Al voor het vijfde jaar op rij, vormt nationaal sportcentrum Papendal het decor van een manche van de Wereldbeker BMX Supercross. Sinds vorig jaar is daar een compleet Bike Event van gemaakt, waarbij ook een XC Eliminator race verreden wordt, je kunt pumptracken, er diverse stands en shows zijn en je zelfs een racefiets toertocht kunt maken.
Dit jaar was een herhaling van dat recept, maar dan verbeterd. Zo was de planning van de verschillende evenementen wat meer op elkaar afgestemd, was de opzet van het terrein minder rommelig dan vorig jaar en werkte het weer op de zondag heel erg goed mee.
Cross Country Eliminator
XCE is nog steeds een tak van mountainbiken met potentie. In principe heb je niet veel meer nodig dan een veldje, wat lint, wat boomstammen, pallets en andere hindernissen en je kunt racen. Dat werd dan ook volop gedaan. Bij de mannen trok Neerlands XCE koning Jeroen van Eck aan het langste eind, bij de dames Anneke Beerten (die daarna vrolijk meedeed met de Pumptrack wedstrijd).
Ik zei nog zo: zet je auto nou niet daar neer… het XC eliminator parcours was dit jaar duidelijk beter en meer naar wens van de deelnemers dan vorig jaar. Nu nog een betere afstemming met het hoofdprogramma en meer publiek…
Pumptrack Straight Rhythm
Normaal is een pumptrack een soort van rond, zonder begin of einde. Daardoor kun je oneindig rondjes blijven rijden totdat iemand je ervan af schopt. Om te racen had Joost Wichman dit jaar bedacht om 2 pumptracks in een rechte lijn naast elkaar te leggen. Zo zie je als toeschouwer en deelnemer veel makkelijker wie er voorop rijdt en heb je aan een lange strook van 10 meter breed voldoende. Een paar pro-gates en wat timers doen de rest…
Joost Wichman’s straight rhythm pump track wedstrijd trok veel deelnemers én publiek. Tot in de finales was het keer op keer close-racing.
BMX Supercross
Het hoofdevenement van het weekend was natuurlijk de BMX Supercross. Iedereen die vroeger op een BMX heeft gefietst snapt het idee van fietscross baantjes, maar laat ik het zo zeggen… dat is enigszins geëvolueerd! Starten vanaf een platform op 8 meter hoogte, sprongen van 10 tot 20 meter en fietsers die regelmatig op 5 meter boven de grond op een kinderfiets door de lucht zweven… Je moet niet bang aangelegd zijn! Op zaterdag vonden de time-trails plaats, waarbij iedere rijder een kans krijgt om de baan zo snel mogelijk af te leggen, op zondag vonden de finales plaats, waarbij er met 8 man (M/V) op de baan gestreden werd om de overwinning. Ik laat de foto’s verder voor zich spreken, maar allemachtig wat een sensatie en geweld was het dit jaar weer!
View from the top: als dit je dagelijkse office-view is, dan heb je toch echt wel een toffe job!
Bij de dames was Mariana Pajon oppermachtig. Alleen in haar eerste heat moest ze Alise Post voor zich dulden, daarna eindigde ze iedere heat als eerste.
Connor Fields was op zaterdag de snelste tijdens de time trials, op zondag werd hij echter in de halve finale door een val uitgeschakeld.
Beste investering van de KNWU ooit, deze London replica baan op Papendal. Vijf jaar op rij worden er al supercrosses verreden en het niveau van onze nationale rijders is aanzienlijk toegenomen.
David Graf, the magician: deze ex-4X-er liet in de motos een hele goede indruk achter door ontzettend hard te starten en tot en met de kwartfinales alleen maar op een eerste of tweede plek te eindigen. Ook hij strandde door een val in de halve finales.
Ook Maris Strombergs, hier nog aan de leiding in de kwartfinales, sneuvelde in de halve…
Sam Willoughby jaagt zijn schaduw achterna. Tot de finales eindigde hij keer op keer eerste. In de finale zelf moest hij alleen Kimmann voor zich dulden.
Het laatste rechte eind in de finale van de heren: Niek Kimmann haalt het voor Sam Willoughby en Jelle van Gorkom.
Diepe, diepe, diepe buiging voor eerstejaars elite rijder Niek Kimmann die vanaf Double-Dice positie 8 (buitenbaan) in de finale alles en iedereen zoek rijdt!
Tekst & foto’s: Coen de Jongh
