Enkele weken geleden lieten we je kennis maken met Dutch Made Precision Bikes in het eerste artikel van een serie. In hun relatief korte bestaan werden racefietsframes en enkele sportieve toerframes uit roestvaststaal gemaakt. Momenteel is eigenaar Chris bezig met het ontwerpen en bouwen van de eerste mountainbike uit dit materiaal waarop hun merknaam Synus zal prijken. Gedurende dit proces zullen we de totstandkoming maandelijks volgen tot de officiele voorstelling aan het publiek op de Bikemotion in oktober.
Geometrie
Het concept werd in deel 1 al toegelicht: een volledig starre 29er met een ‘less is more’ gedachte. Maar voor het concept daadwerkelijk omgetoverd is in een rijdbare creatie moet uiteraard eerst de geometrie bepaald worden, waarna het frame in detail verder ontworpen kan worden.
Het karakter van een fiets is een gevolg van de som van zijn componenten. Dat gaat verder dan de ‘hardware’ componenten zoals het framemateriaal, stuurpen en de banden. De geometrie heeft een groot aandeel in deze optelsom. Voor het uittekenen van de geometrie zijn er twee uitgangspunten. Op de eerste plaats de berijder, Chris zelf. Daarnaast het gewenste rijgedrag.
De zadelhoogte en zitpositie ten opzichte van de trapas alsook de positie van het stuur staan vrij snel vast, aangezien deze een logisch en rechtstreeks gevolg zijn van de lichaamsbouw van de berijder. Hoe het frame tussen deze punten er uit gaat zien, is dan nog steeds vrij en kunnen gebruikt worden om te voldoen aan de wensen wat betreft rijgedrag. Chris zal de fiets vooral inzetten voor het rijden op de lokale (lees: Brabantse) vaste routes. Een speels karakter is dan leuk, maar een erg nerveuze, starre fiets is op lange ritten ook niet fijn.
De gekozen geometrie moet een balans reflecteren tussen de uitersten. Speels, dus niet vakantiefiets-toerderig traag, maar ook niet zo nerveus als een compromisloze racer. De stuurhoek is bewust dus niet zo steil als de echte racey 29ers die typisch rond 71,5 tot 72 graden, maar ook niet zo flauw als de meer afdaal-stabiel toegespitste full suspensions.
De wielbasis van de fiets wordt mede door de lengte van de achtervork bepaald en daarmee ook de gewichtsverdeling over de fiets. Met een korte achtervork heb je al snel wat meer gewicht op het achterwiel (en dus minder op het voorwiel) en kan dit er toe bijdragen dat de fiets wat makkelijker te maneuvreren valt. Je zit ook meer ‘op’ het achterwiel en dus dichterbij het scharnierpunt zowel horizontaal als lateraal beschouwd. Andersom geeft een langere achtervork dus ook een iets langere wielbasis met een omgekeerd effect. Daarnaast geeft het ook wat meer ‘rust’ op de fiets bij het rijden over obstakels. Denk maar eens aan een stadsbus die over een verkeersdrempel rijdt. Denk vervolgens aan een Smart – je weet wel, zo’n opgevoerd brommobiel met een wielbasis van een winkelwagentje – die over diezelfde drempel rijdt. In de Smart heb je het idee dat je achterover dreigt te vallen, terwijl de stadsbus slechts luttele graden kantelt uit het horizontale vlak.
Juist vanwege het ontbreken van vering op deze fiets is er bewust voor gekozen om de wielbasis zeker niet kort uit te voeren. Trek echter een vergelijk met een aantal standaard verkrijgbare 29er frames en merk dan op dat de nu gekozen wielbasis ook niet extreem lang genoemd kan worden.
Detaillering
Geen vering, dus dikke banden. Eigenlijk dus toch een soort van vering. Enfin, dikke banden vragen wat aandacht bij het ontwerpen van de buisvorm en aansluiting van de liggende achtervork met de trapasbehuizing. Dit is een krappe bedoening omdat er ook nog ruimte moet zijn voor de kettingbladen. Nu zal dit laatste niet direct het grootste probleem gaan worden bij deze eerste Synus mountainbike. De reden waarom, zal gaande deze serie nog wel duidelijk worden. Niettemin zette het Chris aan tot piekeren en zijn er wat ideeën gemaakt om de ruimte voor de band te optimaliseren met behoudt van een hoge stijfheid rond de trapas. Het leuke van deze eerste versie is dat ie voor de bouwer zelf is, dus mogen er wel wat ontwerpideetjes uitgeprobeerd worden. Voldoende openingen moeten er voor zorgen dat het geen modderverzamelplaats wordt, maar dit zal uiteraard snel in de praktijk getoetst worden.
Dit frame zal worden opgetrokken uit de RVS buizenset die DMP zelf ‘Lytinox’ benoemt. De buizen worden voor DMP gemaakt door KVA Stainless in Amerika. Ook zij hebben een blik over het voorlopige ontwerp geworpen en een aantal FEM analyses gedaan om de buisdiameters en wanddiktes te bepalen.
Tijd om de details verder uit te werken en de buizen te bestellen. Op papier begint het in elk geval al wat te worden….
Wordt vervolgd…
JB
Met een BB van 610 kan deze nooit voor Jeroen zijn. Wie gaat er op rijden?
Niet alleen de plaatjes kijken Dennis….
Hmm, het ziet er toch wel uit als een modderbakje, daar achter het bracket. ;) Ben benieuwd hoe dat werkt!
Die buizenkeuze is best wel verrassend… FEM-analyses is volgens mij niet wat je standaard buizenleverancier aanbiedt aan bouwers?
Is dit nou het lang verwachte project-s? Of heb ik het verkeerd?
Ja, dat heb je verkeerd :-)