Afgelopen weekend vond in Hellendoorn het NK Singlespeed, editie zoveel, plaats. Menigeen is de tel kwijt, dus we kunnen inmiddels spreken van een ‘vaste waarde’. Het woord ’traditie’ komt wellicht ook in u op. De organisator van dit jaar, Lars Vogelenzang, gaf in de aankondiging al aan dat hij zijn rol serieus nam en zag kans om gehoor te geven aan de drang naar professionalisering.
Hoewel de singlespeed community enigszins wars lijkt te zijn van wet en regelgeving, maar er ook dit jaar een NK moest en zou zijn, leek Vogelenzang het voordeel van de twijfel te krijgen. Het resultaat? Misschien wel het best bezochte NK Singlespeed ooit en… ondanks de verkenning op zaterdag, wat feitelijk vooral bestaat uit ‘een willekeurig rondje’ fietsen en moed indrinken op de camping, serieus veel actieve racers, mèt grinta… race gezichten dus! Er was zelfs een baancommissaris… met aantekeningenmap! Maar, ook heel normaal bij een NK Singlespeed; ook deelnemers van buiten Nederland. In dit geval afgevaardigden uit België en Engeland. En om niet te vergeten, een heel legioen kabouters. Al vielen die door hun nederige gestalte natuurlijk iets minder snel op…
De voorbereiding
Een groot deel van de deelnemers en aanhang trof elkaar zaterdag al op de camping net buiten Hellendoorn. ’s Middags werd van daar uit al een rondje ‘los gefietst’, zoals wedstrijdrijders dan ook voor de koers doen. Hellendoorn en omgeving kent een aantal fraaie vaste routes, dus hoe moeilijk kon het zijn om een leuk stuk te fietsen? Gelukkig maakte een local deel uit van de groep! Die wist ook een verkorting van de route waarmee een stuk saai asfalt te vermijden was… heel toevallig in de omgeving van een gezellige horeca gelegenheid mèt terras.
Met het eerste Specialleke in de benen werd de tweede helft van de route gereden, voor sommige was een Duveltje echter te veel van het goede. Moe en voldaan werd er ’s avonds een goed avondmaal genuttigd. Waarbij ‘goed’ natuurlijk subjectief is; een menu van chips, pizza’s, barbecue worsten en vega ballen, afgeblust met koud bier… en lauw bier dat, naarmate de avond vorderde, kouder en kouder werd. Dicht tegen elkaar en met dikke truien aan werd er in ware teamspirit moedig doorgedronken. Het resultaat mocht er zijn de volgende morgen…
Racing time!
Gelukkig was er door de organisatie rekening gehouden met deze teamspirit en vond de wedstrijd pas na het middaguur op zondag plaats. Zonder enige ronde verkenning vertrok een flinke grupetto, na de traditionele LeMans start, voor de wedstrijd over één uur plus één ronde. Waar het bij veel wedstrijden lang druk en zenuwachtig blijft vooraan in de wedstrijd, had deze organisatie het slimmer voor elkaar. Er werd gestart aan de voet van de steilste beklimming in het parcours, waardoor het veld snel op een lint getrokken werd en – bij gebrek aan vrouwelijke deelnemers – de mannen van de jongens werden gescheiden.
Het parcours van circa 7 kilometer verliep over de noordelijke lus van de vaste route van Hellendoorn en bleek met zijn talloze singletracks, kombochten en de nodige hoogtemeters inclusief een erg steil stuk waar de finish was geposteerd, erg selectief! De afdalingen waren leuk en in een enkel geval flink bezaait met boomwortels en daardoor erg uitdagend. Maar er was ook niet gezegd dat het simpel zou zijn…
Waar geracet wordt, is een winnaar. En waar deze winnaar zichzelf wederom opvolgt gewend is met de eer te kunnen strijken, ging dat dit maal naar eigen zeggen aanzienlijk minder makkelijk dan eerdere keren! Nard Clabbers mag zich weer een jaar lang de snelste en sterkste singlespeeder van Nederland noemen. Er stonden dit keer misschien geen dames aan de start, er was toch een winnares! Mirre Stallen (vriendin van de winnaar), heeft te titel-bij-afwezigheid toch toebedeelt gekregen.
Na het uitdelen van diverse andere trofeeën, voor onder andere de pechvogel van het weekend en voor de jongere kampioen werden de organisatoren voor de volgende editie bekend gemaakt en was iedereen moe, blij, voldaan en tevreden. En de opper-Kabouter zag dat het goed was…!
And the winner is…
Tekst: Jeroen van den Brand m.m.v. Pieter d’Haens
Film: Jeroen van den Brand
Foto’s: Pieter d’Haens en Eric Wictor
wow, bruut verhaal/plaatjes/bewegende plaatjes, mannuh!
Jullie krijgen volgens jaar 10% korting op de teamlicentie :-)
Ja, ik heb gewonnen, ja het was een mooi, druk bezocht en goed georganiseerd NKSS en ja ik heb heel hard moeten fietsen maar nee ik heb mezelf niet opgevolgd. Frenk, dit jaar tweede, was vorig jaar de winnaar.
I stand corrected… De pech achtervolgde je vorig jaar…!