Zo ook Henk Hoevers en Jeroen de Geus. De één doet mee voor de tweede keer, voor de ander wordt het de vuurdoop. Ze trekken samen op als team Bushbikers-Bikes4you. Dat, terwijl ze elkaar pas amper een half jaar geleden leerden kennen.
We spraken deze gelegenheidsformatie in de aanloop naar hun epische avontuur. Hoe kwamen ze samen en waar bestonden hun voorbereidingen uit?
647 kilometer en 15.550 hoogtemeters moeten de deelnemers afleggen verdeeld over 8 dagen. Met een gevarieerd en vooral uitdagend terrein is de Cape Epic voor velen het summum van marathon mountainbiken. De wedstrijd wordt altijd in duo’s verreden en sinds de eerste editie in 2004 is de Cape Epic uitgegroeid tot een evenement van wereldformaat. Het weet elk jaar ook een grote, diverse groep rijders uit alle windrichtingen aan de start te krijgen. Van koppels-in-het-echte-leven en fietsmaatjes tot professionals die samen met een teamgenoot de Epic zien als de laatste echte test voor zichzelf én de ‘teambonding’ voordat het nieuwe wereldbekerseizoen los barst.
Jeroen de Geus en Henk Hoevers staan deze editie voor het eerst samen aan de start. Sterker nog; tot pakweg een half jaar geleden kenden ze elkaar niet eens. Voor een wedstrijd waarbij je in koppels rijdt en erg op elkaar bent aangewezen is dat op zijn minst opvallend. We vroegen beide heren hoe het zo kwam.
Jeroen: Via het forum van mountainbike.nl zag ik een oproep van Henk. Hij had een ticket bemachtigd voor de 2020-editie en was op zoek naar een teamgenoot.
Velozine: …en dat leek je wel wat? Dat klinkt impulsief, terwijl de Epic nou niet echt een wedstrijd is die je ‘eventjes’ rijdt. Je had eerder al ambities om de Epic te rijden?
Jeroen: Inderdaad. Dat gaat eigenlijk al terug naar circa 15 jaar geleden. Ik kwam toen een mooie foto tegen van de Cape Epic met een aantal rijders tegen een achtergrond van een opkomende zon in een prachtige omgeving. Toen dacht ik: ‘Welke idioot kan zoiets volhouden en wat moet je er dan allemaal wel niet voor doen?’ Het heeft me daarna nooit meer losgelaten. Voor mijn werk reis ik veel naar onder andere Californië en Zuid-Afrika. Ik probeer altijd aansluitend een paar dagen een goede mountainbike te huren en lokaal wat trails te rijden. Ik ken de omgeving waar de Epic wordt verreden inmiddels goed en ik was eigenlijk aan het rondkijken om deel te nemen aan een 2 of 3-daagse zoals Wines2Whales of Tankwa-Trek. Middels een sponsor had ik ineens de helft van het budget rond voor Cape Epic en toen is het snel gegaan.
Velozine: De oproep van Henk was het laatste zetje dus om er vol in te springen.
Jeroen: Na wat googelen naar Cape Epic kwam ik het bericht van Henk tegen op het forum. Eigenlijk was de doelstelling om deel te nemen aan de editie van 2021, Henk had echter al een ticket voor deze editie…
Henk: Ik heb in 2019 voor het eerst deelgenomen aan de Epic, samen met een Spaanse collega. Dat was een droom die uitkwam! We konden echter pas laat een startbewijs bemachtigen, dus de voorbereiding liet destijds wat te wensen over. Desondanks zijn we trotse finishers en voor mij reden genoeg om de uitdaging nog eens aan te willen gaan, maar dan met een fatsoenlijke voorbereiding.
We hebben pas in september samen onze eerste rit gemaakt… Er was gelijk een klik…
Velozine: Jullie troffen elkaar dus pas afgelopen zomer. Is dat niet wat kort als voorbereiding op het zijn van een team?
Jeroen: We hebben pas in september samen onze eerste rit gemaakt in het Teutoburgerwald, Duitsland. Er was gelijk een klik en hebben toen definitief afgesproken dat we als team zouden gaan deelnemen. Vanaf dat moment hebben we gemiddeld 1x per maand samen getraind in Tecklenburg en omgeving Roermond (Meinweg). We hebben een 140 kilometer lange tocht gereden op de Hoge Veluwe en deelgenomen aan verschillende lange toertochten.
Velozine: Conditioneel zijn jullie aan elkaar gewaagd, dus? Ook qua rijstijl?
Henk: Ik ben op de racefiets groot geworden. In de jaren ’80 heb ik nog wedstrijden gereden bij de junioren en amateurs, óók in het veld. Al heel lang geleden heb ik de cyclocrosser vervangen door een mountainbike en combineer nu het racefietsen met mountainbiken. Ik pik af en toe een marathon of uitdagende tocht mee en heb dus altijd veel op duur getraind.
Jeroen: Van mijn 5de tot en met mijn 37ste heb ik internationale BMX wedstrijden gereden. Rond de milleniumwisseling maakte ik een uitstapje naar het mountainbiken. Ik heb toen met enige regelmaat wat funklasse wedstrijden gereden. In 2017 ben ik definitief overgestapt naar de mountainbike, ben lid geworden van de mountainbikevereniging ‘Bushbikers’ uit Sleen en ben van sprinter naar marathon ‘omgeschoold’. Ik fiets dus pas een krappe 3 jaar langere afstanden. Eén van mijn hoogtepunten was een 25ste plek bij de Bartje 200 in Drenthe, in 2018.
Velozine: Met de duurconditie van beiden zit het dus goed, maar toch zijn jullie erg verschillende rijders. Is dat een uitdaging of juist een voordeel?
Eigenlijk zijn we 2 totaal verschillende rijders. Henk duur, ik explosief en technisch.
Jeroen: Ik verwacht Henk met name nodig te hebben in de 2e helft van de Cape Epic. Ik ben nog nooit 8 dagen lang tot het gaatje gegaan en weet dus niet hoe ik herstel tijdens de wedstrijd. Wegens mijn overbelasting van mijn knieën begin dit jaar heb ik laatste twee maanden geen lange duurritten meer kunnen doen. Ik heb relatief veel mountainbike specifieke trainingsprogramma’s gevolgd van Zwift op de Tacx. Dat zijn programma’s van 60-75 minuten, dat komt nog niet overeen met 6 a 7 uur op de fiets per dag. Henk heeft juist heel veel duurritten gedaan. Waarschijnlijk zal ik in de technische klimmen en afdalingen voorop gaan, op de brede paden kan Henk meer snelheid erin houden. Eigenlijk zijn we 2 totaal verschillende rijders. Henk duur, ik explosief en technisch. Over het algemeen fiets ik iets harder tijdens de trainingen, mijn verwachting is dat ik het daardoor langer kan volhouden omdat ik niet op de limiet hoef te rijden. Uiteindelijk zal tijdens de tijdrit op 15 maart blijken hoe we er als team voorstaan. Advies dat ik van lokale mensen heb gekregen is om vooral met elkaar te blijven praten tijdens de wedstrijd. Je kunt elkaar helemaal de vernieling inrijden. Valt iemand écht stil met praten, dan weet je dat het tempo te hoog ligt.
Velozine: Slimme tip. Maar, je had tussentijds zo kort voor vertrek ook nog overbelaste knieën?
Jeroen: Net na de jaarwisseling kreeg ik te maken met pijnlijke knieën. Alle training had zijn tol geëist. De combinatie van veel kilometers maken in koude omstandigheden en korte spieren door mijn sprintersbouw resulteerde in verkrampte spieren (overbelasting), wat uiteindelijk resulteerde in stekende pijn in de knieën. De frequentie aan bezoek aan de masseur werd opgeschroefd. Een aantal pijnlijke sessies volgden, maar inmiddels ben ik pijnvrij. Begin februari heb ik nog een generale test kunnen doen in Amerika. Ik heb 4 dagen kunnen fietsen onder zeer zonnige omstandigheden (18 tot 20 graden) in omgeving van San Jose (Californië, USA). Vanaf dat moment heb ik de duurtrainingen weer op kunnen pakken.
Velozine: Veel samen getraind?
Henk: Door de wintertijd in combinatie met een drukke baan en een gezin is trainen door de week vaak lastig. Dat Jeroen in Klazienaveen woont en ik in Roggel was ook een uitdaging. We hebben beide lange sessies alleen op de fiets gezeten, maar gelukkig ook veel trainingen samen kunnen doen.
Velozine: Voor de Cape Epic is meer dan alleen een gedegen conditionele voorbereiding nodig. De organisatie biedt deelnemers wel wat ondersteuning, maar je bent voor een groot deel op jezelf aangewezen. Hoe hebben jullie dat aangepakt?
Jeroen: De organisatie biedt inderdaad diverse pakketten aan, waaronder een wasservice, zodat onze racekleding elke dag gewassen wordt. Die hebben we dan ook genomen. In oktober 2019 ben ik nog in Kaapstad geweest voor werk. Het hotel waar ik altijd verblijf is op slechts 3 km van de proloog. De overnachting voor aanvang en na afloop van de Epic was dus snel geregeld. Verder adviseert de organisatie een aantal fietsenmakers in de regio. Ik heb er eentje bezocht en afspraken gemaakt over dagelijkse onderhoud en het schoonmaken. Na de finish kunnen we de fietsen inleveren en de volgende dag krijgen we ze weer spik en span terug. Dezelfde fietsenmaker biedt ook massageservice aan: na elke etappe 45 minuten massage.
Velozine: Goed geregeld! Zijn er ook zaken die niet vlot verliepen…?
Jeroen: Kleding organiseren heeft verreweg de meeste tijd gekost. Een kennis is grafisch ontwerper en heeft het ontwerp gemaakt. Via fietsenmaker en sponsor Bikes4You kwamen we bij een kledingmerk terecht dat kwaliteitsspul maakt. Helaas bleek leverbetrouwbaarheid van dat merk een ander verhaal. Begin november was het ontwerp klaar en de opdracht ingezet, maar eind januari hadden we nog steeds geen kleding. Last minute heeft Bikes4You elders kleding kunnen laten maken en dat was gelukkig 10 dagen voor vertrek binnen…
Velozine: Fingers crossed dus… We wensen jullie als team 270 ‘Bushbikers-Bikes4You’ erg veel succes bij jullie respectievelijk eerste en tweede deelname! We horen jullie graag uit na afloop van jullie Epic avontuur!
