Special | Meerdaagse racen in duo doe je zo

Tekst: Dieter Roman

Mountainbikemeerdaagse: de drempel wordt lager

Elk jaar staan er talloze amateurs uit Nederland en België aan de start bij de Zuid-Afrikaanse mountainbikemeerdaagse die we kennen als Absa Cape Epic, door velen ook aangeduid als ‘de Tour de France van het mountainbiken’. Het is dan ook één van de zwaarste mountainbikewedstrijden die we kennen. Was dat al niet omwille van het parcours en de hoogtemeters, dan was het wel vanwege de weersomstandigheden. Het wedstrijdconcept kom je op steeds meer plekken tegen. Ook dichter bij huis, zoals bijvoorbeeld de Swiss Epic, de Brasil Ride in Portugal, de Andalucía Bike Race in Spanje, de 4 Islands Bike Race in Kroatië. Maar ook de Transalp Challenge in Oostenrijk en Italië; toch wel de moeder van aller Europese meerdaagsen. De drempel (logistiek en financieel) om mee te doen is daarbij dan ook lager.

Ongeacht de locatie is duoracen een bijzondere uitdaging. Racen is een strijd met anderen, maar vooral ook een met jezelf. En bij een duorace komt daar nog heel wat extra dynamiek bij. Los van mogelijke fysieke verschillen zijn er ook mentale aspecten die een flinke stempel kunnen drukken op de prestaties. En, ook niet onbelangrijk, op het plezier van de uitdaging.

Hoe vind je je compagnon?

Bij duoracing hangt de prestatie en de beleving van de meerdaagse dus sterk af van beide individuen gecombineerd als duo. Dus hoe start je de zoektocht naar een geschikte compagnon? Kijk je even rond in je eigen fietsvriendenclubje? Je fietst immers al zo vaak samen, dus kent elkaar vast goed genoeg, toch? Of kijk je rond op gespecialiseerde fora of Facebookgroepen? Dit kan echter een beetje neerkomen op het mountainbike-equivalent van Tinder. En het risico bij mtb-tinderen is natuurlijk dat je pas tijdens de wedstrijd er achter komt dat jullie beide ander mtb-dna blijken te hebben. Eigenlijk is deze manier om een teamgenoot te vinden dan ook alleen te overwegen als laatste redmiddel wanneer je eerder gekozen partner af moet haken kort voor het evenement door bijvoorbeeld een blessure.

Zorg voor dezelfde mindset: stel duidelijke doelen en verwachtingen

Er zijn talloze mogelijkheden om een bikepartner te vinden, maar alles valt in het water als de neuzen niet dezelfde kant uit wijzen. Dus stel vooral eerst jezelf de vraag wat het doel van het meerdaagse avontuur is. Meer bepaald: jullie gemeenschappelijke doel. Is het halen van de finish – in welke tijd of positie ook, het hebben van plezier en genieten van de omgeving het ultieme doel? Of is de positie in het klassement het belangrijkste uitgangspunt, waarbij al het andere bijzaak is?

Gekoppeld aan het doel bespreek je ook de strategie. Ga je voor een klassement of ben je al tevreden met de finishers-medaille en T-shirt? Oftewel: wil je elke dag tot het gaatje gaan, met een hogere kans op uitval door bijvoorbeeld uitputting, of is gezond uitrijden al meer dan voldoende? Die tweede optie past meestal beter bij de ‘gewone’ mountainbikende werkman/-vrouw. Zo kan je ook al eens wat langer dan nodig blijven hangen op een bevoorrading of eens onderweg stoppen voor een mooie foto en rijd je niet elke dag met het mes tussen de tanden.

Het hebben van ambities als hobbybiker is helemaal prima, maar besef dat bij de grotere, bekende meerdaagsen ook gewoon profs aan de start staan. Een hoge klassering rijden kan dus een onbegonnen taak zijn. En zonder dat besef, maar wél met de ambitie vertrekken bij de eerste etappe, is een recept voor veel frustraties.

Maar welke opties er ook gekozen worden, makkelijk is het nooit. Soms moet je eens op je doorbijten, maar evenveel keer zal je teamgenoot dat ook al moeten doen. Zaak is om elkaar door de moeilijke momenten heen te trekken. Daarom is de keuze van een teamgenoot zo belangrijk!

Verwacht het onverwachte

Etappe 0 is de makkelijkste: je hebt een teammaatje gevonden, jullie hebben voldoende getraind en zijn mentaal klaar om het beste van jullie zelf te geven. De startnummers worden bevestigd en de race kan beginnen.

Maar helaas… Nooit, ik herhaal: nooit, loopt een etappewedstrijd zoals je het vooraf in je hoofd gepland had. Dat is ook het ‘leuke’ eraan. Zaak is hoe je omgaat met onverwachte zaken. Even enkele uit het echte stage race-leven gegrepen situaties:

Na 5 uur racen bij 40 graden heb je zicht op een mooie plaats in het klassement van de dag. De sfeer zit goed en is zelfs wat uitgelaten. Tot je partner 5 lekke banden op 15 kilometer heeft en op de koop toe zijn zadel verliest in een afdaling. Heb je een hele dag afgezien voor niets… Kan je dan rustig en positief blijven?

Of deze:

Een Belgisch duo (gelinkt via mountainbike-Tinder) dat na de eerste 30 kilometer in de Absa Cape Epic ruzie krijgt omdat teamlid 1 niet wilde wachten bij een technisch defect van teamlid 2, uit de angst om beide buiten tijd te aan te komen, waardoor ze uit de koers gezet zouden worden. Ze hebben de rest van de Epic individueel gereden. Zou jij wel wachten?

Maar duoracen zorgt (meestal) voor een hogere innerlijke motivatie. Je bent er als team en je gaat er samen voor en je motiveert elkaar. Je kan altijd de ander op sleeptouw nemen (ook zelfs letterlijk). En je weet dat je niet elke dag top kan zijn. Dat aspect heb je niet bij solo-races. Dan durft men al sneller eens de handdoek gooien.

Materiaal maakt géén deel uit van het onverwachte!

‘Control the controllables’ zegt men altijd bij Team Jumbo-Visma. Focus op de zaken waar je invloed op hebt. Het weer, wedstrijdomstandigheden… daar heb je – buiten een regendans – niet echt vat op. Dat overkomt je. Waar je wél vat op hebt als team is op je fiets, je materiaal. Ook op dit vlak is het belangrijk om vooraf goede afspraken te maken. Niets zo erg als te moeten opgeven door materiaalpech dat simpelweg voorkomen kon worden in de voorbereiding.

Idealiter opteer je voor dezelfde aandrijving. Dat maakt het makkelijker om reservemateriaal mee te nemen en om onderweg reparaties uit te voeren. Zoek ook zeker uit of er vanuit de organisatie een ‘service point’ is aan de start en finish. En door welke leverancier die mogelijk gesponsord wordt. Een reserve derailleurhanger is natuurlijk sowieso onontbeerlijk. Er zijn genoeg bikers die door het vergeten van zo’n vervangingsonderdeeltje een complete meerdaagse hebben moeten staken.

En kleedt je ook als team: dezelfde outfit dragen zorgt niet alleen voor visuele herkenning, het is ook een stimulans. Zo deed ik deze winter mee aan een duo-beachrace bij windkracht 8. Ten eerste is het altijd leuker om met tweeën tegen de wind te beuken en al helemaal ‘fijn’ wordt het als je rond je heen kijkt en alleen enkelingen ziet rijden. Dan weet je dat je als team goed bezig bent.

Goede afspraken maken goede vrienden…

…en zorgen voor elkaars finishers-T-shirt
Dé twee gouden regels van het duoracen zijn: De traagste bepaalt het tempo. En: wees eerlijk tegen elkaar. Doe je dit niet, loopt het wellicht faliekant af. Rij elkaar niet kapot en pas op voor haantjesgedrag de eerste dagen. Je heb er bijzonder weinig aan om je als een bezetene op kop te zetten van een groep op een van een vlak tussenstuk van 20 kilometer, terwijl je teamgenoot achteraan het peloton aan de rekker hangt. Gewoon. Niet. Doen. Je betaalt het onherroepelijk terug in de dagen daarna in de vorm van de dag, maar meer nog: het haalt de teamspirit volledig onderuit.

Maar soms zie je wel heel bizarre wedstrijdstrategieën. In elke meerdaagse zijn er checkpoints waar je als duo binnen de 2 minuten van elkaar dient te passeren. En ja, er zijn dus teams waar elke rijder zijn eigen gang gaat zonder rekening te houden met de ander, om vervolgens op elkaar te wachten net vóór het checkpoint. Ik heb het nooit begrepen en zou het ook nooit aanbevelen. Dan mis je volledig de magie van het duoracen.

Nog één ding… een meerdaagse racen als duo is erg verslavend

Het rijden van een meerdaagse als duo zorgt voor fantastische verhalen, unieke avonturen en prachtige prestaties. Uiteraard kom je elke keer situaties tegen die je zullen challengen, maar dan pas ontdek je hoe sterk je als team bent en hoe je als team het verschil kan maken. En eenmaal je de magie van racen als duo bij een meerdaagse meegemaakt hebt, ben ik er zeker van dat je volgende fietstrip óók met dat fietsmaatje zal zijn. Om vervolgens samen nieuwe mountainbikepaden te betreden en nog sterker te worden als team en met nóg straffere verhalen thuis te komen.