Toegegeven, de Roc d’Azur is niet echt een nieuw evenement. Sterker nog, in de huidige vorm vind het mini-bikefestivalletje aan de Cote d’Azur al sinds 1997 plaats op de Base Nature in Frejus en al sinds 1984 in zijn oervorm. Voor mij was het echter wel nieuw. Het samenvallen met de bij mij om de hoek georganiseerde Bikemotion en het feit dat ik na de Eurobike doorgaans wel door mijn vrije dagen voor dat jaar zit, waren daarvan de oorzaak. Totdat vorig jaar een groepje mede-Veloziners de stoute schoenen aantrokken en na een week met lovende verhalen terugkwamen. Dat moment besloot ik, dat ik er dit jaar aan moest geloven en zodoende zat ik na een te korte zomer in Nederland medio oktober aan de franse zuidkust.
Wat is de Roc?
In essentie is het een bikefestival van 4 dagen met een aantal verschillende wedstrijden en een Expo Village waar voornamelijk franse verdelers en enkele grotere merken hun nieuwigheden presenteren. Het geheel voltrekt zich op en rond de eerder genoemde Base Nature, een voormalig vliegveld met welgeteld één start- en landingbaan, dat tegenwoordig omgetoverd is tot een sportaccomodatie. Met zo’n 150.000 bezoekers en 20.000 deelnemers kun je wel stellen dat dit evenement groot is. Het overgrote deel (85%) daarvan komt natuurlijk gewoon uit Frankrijk, gevolgd door de Belgen (6 %). Die zijn massaal op de verschillende campings en parkeerplekken te vinden met hun mobile homes.
De Day-before
Alsof 4 dagen Roc nog niet genoeg is, kreeg ik een week of 2 voor het evenement een uitnodiging in mijn bus. Of ik zin had om een dag tevoren een rondje te komen rijden met Jérome Clementz. Je weet wel, de Enduro specialist uit Frankrijk die alle grote namen uit de andere mountainbike disciplines (Barel, Graves) zoek rijdt. Euhm, sure!
Zodoende stond ik op de bewuste woensdagochtend zo’n 10 fransen in de Mavic tent, om vandaaruit naar de Esterel te gaan alwaar een local een rondje voor ons bedacht had. Twee dingen waren zeker: deze dag was goed om mijn frans weer eens fatsoelijk op te halen en ik zou flink aan de bak moeten om de fransen op voor hun bekend terrein bij te kunnen houden.
Na een hele dag “parlez-vous-francais bla bla bla” was het eerste in ieder geval gelukt. Het tweede was was meer een uitdaging. Niet alleen compenseert Jérome zijn kleine gestalte met snelheid op zijn fiets, ook bleek de Esterel niet erg gesteld te zijn op mijn aanwezigheid. In de eerste afdaling werden we getrakteerd op prikkelbosjes die langs benen en armen schrapen alsof ze je willen zeggen ‘jij hoort hier niet’. Ook de hoeveelheid stenen die ik daar tegenkwam was meer dan ik gemiddeld in een heel jaar hier in Nederland zie. Dat was echter nog maar het opwarmertje, de tweede (en laatste) afdaling terug naar de auto’s bestond uit een wandelpad langs een bergrug, dat bezaaid lag met losse stenen ter grootte van een kinderkop, wortels die op alle mogelijke manieren daar tussendoor kronkelden en afgronden langs het pad van een halve meter breed, waar je toch wel een aantal meters de diepte in keek. Ondanks een geleende all-mountain fiets kon ik mijn Nederlandse afkomst hier niet langer verloochenen en was ik de hekkensluiter. Niettemin een mooie belevenis en een dag om niet snel te vergeten.
Hoe zag die Clementz-shakedown er uit? Nou, zo:
De omgeving
De wedstrijden van de Roc voltrekken zich in het Massif des Maures aan de westkant van Frejus. Met bovengenoemde ruige Esterel aan de oostzijde, kunnen we de kant waar de Roc zich voltrekt wel betitelen als de zachte en gemoedelijke kant. Relatief brede paden, niet al te grote keien en weinig afgronden om in te vallen of uitstekende prikkelbossen om je armen aan open te halen. Prima dus om met een paar duizend man (M/V) overheen te rauzen gedurende een aantal dagen! Buiten het evenement om is een groot deel hiervan niet toegankelijk. Ofwel omdat ze bang zijn voor bosbranden (in de zomer niet ongebruikelijk) of omdat de veelal priveterreinen gebruikt worden om oorlogsspelletjes te spelen. Ja… echt!
De races
Wie dacht dat de Roc een festivalletje is met een wedstrijd als afsluiting, heeft het mis. Natuurlijk zijn de Roc d’Azur hoofdwedstrijd op zondag en de Roc Marathon Mondovélo de bekende races tijdens deze 4 dagen, maar je hoeft je geen enkele dag te vervelen: er zijn 4 Rando’s (toertochten) gedurende 3 dagen, waarbij wel tijdwaarneming is, maar iedereen lekker aan het toeren is en er zijn heel wat meer verschillende wedstrijden, voor heren, dames, tandemrijders, exposanten, junioren, downhillers, enduro-rijders, you name it! Zelfs aan avond-entertainment is gedacht in de vorm van de Roc Ruelles: een streetrace-by-night in het oude centrum van Frejus en Rocquebrune. Deze combi zorgt ervoor dat je in principe iedere dag wel een tocht kunt rijden, met als afsluiting de hoofdwedstrijd op zondag. Zodoende kun je er zelf, volstrekt officieus, een meerdaagse van maken. De toertochten zijn de meest ontspannen ritten die je je kunt indenken. Natuurlijk is het druk en moet je zo nu en dan wachten, totdat je een afdaling kunt rijden, maar men geeft je de ruimte om te fietsen omdat niemand bezig is met een snelle tijd neer te zetten. In de verschillende marathons is dat wat anders. Laat je daar een gaatje vallen, om weer een stukje afdaling te kunnen rijden, dan komt er weer een Fransman voorbij lopen, zodat je nog langer moet wachten. Inderdaad, je las Fransman, want waar de gemiddelde Nederlandse toertochtrijder het wel uit zijn hoofd laat om voor dergelijke technische tochten in te schrijven, generen de fransen zich nergens voor. Terecht, want ook al moet je door je eigen gebrekkige techniek sommige passages lopen, dan nog blijven de tochten waanzinnig mooi om te rijden.
De Roc Marathon is traditioneel een feestje voor de wereldtoppers die iets van hun explosiviteit kwijt geraakt zijn door de jaren. Alban Lakata won deze wedstrijd voor de Specialized boys Jaroslav Kulhavy en Christoph Sauser. Verrassend in de uitslag op de 12e plek, oud gediende Roel Paulissen. Aangezien die marathon wedstrijd over 83 km op vrijdag verreden wordt, is er voor de meesten genoeg hersteltijd om op zondag aan de hoofdwedstrijd mee te doen. Ook hier zien we dezelfde namen in de top 10 terugkomen: Paulissen 10e, Sauser 5e, Kulhavy 3e. De tweede plek werd bij deze wedstrijd ingenomen door Moritz Milatz. Een kleine verrassing was de winnaar van deze wedstrijd, in ieder geval voor mij: Miguel Martinez, topper uit eind jaren 90, won deze race… Verrassend genoeg won dezelfde Martinez in 1997 en in 2004 de Roc d’Azur ook al. Als je 16 jaar na je eerste overwinning het kunstje nog een keer herhaald, dan ben je met recht een mountainbike legende.
De toekomst
Het succes van het Roc vraagt natuurlijk om meer. En dat is er al in de vorm van de Roc des Alpes die dit jaar in juni verreden werd. Voor 2014 breid de serie zich echter uit met een Roc Paris (28-30 maart), een Roc Ardennes in Houffalize (2-4 mei) en wederom een Roc des Alpes (13-15 juni) in La Clusaz en de afsluitende editie in Frejus (8-12 oktober) valt er genoeg te Roc(k)en in 2014.
Aanrader?
Ja en nee. Ja, het locale weer zorgt ervoor dat je Nederlandse zomer even iets verlengd wordt. De locatie aan de Middellandse Zee is ook zeer mooi (en op sommige plaatsen poepsjiek) en over de parcoursen heb ik volgens mij al genoeg lovende woorden hierboven gezegd. Als een druk evenement echter niet jouw ding is, je liever echt rust hebt om je heen en je geen competitiedrang hebt, dan moet je hier zeker niet heen gaan. Dat levert misschien voor degenen die wel gaan, wat minder drukke races op, zodat degenen die wel gaan voortaan op de verschillende afdalingen door kunnen rijden in plaats van in de rij aan te moeten schuiven. Wij zijn volgend jaar in ieder geval zeker weer van de partij!
Het Canyon enduro team was er uiteraard ook, thuiswedstrijd, en ze hebben dit seizoen een bijpassend vervoermiddel.
Iemand die carbon ligfietsen maakt, had voor de grap ook een carbon (body, hals en kop!) gitaar voor onderweg gemaakt!
Hope zet volledig in op alle vormen van social media
Men neme een kaart, men zoeke alle stippellijntjes, voilà, uw routes…
Stukje water? Geen probleem, tijdens de Roc bouwen de genie-troepen gewoon een pontonbrug voor je
Niet alleen in Utrecht was er dit weekend een beurs, ook op de Roc was een klein zaaltje met exposanten ingericht… en sommigen hadden kunstwerkjes!
Als pers tel je tegenwoordig echt niet meer mee zonder oranje zwaailicht op je dak.
Avond-actie in het centrum, Roc Ruelles.
En de grote man uit Tsjechie…
En de video:
Tekst: Coen de Jongh
Foto’s: Coen de Jongh, Mavic
Moet dat nou, zo’n selfie er tussen? De Roc is cool, alleen jammer van al die Fransen en dat Frans gewauwel de hele tijd.
Anders leer je gewoon Frans, heb je daar ook geen last meer van ;-)
Dan ben je nog niet van die Fransen af :) Maareh, laat Coen in het filmpje nou zijn bruid op de grond liggen?
Yo Coen,
Leuk je in andere setting te zien dan op kantoor. Mooi gebied daar, herken sommige stukjes die ik daar in juli heb gereden. Best pittig en enorm veel losse grote stenen. Juli is overigens een groot gebied nog gesloten wegens brandgevaar.