Daarnaast is het ook sterk afhankelijk van persoonlijke keuzes. We doen een rondje langs onze eigen crew om eens te horen wat die persoonlijke voorkeuren zijn bij de langere tochten.
In deel 1 van deze reeks kon je nog lezen wat Coen en Mark op hun dagelijkste (XC) ritten meenemen. In dit vervolgdeel: grotere tassen voor langere tochten in binnen- en buitenland. Rij je vooral solo, en al helemaal in de bergen, dan is enige mate van zelfvoorzienendheid noodzaak. Als de dichtstbijzijnde hulp een uur lopen is, is het toch jammer om je rit te laten verpesten door iets simpels als een multitool thuis te laten…
Lars
In Nederland heb ik eigenlijk al mijn spullen vast op de fiets zitten, en neem ik, als het niet écht hoeft, geen rugzak mee. Mijn telefoon laat ik meestal ook thuis. Klinkt misschien raar, maar dat vind ik een heel relaxed gevoel. De tas die je ziet is dus echt mijn buitenlandtas, een Evoc FR Enduro mét rugprotector. Wat er allemaal standaard inzit?
- een unkaputtbare Crank Brothers Minitool – op deze plek is hij altijd direct bij de hand;
- Een sticker met mijn persoonsgegevens (van Giro);
- Een quick link;
- Beetje contant
- Een Oakley brillenzakje, om onderweg de bril schoon te kunnen maken. Dit specifieke zakje kocht ik in 2016 bij mijn custom EVZero. Trump was net aan de macht, en omdat hij continu op de Mexicanen zat te bitchen, koos ik voor een Mexico-zakje;
- Een set nieuwe remblokken, ingeremd;
- Een binnenband;
- Een… mueslizak?! Sinds mijn toenmalige Hanz Dampf ooit tijdens een prachtige rit rondom Flaine voor het gevoel zomaar scheurde, en ik verder kon na een stuk landbouwplastic in mijn buitenband te stoppen, heb ik altijd een stuk plastic bij me. Dat landbouwplastic ben ik later kwijtgeraakt, sindsdien draag ik deze mueslizak (van de ASDA, blijkbaar ooit gescoord in Engeland dus) bij me;
Mocht je nog wat essentiële zaken missen… Mijn pomp zit onder mijn bidonhouder, bandenplugs zitten verstopt in mijn stuur. Een extra derailleurhanger zit in mijn gereedschapskist, maar neem ik niet mee op de fiets. Op mijn Trek Remedy is het pat een deel van de achterveringsconstructie. En om hem onderweg te kunnen wisselen, zou ik een steeksleutel 23 moeten meezeulen…
Eric
Voor tochten van 1-2 u rondom huis redeneer ik langs soortgelijke lijnen als Coen in het vorige artikel. Ik gebruik daarom sinds een tijdje eigenlijk altijd een Evoc Multiframe tas. Tijdens zulke korte rondjes red ik me makkelijk met 750 ml water of minder, en dát past dan gewoon in een – makkelijk schoon te maken – bidon. In de Multiframe tas zitten dan een minipomp, een reserve reepje (ik moet inderdaad de houdbaarheidsdatum eens controleren…), een Crank Brothers Multi-17 tool, een ID-pasje en een Michelen C4 Latex binnenband. Die C4’s rekken genoeg voor alles van 26″ tot 29″ wielen, dus het hele huishouden aan wielmaten is er in nood mee te reden. Mocht ik er aan denken mijn telefoon mee te nemen dan verdwijnt die in m’n broekzak.
Voor langere, niet al te risicovolle ritten in binnen- en buitenland neem ik een Osprey Zealot 10 rugzak mee. Deze tas is vrij breed en plat, waardoor 2,5 L water comfortabel en stabiel mee te nemen is. Het is een prima tas gebleken tijdens lange Alpenritten en marathons als de TransVesubienne. Door de extra ruimte past een flinke pomp als een Lezyne, evenals een dun jack en een ruimere voorraad eten. In de praktijk hevel ik de inhoud van de Evoc frametas over, inclusief over de datum Clif Bar. Voor een rit door het heuvelland of de Ardennen komt er dan nog bij:
- Een zakje met tie-raps, een set remblokken, achterpadje en boutjes voor schoenplaatjes. Het zakje zelf is van stevig plastic en doet dienst als vulling voor een buitenband die onrepareerbaar gescheurd is;
- Plug- en plakset set voor (tubeless) buitenbanden – een binnenband is voor mij het laatste redmiddel (zie vorig punt);
- Een oude Leatherman Wave multitool. Deze doet al jaren dienst – een tang en vijl bij je hebben is een uitkomst bij rare voorvallen als een beschadigde (gespleten) Shimano IceTech remschijf of dergelijke idioterie;
Kniestukken, als ik die draag, laat ik meestal óf zitten, of schuif ik naar mijn kuiten tijdens een lange klim.
Als de paden was risicovoller worden – of als de 10 L van de Zealot gewoon te klein blijkt – dan grijp ik naar een Evoc FR Trail. Met 20 L en aardig wat opbergvakjes is het een rugzak waar véél in kan, op een redelijk georganiseerde manier. De ingebouwde rugprotector is wat mij betreft bovendien een verplichting voor serieus werk.
De FR Trail kan makkelijk 3 l water mee nemen, hoewel ik dat omwille van het gewicht probeer te vermijden. Verder is de tas grofweg verdeeld in een groot intern compartiment, een gereedschapsvak met allerlei onderverdelingen, en wat externe opbergruimtes. Extern stop ik spullen waar ik snel bij wil: een kaart, camera, stuk eten of een liftpas. Deze tas heeft drie zijvakken waar je makkelijk bij kan: 2 op de heupen en 1 op de buikriem. Gereedschap gaat inderdaad in het gereedschapsvak, en in het grote hoofdvak past onder meer extra kleding. Als je bij -3 graden uit de lift stapt is het soms wel eens handig een échte jas mee te hebben. In de FR Trail past die. Er zijn bovendien riemen om een XC of fullface helm aan te hangen (tijdens dat 3u durend loopstuk) en extra riemen onderaan, buiten de tas, voor opgerolde kleding of knie- en armstukken. De ‘normale’ vulling voor een lange dag in hooggebergte met de enduro bak is dan iets als volgt:
- Gereedschap: multitool, Leatherman als ik solo rijd – of soms de Wolftooth combi tang, bandenplug- en plakset(s), maxi minipomp;
- Reservemateriaal: remblokken, binnenband, tiewraps, links voor de ketting (11s en 12s zitten er standaard bij), kleine collectie M5-M8 boutjes;
- Eten: lunchtrommel met brood – ik ga geen 7 u lang reepjes eten, paar extra sportrepen voor het geval dat de rit langer duurt of een van je fietskornuiten overweegt door ondervoeding aan één van zijn ledematen te beginnen;
- Kaart, ID-kaart, pinpas, telefoon, liftpas en wat cash;
- Camera;
- Kleding: Patagonia regenjas (warm, wind- en waterdicht én de capuchon past over een helm!), buff, zonnebril, goggles voor de langere afdalingen, extra paar handschoenen als het echt koud en/of echt nat is, kniestukken in de tas als de klim langer dan een uur duurt.
Bereid je goed voor
Wát je meeneemt bij je fietstochten kan van levensbelang zijn. We staan er bij ritten rondom huis niet of nauwelijks bij stil, maar óók hier in Nederland kan hulp ver weg zijn. Het is dus altijd raadzaam een telefoon mee te nemen wanneer je solo op pad gaat. Voor je buitenlandritten doe je er verstandig aan na te gaan wat de lokale regels zijn op de trails en hoe stabiel het weer is. Laat iemand weten wat je plan is, wanneer je een solorit doet. Tot slot, wáár je ook rijdt; als je met meerderen op pad gaat, ga er niet ‘zomaar’ van uit dat de anderen de juiste tools of reserveband mee hebben. Zorg voor jezelf, maar tegelijkertijd attendeer anderen daarop.
Tekst en foto’s: Lars Vogelenzang en Eric Wictor
