Deze nazomer ben ik een anderhalve week lang onderweg geweest in de Noord-Italiaanse Alpen om een aantal trailbikes te testen. Die tests heb je nog van me tegoed, maar over de plaformpedalen die ik gebruikt heb kan alvast wat vertellen. Het gaat om de nieuwe Ripsaw van de Amerikaanse onderdelenmaker Wolf Tooth. Vorig jaar reed ik al met hun Waveform-pedalen. Het verschil: waar die Waveform een conventioneel concaaf oppervlak heeft, hol dus, daar is de Ripsaw convex oftewel bol.

Over waarom je een pedaal met een bol oppervlak zou willen waar de overgrote meerderheid van de platformpedalen hol is straks meer. Eerst even het puntje prijs. Kostten de Waveforms die ik in 2023 testte nog 180 euro, inmiddels staan ze voor 220 euro op de website. En ook voor de nieuwe Ripsaws vraagt Wolf Tooth dit bedrag. Niet bepaald een koopje dus, maar volgens Wolf Tooth hebben ze niets minder dan het eeuwige leven. Ieder onderdeel is namelijk vervangbaar.

En dat niet alleen, je hebt er niet eens speciaal gereedschap nodig. Iedereen die een setje inbussleutels heeft kan de pedalen zelf onderhouden. Alleen het binnenste glijlager vraagt om min of meer speciaal gereedschap. Voor het uittrekken van het versleten glijlager heb je een UNF 7/16-draadtap nodig, voor het inpersen van de nieuwe een zogenaamde inpersdoorn. Wolf Tooth verkoopt ze voor 22 euro als complete set, maar de draadtap kan eventueel ook door een aantal gespecialiseerde ijzerwarenwinkels worden geleverd.

Waarom bol?

Met een formaat van 118 bij 102 millimeter is het oppervlak van de Ripsaw bovengemiddeld groot. Dat is voor mij persoonlijk een pre, want ik rij mijn pedalen graag wat groter. Zoals gezegd: waar de meeste platformpedalen in de lengterichting concaaf zijn, daar is de Ripsaw juist convex. De reden dat de meeste platformpedalen concaaf zijn komt voort uit het feit dat de meeste bikers met de bal van hun voet trappen. Omdat de voet daarbij doorbuigt, is de vorm van het pedaal daar op aangepast. Met de bijkomende aanname dat de zool onder de voorvoet juist vanwege die holle vorm van het platform steviger in de pinnen gedrukt wordt. Dat zou kunnen, maar misschien ook niet. Laat ik het zo zeggen: ik heb bij een vlak pedaal nooit gedacht van “Goh, ik wou dat mijn pedaal concaaf was…”

Maar goed, de Ripsaw is dus convex oftewel bol. De reden is dat Wolf Tooth deze pedalen niet bedoelt voor rijders die met de bal van hun voet trappen – daar hebben ze de eerder genoemde Waveform voor –, maar meer met de voetboog. Min of meer zoals ik dat zelf ook doe met de Catalysts van Pedaling Innovations, al ruim vijf jaar mijn dagelijkse pedaal. En omdat de voetboog, zoals de naam al aangeeft, niet bol is maar juist hol, zou de convexe vorm van de Ripsaw daar perfect op aansluiten.

Naast de vorm van het platform spelen ook de pinnen een belangrijke rol. Niet alleen het aantal, maar ook de dikte en de lengte. Waarbij méér pinnen niet altijd beter is. Zo heb ik op mijn Catalyst-pedalen het aantal pinnen teruggebracht van achttien naar tien per kant. Resultaat: meer grip, ondanks minder pinnen. Op de Ripsaw zitten er twaalf per kant. Ze zijn 4,5 millimeter lang en je schroeft ze van onderaf met een drie millimeter inbussleutel in het platform.

De Wolf Tooth Ripsaw in de praktijk

Zoals ik al aangaf bedoelt Wolf Tooth de Ripsaw voor bikers die er de voorkeur aan geven het platform van hun pedaal meer onder de middenvoet dan onder de voorvoet te positioneren. Dat zie je terug in de grip die het pedaal in de verschillende voetposities weet te genereren. Collega Sebastiaan, een duidelijke voorvoetrijder, ervaart met de Ripsaw minder grip dan ikzelf, een echte middenvoetbiker. Niet dat Sebastiaan klaagt over te weinig grip, maar het is nou niet alsof z’n voeten vastgeniet zitten aan het pedaal. Ikzelf heb dat gevoel juist wel. Als dat een beetje vaag klinkt, check dan de twee foto’s hieronder even, dan zie je gelijk wat ik bedoel. Als je je middenvoet boven het pedaal plaatst, zie je duidelijk dat de voetboog zich mooi vormt naar het convexe oppervlak, wat in mijn beleving echt voor karrenvrachten grip zorgt.

Maar het is niet alleen de pure grip die mijn enthousiasme voor de Ripsaws voedt. Er zijn wel meer van die voetankers. Waarmee de Ripsaw zich écht onderscheid is de mogelijkheid die grip tijdens het rijden als het ware aan en uit te zetten. Op veel concave pedalen, met name de modellen die excelleren in grip, kan het soms lastig zijn de voet te herpositioneren, juist vanwege die concave vorm. Vast is vast, zeker als je ook nog schoenen hebt met een bovengemiddeld gripvaste zool.

Maar bij de convexe Ripsaw is het geen probleem de voet subtiel te herpositioneren. Je hoeft alleen maar iets druk van de voor- of achterkant van de voet weg te nemen en je kunt de zool moeiteloos wat verdraaien. Het dikste gedeelte van het pedaal, zeg maar het deel boven de as, fungeert daarbij quasi als draaipunt. Vervolgens geef je weer volle bak druk en hup, de pedalen muteren weer in schoenankers.

Hoogwaardige materialen, goede afwerking

Los van hoe ze bevallen zijn de Wolf Tooth Ripsaws mooi spul. Fraai gefreesd aluminium platform, roestvaststalen as, drie (!) industrielagers aan de buitenkant, goed afgedicht glijlager aan de binnenkant, roestvaststalen pinnetjes. Ik heb anderhalve week mee gereden, dus de lagering is nog in orde. Hoe het binnenwerk zich op de lange termijn houdt zal de tijd leren, maar gezien m’n ervaring met Wolf Tooths Waveform zal de degelijkheid bovengemiddeld goed zijn.

Uiteraard is de body niet geheel ongeschonden uit de Alpen terug gekomen. Maar, in tegenstelling tot eerder bij de Waveform, zijn nu wel alle pinnen heel gebleven. Dat kan geluk zijn, maar ik denk dat er meer speelt. Ik heb namelijk sterk de indruk dat de Ripsaw vanwege z’n dunne uiteinden, vanwege die convexe vorm dus, veel minder snel ongewenst contact heeft met de ondergrond dan de Waveform. Ook collega Sebastiaan trekt onafhankelijk van mij dezelfde conclusie: de Ripsaw blijf minder snel hangen achter rotsen en wortels.

Mocht jij minder gelukkig zijn dan wij en toch wat pinnetjes breken; je krijgt een zakje met zes reservepinnetjes meegeleverd. En zelfs als ze volledig afgebroken zijn, is het vervangen zo gebeurd. Reservepinnetjes op? Geen probleem, een nieuw zakje kost maar vijf euro.

Conclusie

Alhoewel de Wolf Tooth Ripsaws voor mij persoonlijk tot een van de fijnere platformpedalen behoren waarmee ik tot nu toe heb gereden, zijn ze niet voor iedereen even geschikt. Rijd je net als ik over het algemeen met de boog van je voet min of meer boven de pedaalas, dan is de kans groot dat de Ripsaw goed gaat bevallen. Maar als je een typische voorvoetbiker bent, iemand die het liefst de bal van z’n voet boven de pedaalas plaatst, dan zijn er betere pedalen.

Maar los hiervan is de kwaliteit van de Ripsaw boven alle twijfel verheven, zowel als het gaat om de afwerking als om de gebruikte materialen. En dan is er nog het gemak waarmee je kapotte of versleten onderdelen kunt vervangen. Voor bijna alles heb je niet meer nodig dan een setje inbussleutels, alleen het vervangen van het glijlager vraagt om speciaal gereedschap. Op het moment dat ik deze test schrijf, heeft Wolf Tooth álle onderdelen voor de Ripsaw op voorraad.

“Wolf Tooth noemt dat “right to repair”. Een goede ontwikkeling. Want als Wolf Tooth alle onderdelen kan blijven leveren, dan hebben de Ripsaws in principe het eeuwige leven.”

Wolf Tooth noemt dat “right to repair“. Een goede ontwikkeling. Want als Wolf Tooth alle onderdelen kan blijven leveren, dan hebben de Ripsaws in principe het eeuwige leven. Of toch niet? Het klassieke vraagstuk rond het ‘Schip van Theseus’ dringt zich op. Want net als bij het oorlogsschip van deze antieke Griekse held, kan je je ook bij de Ripsaw-pedalen afvragen, of het nog wel dezelfde pedalen zijn als je na verloop van tijd álle onderdelen hebt vervangen. Of zijn het dan niéuwe pedalen geworden…?