Oost versus west
Inderdaad, de westzijde, de kant waarvan de warme golfstroom van de Atlantische Oceaan aan komt zetten. De kant waar het ook flink kan waaien en af en toe hevig regenen. Toch is die westkant veruit de beste keuze, als je naar La Palma gaat. De meeste zongarantie en gemiddeld hogere temperaturen vind je aan deze kant van het eiland wat door één grote bergrug opgedeeld wordt. Het enige jammere: het vliegveld is aan de oostzijde van het eiland… maar daar hebben ze dan weer een tunnel door die berg voor gemaakt.
Het weer
In de periode dat wij er zaten - de laatste twee weken van februari - was het weer redelijk stabiel. Zon en wolk wisselden elkaar af, het aantal regendruppels was ongeveer op een paar handen te tellen en de temperatuur schommelde ergens tussen de 15 en 20 graden. Tenminste… zolang je redelijk in het dal van Los LLanos aan de westzijde van het eiland bleef. Bovenin de bergen (vanaf 1000 m), waar doorgaans de meeste echt leuke trails te vinden zijn, daalde de temperatuur tijdens de mindere dagen echt wel tot 5 tot 10 graden. Dan fiets je ook letterlijk in de wolken en in de regen.
De trails
Geen grotere variëteit in trails dan hier. Aan de ene kant van het spectrum zijn er veel suffe fire roads en asfalt klimmen die aangeprezen worden als MTB tour. Aan de andere kant van datzelfde spectrum vind je overal brute singletracks, bezaaid met lavastenen, gewone rotsen, wortels, dennennaalden en steile passages, waar je met een full-on downhill fiets écht niet voor lul rijdt. De verschillen in natuur zijn ook groot: het ene moment fiets je over oude, gestolde lava-stromen, het andere moment waan je je in Wales tussen de stenen muurtjes en groene velden.
Twee specifieke tips van mijn kant: als eerste de zogenaamde Konigsweg route. Die loopt van de Ermita de la Virgen del Pino via de weg omhoog naar El Pilar. Vanaf daar volgt je de GR wandelroute bovenop de bergrug richting Pico Ovejas om tot slot via een met stenen bezaaide afdaling terug naar de Ermita af te dalen. De andere tip: de singletrail vanaf Torre del Time helemaal tot beneden bij Puerto de Tazacorte. Daar heb je overigens niks te zoeken zonder bescherming, met een hardtail of met een fiets waarbij je zadel niet omlaag kan. Een duitse wandelaar die ik tegenkwam sprak zelfs de woorden "Richtig Hardcore! Willingen und Winterberg sind damit furs rennrad". Hou er wel rekening mee dat je hierbij 1200 meter daalt! Je kunt de afdaling echter prima in (twee) delen rijden, zodat het aantal klimhoogtemeters enigszins beperkt blijft. GPS tracks van bovenstaande vind je onder andere hier.
Praktisch
Vliegen en autohuur
In 4 en een half uur vlieg je van Schiphol naar Santa Cruz de Palma (niet verwarren met Santa Cruz de Tenerife of Las Palmas!!). Zoals gezegd, vliegveld ligt aan de oostzijde van het eiland. Auto’s huren doe je in de aankomst hal, die niet heel veel groter is dan een gemiddelde Hema. Cicar is veruit de grootste en heeft een moderne en uitgebreide vloot. Als je gek wil doen, hebben ze zelfs echte Jeep Wrangler’s te huur.
Onderdak
Huisjes, appartementen en ander soort onderdak vind je overal, van landelijk gelegen authentieke huisjes tot moderne appartementen. Google is je vriend! Wil je meer in de bewoonde wereld zitten, dan zit je ergens in het gebied Tazacorte – Los Llanos – El Paso prima, wil je dichter op de trails of echt tot rust komen, dan kun je eens kijken naar natuurhuisjes ten noorden van de Barranco de las Angustias.
Fietsen en kaartmateriaal
Fietsen ter plaatse kun je huren bij onder andere Bike Station in Puerto Naos of Magic Bike in Los Llanos. Er is vollop keuze, ook / vooral in E-MTB’s. Dat laatste is niet onterecht overigens, want het is zowat overal op het eiland steil… nee: STEIL!! Shuttle services rijden daarnaast ook af en aan.
Natuurlijk kun je ook je eigen fiets meenemen, dat deden wij ook. Meeste lol heb je met een 140 mm of meer fully, tenzij je je wil beperken tot fire roads.
Wij vertrouwden op OSM kaarten op onze GPS units en in Basecamp om de leukste trails te vinden. Ondanks het detailniveau wat daarin zit, bleek het zo nu en dan toch steiler en minder goed begaanbaar te zijn, dan we verwacht hadden en was een stuk lopen onvermijdelijk. De meeste wandelpaden zijn ook legaal toegankelijk voor fietsers, vaak staat er zelfs een bordje bij dat het een gedeeld pad is. Alleen bovenop enkele vulkanen zijn stukken waar je niet mag fietsen, vanwege beschermde natuur.
Tekst en foto's: Coen de Jongh
