Bespoked Bristol 2012

Als er één land is waar het de orde van de dag is om met weemoed terug te kijken naar vervlogen tijden en de daarbij behorende ambachten, dan is het Verenigd Koninkrijk wel. Bij het zien van de exposantenlijst van de vorig weekend gehouden Bespoked Bristol, The UK Handmade Bicycle Show 2012 was dan ook snel de conclusie getrokken dat framebouw ook in Engeland bezig is aan een renaissance.

Voor ons reden genoeg om in de vlieger te stappen om te zien wat zich aan de andere kant van de plas afspeelt op het gebied van framebouw.

Engeland is haast één groot nationaal monument met statige gebouwen van weleer. Waar is een show met handgemaakte frames, met soms haast een kunststatus, beter thuis dan in een oud stationsgebouw? Brunel’s Old Station bleek de perfecte setting voor de show waar het merendeel van de exposanten uit Engeland en enkele andere Europeanen verspreid over 2,5 dag hun werk konden tonen aan pers en publiek.

De organisatie dacht dat door het haast zomerse weer het publiek massaal weg zou blijven, maar de voorliefde van de Engelsen voor ambachtelijk gemaakte unicaten maakten dat de oude stationshal altijd gevuld was met fietsliefhebbers in vrijetijdsfietskleding, hipsters en typische Engelse oude knarren…

Hoog niveau
Wanneer je ‘gewoon wat kwam kijken’ was er genoeg leuks te zien en had je aan een halve dag meer dan genoeg. Maar bij dit soort shows is het altijd wel de moeite om wat langer te blijven. Juist dan ga je in eens details zien die je in eerste instantie over het hoofd zag en die het geheel nog een extra lading geven. Op dat soort momenten ontstaan ook de leukste gesprekken met de mensen achter de creaties. Het meest bijzondere is nog wel dat je aan de creatie zelf niet altijd kunt zien hoeveel ervaring de persoon heeft en of het hobby of een full-time baan is.

Daarin zit hem ook de charme van een dergelijke show; amateur of professional, het staat gewoon naast elkaar. Het niveau van wat we zagen in Bristol was erg, erg hoog. De waardering tussen de framebouwers onderling ook. Hoewel shows als deze zeker voor publiek bedoeld zijn, is het ook een perfecte kans voor de framebouwers om elkaar te ontmoeten en ervaring met elkaar te delen. En zo kan het dus zijn dat een rot in het vak als professional vol bewondering kan kijken naar het werk van een beginner.

Een goed voorbeeld hiervan was Tom Donhou. Zijn smetteloze stand bevatte fietsen die een ongekend hoog afwerkingsniveau hadden, waar zelfs Dario Pegoretti een grote bewondering voor had. Mind you, Donhou is pas 2 jaar bezig en had enkel zichzelf als leermeester (…).

Voor Gary Woodhouse van Curtis Bikes was Bespoked Bristol een openbaring. Jarenlang bouwt hij tezamen met compagnon en naamgever Brain Curtis zeer betaalbare BMX en dirt frames uit staal. Alle frames worden lugloos gesoldeerd, iets wat arbeidsintensief is en bij anderen juist reden is van het stevige prijskaartje. Waarom dat dat bij Curtis niet het geval is werd beantwoord met: “We’ve done this from day one so it’s just what we do”. Dat Curtis dit al lang doet moge duidelijk zijn bij de aanblik van zijn soldeerkunst; de bronskleurige naden op de Curtis frames waren veruit de mooiste en strakste onafgewerkte soldeernaden die we ooit zagen…! Dat viel anderen ook op en dat was een openbaring voor Woodhouse. Hij gaf te kennen zich voor de toekomst misschien toch beter meer op de cross country mountainbikes te richten, aangezien daar een hogere prijs meer te rechtvaardigen is dan bij de dirt frames die veelal door jongeren met zakgeld gekocht worden…

Ouwbollig?
Op een enkel titanium, aluminium en carbon frame na, was het vooral staal dat de klok sloeg. En alhoewel er ook nog de nodige lugs voorbij kwamen en er vaak volgens klassieke lijnen en ambachten gebouwd wordt, ouwbollig was het allerminst. Sommige bouwers weten een mooie kruisbestuiving te maken met hedendaagse componenten; Ricky Feather combineerde een strak gelugd stalen frameconstructie met dito strak geïntegreerd Di2 elektrische schakeldelen.

En wat zijn custom frames zonder custom onderdelen? Ook daarin lijkt, zij het mondjesmaat, een kleine revival te ontstaan. Royce UK toonde hun selectie van boterzacht draaiende naven. Leonardi Racing uit Italië bracht een selectie CNC kunstwerkjes mee; van stuurpennen tot een telelever, anti-dive Cannondale Lefty derivaat. Daarnaast vragen sjieke fietsen ook sjieke kleding. Merken zoals onder andere Swrve, Rapha en Shutt toonde hun selectie. En natuurlijk konden de leren zadels en tassen van Brooks niet ontbreken.

Gemoedelijk, enerverend
De zojuist genoemde voorbeelden zijn de typische zaken die we tegen kwamen op deze show en kenmerken de huidige generatie framebouwers. De één bouwt geheel volgens moderne methode, met moderne materialen en trends, de ander houdt het bij de traditionele technieken en ontwerpen en anderen combineren dit tot een eigentijdse combinatie.

Waar je op de EuroBike vooral gesprekken meemaakt over ‘de handel’, gaat het hier over de bewondering voor elkaars werk, filosofie en persoonlijkheid. Dit in combinatie met de Engelse gastvrijheid en de nostalgische locatie gaf het geheel een relaxte sfeer van gemoedelijkheid. Uiteraard werd dit nog ondersteund door de nodige geuren en smaken van verse koffie en de nodige Bath Ales.

Volgend jaar zal de show in april worden gehouden en zal er in het najaar een ‘Constructer’s Challange’ worden gehouden met als doel om fietsen te ontwerpen, te bouwen en te rijden voor alledaags gebruik.