De passie die we allemaal hebben voor fietsen, zowel voor de sport als de fiets zelf, kent verschillende invullingen, uitingen en uitdrukkingsvormen. In de rubriek Velove laten we je kennis maken met mensen, fietsen, verhalen en avonturen die deze passie belichamen. In deze editie doet Etienne uit de doeken hoe hij tot zijn ideale tweewieler kwam.
Afgelopen kalenderjaar was de tijd (eindelijk) rijp voor een nieuwe fiets. Menig bekende heeft mijn plannen en ideeën geruime tijd moeten aanhoren, maar daar is dus een einde aan gekomen. Wat betreft de onderdelen heb ik niet op de BikeMotion beurs gekeken naar wat er tegenwoordig hip is, ik bedoel wat er zoal te vinden is, om vervolgens alsnog een eindejaarsmodel van een willekeurig bekend fietsenmerk te kopen. Ik heb een zwak voor techniek en vind sleutelen te leuk, hetgeen zich uitte in een bouwproject. De fiets is samengesteld uit onderdelen die veelal niet tezamen op een fiets in een reguliere fietswinkel te koop zijn. In onderstaande tekst, gelardeerd met plaatjes, licht ik kort een paar keuzes toe wat betreft onderdelen.
Aanleiding
Een belangrijke, misschien wel dé belangrijkste, reden voor dit project was de staat van mijn voormalig mountainbike. Dit oude beestje heeft mij nimmer in de steek gelaten en veel plezier opgeleverd. Edoch, velgremmen, 26″ wielen en de investering eigenlijk benodigd om de fiets fatsoenlijk 2015 dan wel bestendig te maken voor Ardennen, Alpen of andere oorden begonnen me toch wat tegen te staan.
Om het dan ook maar meteen over geld te hebben, ik voelde me in enige mate verplicht om mijn steentje bij te dragen aan zogeheten economisch herstel door mijn geld te laten rollen. (De spaarrente is trouwens nog steeds abominabel, dus uitgeven is zo slecht nog niet.) Hierbij moet ik echter meteen opmerken dat het grootste gedeelte van de uitgegeven euro’s naar onze oosterburen is gegaan. Misschien komt het door milde indoctrinatie van een niet nader te noemen Duits automerk wat ‘Vorsprung durch Technik’ predict, misschien maken ze daar door de beugel genomen gewoon goede spullen. Wie zal het zeggen…
In de huidige tijd is het niet eenvoudig zomaar een keuze te maken wat een nieuwe fiets betreft. Enerzijds is dit te wijten aan mijn wensenlijstje, anderzijds aan hetgeen op de markt is. Daarnaast hebben reclamecampagneteams van velerlei fietsmerken er een sport van gemaakt om iedereen een tweewieler te verkopen; fietsen komen voorbij in reclames van biermerken, men wil je doen geloven dat frames pas goed zijn als ze er gelikt en complex uitzien en liefst überlichtgewicht zijn, enzovoorts. Gezien een paar vrij specifieke wensen van mijn zijde ben ik daar niet geheel voor gezwicht.
Fietsdoelen
Naast het reguliere XC werk op landelijke routes en marathons in buurlanden heb ik andere plannen. Allicht is het reeds opgevallen dat er een bagagedrager kan worden gemonteerd. Deze kan ik gebruiken op een andere (stads)fiets, maar past dus ook op deze fiets. Mijn plan is om de mountainbike tevens te gebruiken als trekkingfiets in bijvoorbeeld Duitsland, Zweden, of op Neerlandsch mooiste (onverharde) paden.
Het additionale gewicht ten opzichte van een derailleursysteem, wellicht suboptimale houding tijdens lange(re) afstanden en additionele rolweerstand ten opzichte van banden van reguliere trekkingfietsen zijn zaken die ik daarbij accepteer. Ik ben van mening dat, tenzij afstand afleggen het primaire doel is van een reis, de reis an sich erg belangrijk is. En desgewenst kan ik mijn CST Zeppelin Beach bandjes op hoge druk zetten.
Het wensenlijstje
Mijn lijstje met wensen was grotendeels utopisch en niet overal gekoppeld aan geld. Dat is heerlijk, maar niet erg praktisch. Zodoende heb ik toch maar een richtprijs met mijzelf afgesproken. Qua componenten was eind vorige eeuw de lokale fietsenboer vaak de primaire bron van informatie, momenteel is dat het wondere internet.
Fora en diverse webpagina’s afstruinende ben ik interessante componenten op een rijtje gaan zetten: Pinion ‘versnellingsbak’, Rohloff achternaaf, Lefty voorvork, Gates riemaandrijving, naven, velgen, etc. En al snel bleek mijn budget niet toereikend en moesten er keuzes worden gemaakt.
Opbouw en componenten
De opbouw heeft als primaire noemer ‘degelijkheid met beperkte massa’. Massa telt uiteindelijk weldegelijk mee, maar ambities om zo rap en goed als Absalon, Schurter of Michiel van der Heijden te zijn, heb ik niet. Daarnaast heeft de techneut in mij een zwak voor elegante oplossingen en degelijke kwaliteit. Dit leidde tot de volgende punten.
- Een laag en centraal zwaartepunt en relatief weinig roterende massa in de wielen: Pinion 1.18. Het totale bereik was voor mij niet van doorslaggevend belang; momenteel rijd ik met kransjes van 30 t voor en 26 t achter. Rijdende door Lage Vuursche kreeg ik daarover een plezante vraag: “Hee, dat is een mooie electrische aandrijving! Hoe werkt dat?!”. Heerlijk.
- Een bijpassend aluminium frame gemaakt door Mi:Tech, met mogelijkheid tot riemaandrijving. Wie weet.
- Ketting aandrijving, want een reserve riem lijkt me vooralsnog niet optimaal vergeleken met een losse schakel mocht de riem de geest geven midden in de wildernis.
- Hope naven, met bijna hetzelfde blauw als de Pinion box, met 15 mm steekas voor en een singlespeed (SS) naaf met 12 mm Syntace X12 steekas achter. Deze SS naaf is aardig zwaar maar prijs/kwaliteit-technisch een vrij optimale en robuuste oplossing, mede vanwege het symmetrische spaakpatroon.
- Hope Tech 3 X2 remmen met 180 mm remschijf voor en 160 mm achter zijn vooralsnog adequaat. Hope remmen staan tevens te boek als goed qua prijs-kwaliteit, tevens beschikken de grepen over enkele stelschroeven. Dat bevalt me erg goed.
- WTB KOM i23 29″. Lichter en breder dan Stan’s Arch en alsnog geschikt voor 100 kg. Eigenlijk had ik Ryde Trace 25 mm velgen op mijn lijstje, hoewel die gerapporteerd 25 gram zwaarder zijn voor 2 mm meer breedte, maar BikeXperto kon deze (toentertijd) niet leveren. Zelf weeg ik pakweg 80 kg, maar met kleding, rugzakje en eventueel overige bepakking wordt dat vanzelfsprekend meer.
- Magura TS8R, naar aanleiding van positieve ervaringen met een Magura Durin MD80R vork en beperkt aantal zinvolle instelmogelijkheden. Ook is het gewicht acceptabel.
Of het te wijten is aan reclame of het feit dat je dingen die je vaker ziet minder ongewoon gaat vinden durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar ik verkoos grotere wielen boven de 26″ van voorheen. Voor mij heeft dit met name te maken met enerzijds het feit dat ik weinig kort en puur explosief fiets, en anderzijds dat het voor iemand met een lengte van bijna 190 cm, mijns inziens, beter smoelt. En dat is stiekem niet geheel onbelangrijk. Terzijde, in mindere mate kort en explosief rijden staat niet gelijk aan een voorliefde voor schotterpaden.
Opbouw en componenten vervolgd
Aan de voorzijde zijn voornamelijk duitse componenten gebruikt, afgewisseld met een portie Groot Brittannië. Een Syntace 680 mm 12º gebogen stuur met Syntace Megaforce 2 stuurpen van -6°, Hope Tech 3 X2 remhendels, een fietsbel (merk onbekend) en een Pinion gripschakelaar maken de besturing compleet. Daaronder zit een Magura TS8R 120 mm voorvork, welke ook naar 100 mm kan worden omgebouwd, de veerweg die ik oorspronkelijk in gedachten had. Ik moet echter bekennen dat ik de 120 mm veerweg en bijbehorende geometrie grotendeels kan waarderen, dus voorlopig blijft het zoals het nu is. Dat gezegd hebbende, op erg steile klimmen komt mijn gewicht wat ver naar achteren en is het lastig volledige controle te behouden over massa en richting. Zodoende overweeg ik de 31.6 mm Thomson Elite zadelpen met ‘set back’ te vervangen door een rechte zadelpen, en dat te combineren met een langere stuurpen (al dan niet meer neerwaarts gericht, bijvoorbeeld een Syntace FlatForce). Daarnaast ben ik voornemens het 26 tands tandwiel achter te vervangen door een 30 tands variant. Dat geeft net wat meer vrijheid bij steile beklimmingen en het maximale verzet gebruik ik eigenlijk nooit.
Rijgedrag
En hoe fietst dat ding dan? Hoeveel ik er onderhand mee gereden heb weet ik niet, ik gebruik geen kilometerteller of elektronisch speelgoed. Wel durf ik te zeggen dat er meer dan 1000 km het roloppervlak gepasseerd zijn: Lage Vuursche, Loonse en Drunense Duinen, Egmond-pier-Egmond, Super Sunday, enkele toertochten, Houffa Marathon, et cetera. En, het rijgedrag van de fiets bevalt me! Speels – mede door het lage zwaartepunt – en fijn in bochten te leggen. Daarnaast is de ruimte tussen ondergrond en pinion 30 t tandwiel aan de voorzijde aanzienlijk, waardoor er met minder twijfel over boomstammen gehopt kan worden. Opmerkende, zoals eerder genoemd overweeg ik mijn positie nog wat aan te passen.
Onderhoud
Een van de redenen waarom ik voor Pinion gekozen heb is de geringe hoeveelheid benodigd onderhoud van de aandrijvende onderdelen. Met enige regelmaat moet de ketting een beetje op spanning worden gebracht door het gehele achterwiel een/enkele millimeter(s) te verschuiven, maar hiermee valt prima te leven aangezien dit eenvoudig te doen is. Verder is aan het (reguliere) onderhoud na een modderige toertocht weinig veranderd. Ander onderhoud aan bewegende delen is er amper, het belangrijkste lijkt slijtage van remblokken in de gaten houden te zijn. En dat is een fijne gedachte.
Tot slot
Het is lastig om het blik superlatieven gesloten te houden. Aan beeldspraak zal ik me nu ook niet wagen. Positief ben ik in ieder geval wel, en zodoende ook content met de keuzes die ik gemaakt heb. Er zijn een paar zaken die nog aandacht vergen, waaronder zitpositie. Er zijn dingen die ik qua frame iets anders zou doen, bijvoorbeeld de kabelloop naar de Pinion box, en installeren van een stuurrotatiestopper. Maar deze onderwerpdetails zijn niet ernstig genoeg voor slapeloze nachten… tot zover.
Tekst & foto’s: Etienne
