Vittoria’s eerste ’trailband’
Vittoria heeft een lange tijd een behoorlijk gat gehad in hun programma van mountainbikebanden. Je had de keuze uit niet minder dan 5 banden voor cross country gebruik en daarnaast 3 banden afgestemd op enduro/allmountain. Iets daar tussenin bestond gewoon niet. Nu net in die categorie worden – buiten Nederland althans – veruit de meeste mountainbikes verkocht. Het werd dan ook hoog tijd dat een band als de Agarro dat gat hielp te dichten.
Het trailsegment is vrij breed. Vittoria biedt de Agarro dan ook aan in diverse maten. Zo heb je hem in 27,5″ en 29″ diameters, en in beide diameters heb je de keuze uit 2,35″ of 2,6″ breedte. In alle gevallen zijn ze tubeless ready (TNT, wat staat voor ’tube-no-tube’ bij Vittoria) en hebben ze een nylon karkas van 120 tpi. Alle varianten kosten € 69,- Andere versies zijn er vooralsnog niet.
Montage
Ik ging op pad een 29 x 2,35″ op mijn trailbike met 130/120 mm veerweg. Op die fiets heb ik een setje Wide Lightning wielen van American Classic. Die hebben aluminium velgen en zijn met tape tubeless ready. Intern meten ze 29,5 mm tussen de velgranden (het is dus géén hookless profiel). Montage ging betrekkelijk eenvoudig. De banden zijn soepel en de passing met de velgen bleek perfect. Ik had niet meer nodig dan een vloerpomp en wat vloeibare latex om de boel meteen goed uitgelijnd én luchtdicht op de velg te krijgen. De beloofde 2,35″ breedte klopt op deze velg goed: we meten 59 mm over de schoudernoppen.
Vittoria claimt overigens dat de banden 940 gram wegen. Mijn weegschaal gaf 951 gram aan. Tot slot zijn zijwanden van Vittoria’s TNT banden altijd grijzig van kleur. Uiteraard een kwestie van smaak; ik vind het erg goed passen bij mijn fiets.
Op de trails
De rijp ligt op de velden wanneer ik uit de auto stap op een parkeerplaats in de Ardennen. Een groep mountainbikers heeft zich daar verzameld voor een stevige trail ride. Aan de hoogte van de noppen en de hoeveelheid veerweg die de rest bij zich heeft, vraag ik me in eerste instantie af of ik niet een verkeerd beeld heb van het concept ’trail ride’. Ik ben volgens mij de enige die vanuit de ‘XC’-afdeling meedoet bij deze ride. De trails die we vervolgens voorgeschoteld krijgen, zijn een mix van alles wat je zo ongeveer maar kunt bedenken. Prima testterrein dus om een nieuwe trailband te proberen.
Vittoria past al enige tijd grafeen toe in hun banden. Dit materiaal wordt in allerlei toepassingen fabuleuze eigenschappen toebedeeld. Bij de toepassing in het rubber van deze banden zou het een beter compromis moeten geven tussen grip, rolweerstand en slijtage. Over slijtage kan ik nog weinig zeggen, daarvoor ben ik nog niet lang genoeg onderweg met de Agarro’s.
Grip en rolweerstand
Wat grip betreft kwamen de banden op de trails rondom Spa goed tot hun recht op klimmen over wortels en rotsen. Zelfs wanneer het nat was, was er lang grip en dat is mede te danken aan de rubbersamenstelling. Zodra de snelheid op rotsachtige ondergrond omhoog ging, kwam het relatief dichte profiel met zijn middelgrote noppen bij abrupte wisselingen van richting wel snel aan zijn limiet. Logisch; het is simpelweg niet zo’n aggressief profiel. Om diezelfde reden moet je ze ook wat meer vergeven op gravel en andere losliggende rommel. De noppen zijn dan net té laag en de ruimte tussen die noppen net té krap om echt ‘bite’ te krijgen. Op meer bosachtige, zachtere grond kwamen ze beter tot hun recht, zelfs op hogere snelheid. En juist door het relatief dichte noppenpatroon lopen ze voor een trailband relatief licht op harde ondergrond. En dat is prima wanneer je meters over de weg omhoog moet trappen.
Op Nederlandse trails wordt de band niet snel naar zijn grenzen gerold. Ze zijn in droge én natte omstandigheden op de typische bosgrond én wat harder aangereden trails voorspelbaar en geven vertrouwen. Qua rolweerstand zijn er voor Nederlandse trails beslist lichter lopende banden. Met dat als referentie én het gegeven dat ze meer dan genoeg grip hebben voor de lokale trails, zie ik mezelf met name achteraan een wat lichter lopende band monteren. Vittoria’s Barzo of Mezcal bijvoorbeeld. Als voorband vind ik de Agarro in Nederland een erg prettige ‘stuurband’ die juist dan wat ‘over’ heeft voor wat lompere lijnen.
Conclusie
Hou je van stevig afdalen en schuw je de grove lijnen buiten de landsgrenzen niet, dan is de Agarro misschien te mager. Zeker wanneer de ondergrond los ligt, dan kies je beter iets met een grotere nop en wat meer tussenruimte. In het gat tussen de XC- en endurobanden van Vittoria zitten de Agarro’s dan ook duidelijk meer aan de XC-kant dan aan de kant van het lompere werk. Wat dat betreft is het gat dus nog niet volledig gedicht, maar al wel deels gevuld.
Als je net als ik een allround band zoekt, dan kan ik de Agarro wel aanbevelen. Alhoewel hij niet zo licht loopt als een echte XC-band, loopt ‘ie prima genoeg om binnen de landsgrenzen niet het idee te geven dat je elk pad omploegt. Vervolgens heeft ‘ie genoeg extra om trails mee te pakken bij je vakantie in het buitenland. Op een endurobike zou ik hem juist overwegen als de minder lompe achterband, gepaard met een aggressievere band vooraan.
Meer informatie: www.vittoria.com
Tekst & foto’s: Mark ten Napel
