Cape Epic – Etappe 5: de koninginnenrit

Of toepasselijker getiteld: De prijs van (eer)gisteren…

Vandaag was één van de dagen waar ik het meeste naar uit keek: veel hoogtemeters, warmte (30 graden zouden we vandaag wel aantikken) en lange afdalingen. De passen van onder andere Rusty Gate en The Neck zouden vandaag de twee langste beklimmingen vormen.

Karin Schermbrucker/Cape Epic/Sportzpics

Zoals ik verwacht (lees: vreesde) was het wéér 30 km in peloton rijden tot de eerste serieuze klim. De tempowisselingen zijn net als eerdere dagen flink en uiteindelijk breekt de kopgroep in twee, drie, en met iedere golfje in de zee van rollende heuvels veel meer stukken. Naarmate het uitzicht op wat komen zal – de eerste bergpas – beter wordt, gaat de snelheid er steeds verder uit. Vanaf de hoogste heuvels kijk je uit over de dorre akkers ver beneden, een enkele boerderij, en in de verte nog laag hangende wolken. Waar de zon vanmorgen nog een gouden baken leek op de startklim, is ze nu een fel vuur in de strak blauwe lucht boven ons. M’n kuiten branden, en niet enkel van de opeenvolgende steile hellingen. Laura Turpijn en Sara Meertens halen ons net onder de eerst pas in – ze hebben net na de start twee keer lek gereden. Het tempo zit er bij deze dames behoorlijk in. Als ik een petje had gehad… deed ik ‘m af.

Nick Muzik/Cape Epic/Sportzpics

Nick Muzik/Cape Epic/Sportzpics

Hanneke daalt snel af, mensen links en rechts inhalend, en zo komen we bij het enorme Theewaterskloof stuwmeer. En dus ook al weer bijna bij de volgende, laatste klim. Nou ja, laatste grote klim. Alle kleine opstapjes van een kilometer of minder dringen in dit stadium niet eens meer echt door. Gelukkig doet de schoonheid van het landschap waar we doorheen rijden dat wel! En dat leidt tenminste nog een beetje af van de leegte in mijn hoofd en vooral mijn benen: de klap van maagproblemen komt nu pas echt aan. Maar ook dat is een etappewedstrijd: zorgen dat je heel over de finish komt en heel blijft. Volvreten, uitrusten, herstellen. Eat – ride – sleep – repeat.

De slotkilometers (ik geloof er niks van dat het er maar 15 waren na de pas) lopen vooral over ruwe steen- en grindpaden en een aangelegde route met kombochten, bruggetjes en ander spul om op te spelen. Een indicatie van wat ons morgen te wachten staat, is ons verteld. Mooi – ik kijk er nu al naar uit!

Greg Beadle/Cape Epic/Sportzpics

Tekst: EW

Kijk voor alle uitslagen en volg Eric en Hanneke (team 337) via Live-tracking op: www.cape-epic.com