Reizen | Zillertal, Tirol: de Wiesenalm-trail

Tekst en foto’s: Arjan Kruik

Zwitserse trailbouwer

Het Tiroolse Zillertal staat bij mountainbikers vooral bekend om z’n eindeloze routenetwerk. Over onverharde bos- en bergwegen omhoog naar een berghut, lekker wat eten en drinken en daarna weer omlaag. Niks mis mee, maar omdat dit soort routes vooral een uitdaging zijn voor de beenspieren kan je op een gegeven moment de behoefte hebben aan paden die ook aanspraak maken op je stuurkunst. De Wiesenalm-trail boven de plaats Zell am Ziller, halverwege het Zillertal, is zo’n mountainbikepad.

Nieuw is de Wiesenalm-trail niet. Hij is al in 2012 aangelegd door het in pumptracks en biketrails gespecialiseerde Zwitserse bedrijf Velosolutions. De aanleg was bepaald niet simpel, herinnert Velosolutions-baas Claudio Caluori zich als ik ‘m om wat informatie vraag. “Vanwege het steile karakter van het terrein en een aantal moerasachtige stukken moesten we creatief zijn. Lange dwarsverbindingen verminderden de hellingsgraad van de paden en creëerden geschikte omstandigheden voor beginners. De natte secties hebben we met houten constructies overbrugd om de impact op de ondergrond tot een minimum te beperken”, vertelt de trailbouwer uit Flims, die met zijn onderneming ook verantwoordelijk is voor de biketrails in plaatsen als Laax, Samnaun en Champéry.

Pumptrack-gevoel

Wie de Wiesenalm-trail wil rijden kan het best parkeren bij het dalstation van de Rosenalmbahn bij Zell am Ziller. Vanaf daar neem je dan de gondel naar de Wiesenalm, de alm die de trail z’n naam heeft gegeven. Of je fietst omhoog, dat kan natuurlijk ook. Dat is wat Sebastiaan en ik doen. Niet omdat we zulke bikkels zijn, maar omdat we twee e-mountainbikes bij de hand hebben. Als je wilt kun je geheel over asfalt omhoog; je volgt de weg richting Gerlosberg en als je vervolgens bij Erlach linksaf slaat, kom je vanzelf bij de ingang van de trail uit. Als je meer van de uitdagingen bent kun je ook offroad omhoog. Je moet dan al bij Gelosberg naar links, waarna je via boswegen en -paden ook de Wiesenalm kunt bereiken. Dat is wat wij doen.

Hoe dan ook, eenmaal boven is het natuurlijk tijd voor koffie met iets erbij. Het grote maar gezellige café-restaurant op de Wiesenalm heeft het allebei. Na de kaffee mit apfelstrudel rijden we nog een heel klein stukje omhoog naar de ingang van de trail en daarna is het voorlopig even klaar met klimmen. De eerste kilometer van de Wiesenalm-trail vertoont overduidelijk de signatuur van bouwer Velosolutions; ondanks dat de trail hier per saldo maar gematigd daalt, kan je dankzij de vele bulten door flink te pompen de snelheid toch flink laten oplopen en kan je – als je de skills en het lef hebt – regelmatig het luchtruim kiezen. Dit is het betere pumptrack-gevoel!

Gestapelde kuipbochten

Na de pumptracksectie steken we de asfaltweg weg naar Ried over en wordt de helling al snel veel steiler. Wat volgt is een klassieke biketrail-sectie met een eindeloze hoeveelheid op elkaar gestapelde kuipbochten. Uitdagend, maar niet té. Niet alleen is het pad behoorlijk breed, ook liggen de bochten er subliem in, met bovendien een tamelijk gladde ondergrond. Daardoor kom je de bochten probleemloos door en kan je je zelfs een stuutfoutje permitteren. Natuurlijk, her en der liggen keien en wortels, maar wie geen moeite heeft met de singletracks op de Utrechtse Heuvelrug komt ook hier prima naar beneden.

De derde en laatste sectie heeft een geheel ander karakter. Veel smaller en met meer stenen en wortels. Zeker als je al vermoeid ben van de kuipbochten in het middendeel, moet je nu je aandacht er goed bijhouden. Wij in ieder geval zeker, want het is inmiddels gaan regenen, wat met name de secties met stenen of wortels extra uitdagend maakt. Maar ook zonder regen is deze sectie van de Wiesenalm-trail toch wel andere koek dan de hierboven genoemde Utrechtse Heuvelrug.

Even boven het dalstation van de Rosenalmbahn poppen we het bos weer uit en na een stuk of twintig slalombochten over een weitje staan we nat maar gelukkig weer op de parkeerplaats. Wat doen we? Bikes schoonmaken op de afspuitplaats of nog een rondje? Nóg een rondje natuurlijk!

Wiesenalm-trail: de moeite waard?

Moet je voor de Wiesenalm-trail helemaal naar het Zillertal rijden? Als je alléén deze trail gaat rijden is dat wellicht wat teveel van het goede. Aan de andere kant: je houdt het gerust een weekend lang op de Wiesenalm-trail uit, zeker als je gebruik maakt van de gondel. Je kunt dan lekker veel runs maken, waardoor je het parkoers alsmaar sneller en vloeiender kunt afwerken. Ik heb de trail drie keer achter elkaar gereden en merkte dat ik steeds makkelijker naar beneden ging. En dat voelt lekker. Bovendien: als je ‘klaar’ bent met de Wiesenalm-trail kun je verkassen naar Gerlos, aan de andere kant van de berg. Daar liggen op de Isskogel nog eens een stuk of vijf singletracks, allemaal met gondels bereikbaar.

Als je er geen hekel aan hebt zelf je hoogtemeters te veroveren, dan zijn er in het Zillertal nog veel meer mogelijkheden paadjes te rijden. De flowtrail bij Kaltenbach bijvoorbeeld. Met flow omlaag én omhoog. Op zoek naar meer uitdaging? Dan is de singletrack naar de oude douanepost op Hundskehljoch, op de grens met het Italiaanse Zuid-Tirol, zeker een tip. Of de Pfitscherjoch-trail bij het Schlegeis-stuwmeer. Na een uitdagende klim een espressootje doen in het Pfitscherjoch Haus aan de Italiaanse kant van de grens en dan weer terug. Lang verhaal kort: er zijn genoeg spannende trails te rijden in het Zillertal.